Polscy europosłowie o postulatach redefinicji relacji państwo – Kościół

Ryszard Czarnecki (PIS) - Fundowanie wojny ideologicznej w Polsce jest jednym z najgorszych możliwych pomysłów. Dziś w trudnych czasach, gdy chodzi o politykę międzynarodową powinniśmy szukać tego, co Polaków łączy, a nie tego, co nas dzieli. Dziś dzielenie przez lewicę i środowiska liberalne Polaków na lepszych czy gorszych, niewierzących czy wierzących, antyklerykałów i związanych z Kościołem (z „kruchtą”!) jest zwykłym skłócaniem Narodu Polskiego. Pomysł nowej wojny światopoglądowej mogą popierać albo ludzie bezmyślni albo niemądrzy albo, mówiąc wprost, wrogowie Polski. Agnieszka Kozłowska-Rajewicz (PO) - W obecnej Polsce trwa permanentny stan napięcia społecznego i nie wywołał go ani Robert Biedroń, ani Grzegorz Schetyna, tylko rządzące PiS, w tym niestety środowiska zbliżone do Kościoła. Można odpowiedzieć pytaniem na pytanie. Czy potrzebna była wojna wokół zaostrzania przepisów dotyczących aborcji? Czy potrzebna była wojna wokół in vitro, napiętnowanie osób narodzonych dzięki tej metodzie? To tylko dwa z wielu pytań, które można zadać rządzącym i mediom je wspierającym, kiedy pada pytanie o wojnę światopoglądową, a także przedstawicielom Kościoła, którzy angażowali się w te polityczne działania, wypowiadali krzywdzące opinie o kobietach i dzieciach z in vitro, niejednokrotnie wywołując tymi działaniami odejście wiernych od Kościoła. Zbigniew Kuźmiuk (PIS) - Zaostrzania sytuacji na linii Państwo -Kościół, a czasami rozpoczynania wojny z Kościołem używało już SLD w swoich kampaniach wyborczych, ale na trwałe wprowadziła ten konflikt do polskiej polityki Partia Palikota. Kontynuowała to Nowoczesna Ryszarda Petru (choć w łagodnym wydaniu) czasami używała takiej retoryki także Platforma. Teraz na sztandary wywiesiła to sobie Wiosna Roberta Biedronia. Przywódcy tej partii wydaje się, że na retoryce antykościelnej, antykatolickiej, może uzyskać przynajmniej kilka dodatkowych punktów poparcia, a ponieważ w tym zakresie idzie najdalej ze wszystkich partii politycznych , może rzeczywiście takie dodatkowe poparcie uzyskać. Niestety dopóki wojna światopoglądowa będzie przynosić dodatkowe poparcie wyborcze, niektóre partie, które mają w programie walkę z Kościołem, będą ją wzniecać.

KAI: Czy obecne stosunki państwo -Kościół w Polsce należy zmienić?
Marek Jurek (Prawica Rzeczypospolitej) - Potrzebne jest nam odbudowanie consensusu, który ukształtował się za pontyfikatu Jana Pawła II. On stanowił o moralnej sile Polski i dawał solidne podstawy społeczne Rzeczypospolitej. Potem coraz bardziej zapadał się walkach partyjnych. Czas go odtworzyć. Ryszard Czarnecki (PIS) - Relacje między Państwem Polskim a Kościołem Rzymskokatolickim reguluje Konstytucja i szereg ustaw - ale także historia, tradycja i poczucie wielowiekowego związku między „narodem wierzącym” a jego Kościołem. Nie widzę żadnych powodów, aby te relacje zarówno w wymiarze formalnoprawnym, ustawowym jak i praktycznym zmieniać. Agnieszka Kozłowska-Rajewicz (PO) - Z prawej strony sceny politycznej wspieranej przez prorządowe media często pojawiają się opinie o konieczności zmiany ustawy zasadniczej czyli Konstytucji. Warto się przy tej okazji zastanowić czy nie pojawia się konieczność zrewidowania zapisów, które regulują stosunki państwo - Kościół. Niewątpliwie w wielu punktach została zachwiana reguła rozdziału Kościoła od Państwa. Nie ma żadnego powodu, aby Polska przestała być państwem świeckim. Wystarczy czytać ze zrozumieniem Pismo Święte, żeby zrozumieć, że żadne państwo, którego obywatele wyznają nauki Chrystusa, nie powinno stać się kościelnym. Rewizji wymaga też niewątpliwie finansowanie Kościoła. Jeśli rządzący nie chcą pogrążyć się w hipokryzji, to niech się zastanowią czy ogromne środki, jakie dziś przekazywane są Kościołowi nie powinny trafić do tych, którym każdego dnia brakuje na życie. Przecież wsparcie dla ubogich to jedna z wartości, które budują katolickiego ducha. Zbigniew Kuźmiuk (PIS) - Stosunki państwo - Kościół są dobrze opisane w Konstytucji RP i Konkordacie i nie wymagają ani opisania na nowo ani jakichkolwiek uzupełnień. Ogłaszana przez niektóre partie konieczność rozdziału Kościoła od państwa jest już opisana w polskiej Konstytucji w art 25, ust.3 i jak opisują to konstytucjonaliści jest to rozdział przyjazny. Nie ma żadnego powodu, żeby zmieniać go na nieprzyjazny. Marek Jurek (Prawica Rzeczypospolitej) - Joseph Weiler, autor bardzo ważnej pracy „Chrześcijańska Europa: konstytucyjny imperializm czy wielokulturowość?” (który sam nie jest katolikiem), uznał je za najlepszy model dla współczesnej Europy. I ten model wymaga rewitalizacji. Kościół może dawać światło dobrym decyzjom polityków i społeczeństwa. Zrobi to, jeśli będzie bezkompromisowo orędował za cywilizacją chrześcijańską, pokazując jej doskonale (jak pisał Adam Mickiewicz) ludzki charakter. Naturalne podstawy cywilizacji chrześcijańskiej, zrozumiałe dla wszystkich - to cywilizacja życia i rodziny. Trzeba wszystkim przypominając o ich obowiązującym charakterze, zachowując krytycyzm wobec każdego, kto im uchybia.
Stanisław Ożóg (PIS) - Przy odpowiedzi na to pytanie bardzo dużo zależy od kontekstu – jeżeli zmianą byłoby na przykład prawne uregulowanie statusu nieruchomości i ziemi zagrabionych Kościołowi przez dawny komunistyczny reżim to odpowiedź brzmi twierdząco. Relacje państwa i Kościoła na poziomie społecznym są nie do odseparowania i dlatego należy o nie zadbać. KAI - Czy czeka nas powrotu do PRL, który był modelowo świeckim państwem, o co walczy dziś Biedroń i być może jutro Schetyna?
Ryszard Czarnecki (PIS) - Historia powtarza się jako farsa. Nie ma powrotu do PRL-u, ale charakteryzująca komunizm antykatolicka i antykościelna retoryka, toczenie wojen przez „osobistych nieprzyjaciół Pana Boga”, wreszcie próby podważania autorytetu Kościoła i chęć uszczuplenia jego majątku - to wszystko już było. W PRL właśnie. Ale komuna w walce z Kościołem Katolickim prezentowała dość przaśne i prymitywne metody. Współczesna akcja ateizacyjna, laicyzacyjna, propaganda antykościelna z odmawianiem nawet prawa rodzicom do posyłania dzieci na religię do szkoły pokazuje, że choć nie przybiera to form opresywnych jak za stalinizmu to w praktyce może mieć bardziej skuteczny charakter niż znane wielu z nas ograniczanie praw ludzi wierzących i Kościoła z czasów schyłku PRL. Ale czy tak się stanie zależy wyłączne od nas- katolików, chrześcijan i naszych umiejętności wybierania takich ludzi, którzy nie dopuszczą do czarnego scenariusz walki z Kościołem Katolickim. Agnieszka Kozłowska-Rajewicz (PO) - Mam nadzieję, że Polsce nie grozi powrót do PRL, choć próby łamania Konstytucji, zacieranie się podziału trójwładzy, czy utrzymywanie w bezpośrednim zapleczu rządzących byłych architektów i funkcjonariuszy systemu komunistycznego, czasem budzą taki niepokój. Zbigniew Kuźmiuk (PIS) - Miejmy nadzieję, że po wyborach na jesieni tego roku, partia Biedronia nie będzie miała bezpośredniego wpływu na rząd w Polsce w związku z tym jego propozycje programowe nie będą miały szans na realizacje. Są one bowiem nie do przyjęcia w stosunku nie tylko do Kościoła ale także w stosunku do życia ludzkiego. Postulaty możliwości zabijania dzieci do 12 tygodnia życia i jednoczesnego powołania rzecznika praw zwierząt i rzecznika praw przyrody, którzy mają się zająć losem zwierząt i roślin, są wręcz szokujące. Marek Jurek (Prawica Rzeczypospolitej) - Nie, jeśli się zmobilizujemy jako opinia katolicka. Obóz lewicowo-liberalny jest liczny, ma mocne wsparcie medialne, ale jest głęboko mniejszościowy. Ale wiara, że zawsze będzie tak jak było – jest naiwna. W Europie trwa rewolucją, odpowiedzią na nią musi być zarówno obrona naszej cywilizacji, jak i jej odnowa. Międzynarodowa Konwencja Praw Rodziny to przykład takiej instytucji na miarę XXI wieku i dzisiejszych wyzwań. Szkoda, że władza ciągle wzbrania się przedstawić tę propozycję na forum międzynarodowym. Powinna to zrobić niezwłocznie, jednocześnie wypowiadając genderową konwencję stambulską.
Stanisław Ożóg (PIS) - Przypomnę tylko, że w czasach PRL to właśnie Kościół i wiara katolicka w nim głoszona była tym, co spajało nasze społeczeństwo i dawało nadzieję na lepsze jutro. Im bardziej wiara była prześladowana tym bardziej jej broniono. Myślę, że brakuje nam czasem takiej bezkompromisowej postawy z tamtych czasów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Stanowisko wobec planów ratyfikacji kontrowersyjnej Konwencji wyrazili biskupi w już lipcu 2012 r. Podkreślili w niej, że Konwencja - choć poświęcona jest istotnemu problemowi przemocy wobec kobiet - zbudowana jest na ideologicznych i niezgodnych z prawdą założeniach, których w żaden sposób nie można zaakceptować. Dokument wskazuje m.in., że przemoc wobec kobiet jest systemowa, zaś jej źródłem są religia, tradycja i kultura.
Biskupi wskazali m.in. na art. 12 konwencji, który zobowiązuje sygnatariuszy do walki z dorobkiem cywilizacyjnym, traktowanym jako zagrożenie i źródło przemocy. Konwencja wprowadza także definicję płci jako „społecznie skonstruowane role, zachowania i cechy, które dane społeczeństwo uznaje za właściwe dla kobiet i mężczyzn” (art. 3), przy czym całkowicie pomija naturalne, biologiczne różnice pomiędzy kobietą i mężczyzną i zakłada, że płeć można dowolnie wybierać lekceważąc biologię.
Szczególny niepokój wzbudziło nałożenie na sygnatariuszy obowiązku edukacji (art. 14) i promowania m.in. "niestereotypowych ról płci", a więc homoseksualizmu i transseksualizmu. Łączenie słusznej zasady przeciwdziałania przemocy z próbą niebezpiecznej ingerencji w system wychowawczy i wyznawane przez miliony rodziców w Polsce wartości, jest bardzo niepokojącym sygnałem.
Prezydium KEP przypomniało w swoim oświadczeniu, że Kościół katolicki od szeregu lat prowadzi dziesiątki placówek w całym kraju, które pomagają ofiarom przemocy w rodzinie. "Rząd, chcąc zminimalizować ponure zjawisko przemocy wobec kobiet, powinien skupić się m.in. na doinwestowaniu istniejących już inicjatyw oraz powołać nowe, skoncentrować wysiłek zmierzający do tworzenia miejsc pracy dla kobiet – ofiar przemocy, udostępniając im mieszkania socjalne i dokonać skuteczne uregulowania prawne, gdy wskutek agresywnych działań muszą uciekać z mieszkań, będących wspólną własnością małżonków" - podkreślono w stanowisku biskupów.
Prezydium KEP przypomniało także, że polskie prawodawstwo ma dostateczne narzędzia do zwalczania zjawiska przemocy, także agresji wobec kobiet. "Uważamy, że Rząd powinien wzmacniać pozycję rodzin, poprawiać poziom opieki zdrowotnej kobiet i dziewcząt, wspierać edukację zawodową kobiet, realizować programy wychowawcze, oparte na wzajemnym szacunku i współdziałaniu obydwu płci, w tym przygotowania do życia w rodzinie" - zaznaczyli hierarchowie.
Z kolei w komunikacie z 364. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski biskupi zaznaczyli ponownie, że są "przeciwni jakiejkolwiek formie przemocy wobec kobiet i wypowiadają się zdecydowanie za ich równouprawnieniem". Podkreślili przy tym, że Polska ma już obecnie wystarczające rozwiązania prawne, by przeciwdziałać przemocy. "Nie ma żadnej potrzeby wprowadzania rozwiązań opartych na redefinicji takich pojęć, jak np. płeć, rodzina czy małżeństwo. Niebezpieczeństwa przyjęcia tej konwencji dostrzegają liczne środowiska prorodzinne i kobiece oraz przedstawiciele środowisk naukowych. Ich głosy docierają do Sekretariatu Konferencji Episkopatu" - poinformowali w komunikacie.
W środę 30 kwietnia, dzień po zgodzie Rady Ministrów na przesłanie do Sejmu wniosku o ratyfikację konwencji, rzecznik Episkopatu ks. dr Józef Kloch powtórzył w rozmowie z KAI, że strona kościelna nie może zgodzić się z niektórymi zapisami Konwencji przemocowej. „Jesteśmy przeciw przemocy domowej, ale jesteśmy również przeciw zmienianiu definicji rodziny, płci, małżeństwa i to są kwestie, które w Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej budzą niepokój” - stwierdził ks. Kloch.
Rzecznik Episkopatu przypomniał, że w dokumencie przesłanym do ratyfikacji w Sejmie znajdują się także inne kwestie, z którymi strona kościelna się nie zgadza. Należy do nich stwierdzenie jakoby to religia była tym czynnikiem, który sprzyja prześladowaniu kobiet, jakoby była źródłem przemocy.
Jak poinformował, w połowie listopada ub. roku na spotkaniu Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu strona kościelna zwracała uwagę na to zagadnienie. „Skoro Konwencja nie określa konkretnej religii, która miałaby być źródłem przemocy wobec kobiet, to należy wnosić, iż dotyczy to wszystkich wyznań. Religia chrześcijańska nie jest tym czynnikiem, który sprzyja nierówności kobiet, czy przemocy wobec nich. Z tym absolutnie nie można się zgodzić” - stwierdził rzecznik KEP.
Ks. Kloch ma nadzieję, że podczas prac nad ustawą ratyfikującą Konwencję w Sejmie dojdzie do szerokiej dyskusji nad tym dokumentem, czego wyraźnie zabrakło przed przyjęciem Konwencji przez rząd. „Środowiska katolickie, ruchy pro-life, kobiety z różnych stowarzyszeń katolickich albo w ogóle nie były konsultowane, albo tylko niektóre i to w bardzo niewielkim zakresie. To jest niedopuszczalne. Ta reprezentacja kobiet nie była pełna. Nie można powiedzieć, że wszystkie kobiety w Polsce mają takie samo zdanie jak lewica. Tak nie jest” - podkreślił rzecznik.
Przeciw ratyfikacji opowiedziały się także organizacje i stowarzyszenia katolików świeckich, w tym liczne środowiska kobiece.
Członkinie Rady ds. Duszpasterstwa Kobiet Episkopatu Polski, zwróciła się w lutym tego roku do premiera RP Donalda Tuska z prośbą o zaprzestanie działań Rządu w celu ratyfikacji Konwencji. "Zapisy w niej zawarte mają na celu wymuszenie poważnych zmian społecznych w Polsce, w żaden sposób nie skonsultowanych ze społeczeństwem, które w przeważającej części ich nie akceptuje. Może to prowadzić do poważnych protestów i niepokojów społecznych oraz dezorganizacji społeczeństwa" - przestrzegały sygnatariuszki.
List z prośbą o spotkanie i wysłuchanie argumentów za nie podpisaniem Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy do premiera Donalda Tuska wystosowały też członkinie kilku stowarzyszeń kobiecych. Podpisały się pod nim Danuta Baszkowska ze Stowarzyszenia Effatha, Ewa Bednarkiewicz i prof. Maria Ryś ze Stowrzyszenia Fides et ratio, Jadwiga Chołodniuk, Jolanta Jesiotr-Bulikowska, Alina Petrowa-Wasilewicz - ze Stowarzyszenie Amicta Sole, Ewa Kowalewska z Human Life International oraz Maria Wilczek z Polskiego Związku Kobiet Katolickich. Działaczki katolickie podkreśliły w nim, że w ramach konsultacji społecznych, dotyczących Konwencji, premier Tusk spotkał się jedynie z członkiniami Kongresu Kobiet, który nie reprezentuje wszystkich środowisk kobiecych w Polsce, dlatego proszą o możliwość zaprezentowania stanowiska katoliczek. Na ich list odpowiedział nie premier Tusk, a na jego prośbę min. Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, która również nie zechciała spotkać się ze środowiskiem, a wysłała swoje argumenty drogą pocztową.
Do premiera Donalda Tuska zwróciła się w tej samej sprawie Polska Federacja Ruchów Obrony Życia. Autorzy listu pytali, dlaczego konsultacje społeczne w sprawie ratyfikacji Konwencji Rady Europy o przemocy wobec kobiet i przemocy domowej były prowadzone jedynie ze stowarzyszeniem feministycznym, jakim jest Kongres Kobiet, a pominięte zostały liczne organizacje, które publicznie wypowiedziały się przeciw jej podpisaniu. "Nie rozumiemy dlaczego w tak ważnej sprawie konsultacje prowadzone są ze stowarzyszeniem, które zrzesza niewielki procent kobiet polskich" - brzmi fragment listu otwartego PFROŻ, która dodaje, że takie działanie jest nieuzasadnione. Na ten list także odpowiedział nie premier RP, a jego minister ds. równego statusu.
Krajowa Rada Katolików Świeckich, która skupia przedstawicieli wszystkich metropolii w Polsce, także włączyła się w akcję pisania listów - opinii do premiera Donalda Tuska. Zdaniem sygnatariuszy, polskie prawo dostatecznie chroni przed przemocą zarówno kobiety jak i mężczyzn, a zawarta w Konwencji definicja płci może pośrednio osłabić rodzinę.