Katecheci jako wspólnota zjednoczona w Kościele mocą Ducha Świętego otrzymała wielki dar zaufania i możliwości bycia uczniami i wyznawcami Jezusa Chrystusa, a jednocześnie nauczycielami i wychowawcami młodego pokolenia. Nakłada on na katechetów bardzo dużą odpowiedzialność za właściwy przekaz prawd wiary. Muszą oni zatem w imię powierzonej im misji Kościoła posiadać z jednej strony konkretne przygotowanie teologiczne, z drugiej zaś znajomość nauk humanistycznych, dających możliwość odpowiedniego przekazu treści wiary zawartych w Ewangeliach.
Papież Jan Paweł II podkreśla w adhortacji o katechizacji konieczność pójścia katechetów śladem Jezusa nauczającego, którego słowa, przypowieści i rozprawy nie dają się nigdy oddzielić od Jego osoby. W takim ujęciu życie Jezusa okazuje się nieustannym nauczaniem. Dlatego też katecheci są wezwani do naśladowania swojego Nauczyciela i tak jak On mają wychowywać nie tylko słowem, ale przede wszystkim świadectwem swojego życia, będącym realizacją głoszonego Słowa Bożego. Osoby powołane zatem przez Boga i autorytet Kościoła muszą być świadkami Chrystusa nauczającego, zobowiązane są stawać się nimi nieustannie, czemu służy wspólnotowa formacja katechetów. Aby codziennie dawać świadectwo swojej wiary, powinni widzieć Chrystusa jako kogoś konkretnego, będącego centralną Osobą i zawsze w Niego się wpatrywać, niezależnie od trudności i laicyzacji współczesnego świata. Nauka płynąca z Ewangelii pomimo upływającego czasu jest niezmienna, zachowująca tę samą wartość wychowawczą jak za czasów nauczającego Chrystusa.
Katecheci w świetle nauki Ojca Świętego mają stać się na wzór Jezusa autorytetem dla katechizowanych, nieustannie pracować nad formowaniem własnych postaw moralnych oraz wychowawczych. Nie powinni koncentrować się na samych sobie, na swoich problemach, poglądach oraz postawach myślowych. Ich zadaniem jest wpajanie nauki Ewangelii, a nie własnych opinii i zapatrywań widzianych oczami zwykłego, świeckiego człowieka.
Współczesne pokolenie katechizowanych potrzebuje od nas, katechetów, przewodnictwa, nieustannej miłości i akceptacji. Dlatego nauczanie stawia wobec uczących konieczność stałego wysiłku, orientowania się na bieżąco zarówno w zakresie treści, jak i metodologii oraz aktywnego uczestnictwa w życiu wspólnoty kościelnej. Do aktywnego oddania się sprawie Bożej potrzebna jest świadomość maksymalnej otwartości na zamiary Boga wobec nas. Katechetom i wychowawcom potrzebne jest ciągłe dokształcanie i doskonalenie się, odkrywanie na nowo przesłania nauki płynącej z Ewangelii dla współczesnego, wyniszczonego małodusznością i desakralizacją świata.
Katecheci zatem to przede wszystkim autentyczni chrześcijanie, którzy w sposób właściwy, zgodny z nauką Kościoła, wypełniając swoje posłannictwo, do tego samego wychowują i pociągają ludzi. Do takiego oddania się Bogu i poświęcenia wszystkiego dla Jego sprawy zdolni są tylko ci katecheci i wychowawcy, którzy pracę na niwie Pańskiej podjęli, aby być wiernymi wezwaniu Bożemu. W świetle tych prawd katecheci muszą być ludźmi wielkiego formatu. Maksymalnie otwarci na realizację swojego powołania tam, gdzie zostają posłani lub z własnej inicjatywy podejmują pracę formacyjną, odpowiadając w ten sposób na wezwanie Boże oraz misję otrzymaną od Kościoła.
Pomóż w rozwoju naszego portalu