Jej słowa: „Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniała życie i nie zasmucała Boga ciężkimi grzechami. Niech ludzie codziennie odmawiają Różaniec i pokutują za grzechy” są wypełnione także podczas nabożeństw fatimskich odprawianych 13. dnia miesiąca od maja do października. W maju tej modlitwie w parafii pw. św. Jana Berchmansa w Gorzkowie – Trzebniowie przewodniczył ks. kan. Mariusz Frukacz, redaktor odpowiedzialny „Niedzieli Częstochowskiej”. Wędrując z Ludwinowa do Gorzkowa, wierni rozważali tajemnice radosne Różańca, modlili się w intencji powołań kapłańskich i zakonnych, a szczególnie do Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie i Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. Na chwałę Maryi zjednoczyli się na modlitwie strażacy ochotnicy z Gorzkowa, koła Żywego Różańca z Ludwinowa, Gorzkowa i Trzebniowa, Stowarzyszenie „Kobiety bez tandety”, orkiestra dęta z Poraja, pamiętali bowiem, że patron parafii umiłował Matkę Bożą, podobnie jak św. Dominik Savio, św. Stanisław Kostka, św. Alojzy Gonzaga czy św. Maksymilian Kolbe. Od tego dnia do 13 października na znak odbywających się nabożeństw fatimskich Piękną Panią z Fatimy zdobi korona poświęcona i pobłogosławiona przez Ojca Świętego Franciszka 21 czerwca 2017 r.
Ks. Mariusz pozostawił wiernym trzy znaki przynależności do szkoły maryjnej. Pierwszy to pełna ufność Bogu, kolejny to znak niewiasty, która ma porodzić Jezusa, i prowadzi do Niego, a trzeci to wejście do szkoły Słowa Jezusowego przez Różaniec, zasłuchanie się w słowa Pana. – Trzymajcie się Maryi. Kochajcie Maryję. Ona jest najprostszą drogą do Jezusa. Znak Niewiasty niech będzie rachunkiem sumienia i ciągłym wołaniem o pokutę i modlitwę – podkreślił kaznodzieja. W tym duchu przypomniał, że pokuta i modlitwa podnosi człowieka. Dlatego, jak powiedział, „droga do szczęścia wiedzie przez konfesjonał”.
Od 13 maja w tej parafii trwa modlitwa o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego br. Innocentego Marii Wójcika, franciszkanina (1918-94). Ten pokory zakonnik złączany z Niepokalanowem spotkał św. Maksymiliana Kolbego, propagował Rycerstwo Niepokalanej. Całe jego życie zawiera się w jego słowach: „Od dawna mam pragnienie poświęcenia się Niepokalanej całkowicie na pracę, cierpienie i śmierć na każdym miejscu, dla Jej przyjemności i chwały. Pragnę, by Ją i Jej Boskiego Syna wszelka dusza znała, kochała, i dla nich żyła. Dla Niej oddaję życie, zdrowie i wszystko, co oddać mogę, pragnę wszystko wycierpieć z miłości i by ugasić wszystkie pragnienia Niepokalanej i Pana Jezusa”. Ci, którzy mieli szczęście poznać go, wspominają jego miłość do Niepokalanej, piękno duchowe, a przede wszystkim to, że stale trzymał różaniec i dyskretnie przesuwał paciorki.
Pomóż w rozwoju naszego portalu