Na Podhalu watry pamięci o Janie Pawle II

O godz. 21. 37 grupa zakopiańczyków podświetliła postument krzyża na Giewoncie. Na całym Podhalu zapłonęły watry pamięci. W ramach obchodów 8. rocznicy śmierci Jana Pawła II odbyły się w góralskich świątyniach modlitwy dziękczynne i koncerty.

Tradycyjnie 2 kwietnia o godz. 21. 37 grupa zakopiańczyków podświetliła specjalnym agregatem prądotwórczym krzyż na Giewoncie. – Każdy z nas przyniósł na szczyt swoje intencje. Jesteśmy szczęśliwi, że dotarliśmy tu po raz kolejny, aby przypomnieć każdemu o tej ważnej dacie – mówił KAI Szymon Jędrusik. Zaznaczył, że każdy z członków grupy pozostaje na szczycie na krótkiej kontemplacji i modlitwie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Droga na szczyt zajęła zakopiańczykom cały dzień. Wyruszyli z Zakopanego jeszcze przed godz. 10 rano. – Warunki są bardzo trudne – relacjonował Szymon Jędrusik. Grupa górali będzie wracać do miasta nocą. Szacują, że dojdą do swoich domów wczesnym rankiem.

Górale spotkali się także przy górnej stacji kolejki krzesełkowej na Górze Wdżar koło Kluszkowiec. O godzinie 20.30 rozpoczęła się tam uroczysta Msza św. w intencji dziękczynnej za beatyfikację Jana Pawła i z prośbą do Boga o rychłą kanonizację. Msza św. co roku przyciąga na szczyt śpiącego wulkanu dziesiątki mieszkańców nie tylko Kluszkowiec, ale również okolicznych miejscowości.

Reklama

Na szczyt można było się dostać kolejką krzesełkową, którą bezpłatnie na ten czas udostępniła firma Czorsztyn-ski. Po Mszy św. na samym szczycie zapłonęła watra pamięci. Na Górze Wdżar kard. Karol Wojtyła spotykał się z młodzieżą oazową. By upamiętnić tamte chwile w dawnym wyrobisku kamieni w górze powstał w 2011 roku Wąwóz Papieski.

Watra pamięci zapłonęła również w Gorcach. Na Zadziale obok Nowego Targu ognisko rozpalili górale z miejskiego oddziału Związku Podhalan. Płomienie rozświetliły okolice o godz. 21.37. Modlitwę przy watrze poprowadzili kapelani Związku Podhalan.

Spotkanie zorganizował zarząd nowotarskiego oddziału ZP i starostwo nowotarskie. Jak zawsze z wielką z życzliwością do organizacji watry pamięci odnieśli się właściciele wyciągu narciarskiego, który jest na Zadziale.

Największa nowotarska parafia wraz z Urzędem Miasta w ramach 8. rocznicy śmierci Jana Pawła II zorganizowała wieczór papieski, w czasie którego został zaprezentowany „Tryptyk rzymski”. Wyrecytowali go: Ewa Czamańska i Krzysztof Michno. Byli też muzycy, którzy uświetnili wieczór.

Ciekawą inicjatywą było również zwiedzanie za darmo przez cały wtorek 2 kwietnia Muzeum Podhalańskiego w Nowym Targu, w którym znajduje się sala papieska. Na wystawie można zobaczyć wiele pamiątek związanych z Janem Pawłem II i dowiedzieć się o jego związkach ze stolicą Podhala.

W sanktuarium Matki Boskiej Ludźmierskiej, które w 1997 r. nawiedził bł. Jan Paweł II, odbyło się wieczorne nabożeństwo z procesją światła do ogrodu różańcowego i modlitwą przed pomnikiem papieża. Tam został odśpiewany Apel Jasnogórski. Górale dziękowali za pontyfikat Jana Pawła II. – Stając przed Janem Pawłem II dziękujemy również za owoce JERYCHA 2013, w szczególności za dar nowego papieża Franciszka. Prosimy o dary Ducha Świętego i opiekę Matki Boskiej Ludźmierskiej na drogach przewodzenia Kościołowi Świętemu XXI wieku – podkreślał ks. Tadeusz Juchas, kustosz ludźmierskiego sanktuarium. Wśród intencji modlitewnego spotkania 2 kwietnia była ponadto dalsza modlitwa w intencji uzyskania miejsca na multipleksie1 dla telewizji Trwam.

Od 2006 r. w Centrum pracuje zespół socjologów, który analizuje ślady, jakie pontyfikat Jana Pawła II odcisnął na życiu społecznym w Polsce. W tym roku, do tego gremium dołączyli badacze z Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego (ISKK), którzy w pierwszej części sympozjum przedstawili wyniki swoich prac. Natomiast w drugiej części głos zabrali socjologowie skupieni wokół CMJP2. Ks. dr Wojciech Sadłoń z ISKK zaprezentował hipotezy nt. wpływu Jana Pawła II na polskie społeczeństwo i Kościół. Jego zdaniem, do 1989 r. oddziaływanie Jana Pawła II miało charakter ogólnonarodowy, poprzez ruchy niepodległościowe, w tym „Solidarność”. Było to wzajemne wzmocnienie dążenia do wolności i wiary oraz religijności Polaków. Przejawem tego (co znajduje potwierdzenie w danych statystycznych) były liczne pielgrzymki na Jasną Górę i do grobu ks. Jerzego Popiełuszki, które najwięcej osób przyciągały w latach 80. Ponadto – jak zauważył - po roku 1979 liczba udzielanych chrztów w Polsce nagle przekroczyła liczbę urodzeń. - To oznacza, że osoby, które wcześniej nie były ochrzczone, po wyborze Jana Pawła II na papieża zdecydowały się na chrzest – wyjaśnił ks. dr Sadłoń. Socjolog z ISKK zwrócił też uwagę, że po przemianach 1989 r. wyraźny był wpływ Jana Pawła II zwłaszcza na Kościół a okres ten można nazwać „wiosną struktur Kościoła”. Natomiast po śmierci papieża-Polaka żywe są pytania: na ile realnie jego dziedzictwo przetrwało, na ile jest realnie obecne w polskim społeczeństwie? Zdaniem ks. dr Sadłonia, to dziedzictwo w pełni zostało przyjęte tylko przez mniejszość społeczeństwa polskiego. - Pozostaje pytanie: na ile ta mniejszość jest twórcza i na ile będzie potrafiła oddziaływać na pozostałe grupy społeczne? – mówił prelegent z ISKK. Z kolei dr Rafał Lange, socjolog z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, związany również z ISKK omówił strategie wychowania religijnego. Przytoczył dane, według których, tylko 8 proc. polskiego społeczeństwa uważa, że nie trzeba wychowywać własnego potomstwa w wierze religijnej. Wskazał też na trzy najczęstsze strategie dotyczące stosunku do nauki religii. Instytucjonalna polega głównie na posyłaniu dzieci na lekcje religii, instytucjonalno-osobista – wiąże się m.in. z chodzeniem wspólnym na Mszę św., wspólną modlitwą z dzieckiem itp., natomiast pozainstytucjonalna – koncentruje się np. na rozmowach na tematy religijne, dawaniu przykładu itp. Dr Lange zwrócił uwagę, że wybór danej strategii może być również próbą racjonalizacji odejścia od Kościoła, jak w przypadku strategii pozainstytucjonalnej, gdzie motywem jej wyboru może być też np. przeświadczenie, że Kościół jako instytucja jest niepotrzebny, gdyż wystarczy osobisty kontakt z Bogiem. Natomiast w przypadku osób religijnych, które preferują strategie instytucjonalne, wprawdzie widoczne jest zaufanie do Kościoła, ale osoby te nierzadko delegują obowiązek religijnego wychowania potomstwa poza rodziną. Prof. Krzysztof Koseła z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego podkreślił w referacie pt. „Wiara bez konsekwencji? Polska po Janie Pawle II”, że badacze współczesnych społeczeństw dystansują się wobec tezy o nieuchronnym charakterze sekularyzacji i krytycznie oceniają wartość tego pojęcia. Mówił, że trzeba w nowy sposób myśleć o przemianach religijności i nie ograniczać się do pojęcia „sekularyzacji”, gdyż przestaje ono być adekwatne. Według prof. Koseły na poziomie zasad, struktur, statutów, systemu społecznego dokonała się zmiana polegająca na desekularyzacji. – Wyjałowione z religijnych odniesień zasady Polski Ludowej upadły, a w ich miejsce pojawiły się nowe reguły, w myśl których jest miejsce na krzyż w Sejmie, na religijny charakter przysięgi oraz na lekcje religii w szkole – mówił. Z drugiej strony – jak zauważył – socjologowie obserwują działania ludzi odniesione do sfery publicznej i pozapublicznej, dostrzegając w nich motywacje religijne. - W obszarze zasad społecznych widzimy cofanie sekularyzacji, natomiast w obszarze działania i praktyk – falowanie, odwroty i powroty troski o realizację woli Bożej u członków naszego nowoczesnego społeczeństwa. Motywacje ludzi w dziedzinie życia gospodarczego, polityki, edukacji, rozrywki, życia rodzinnego są raz mniej, innym razem bardziej motywowane religijnie – wyjaśniał prof. Koseła. Socjolog zwrócił też uwagę, że w żadnym kraju religijność nie jest tak dobrze dokumentowana jak w Polsce, gdzie badania na ten temat prowadzi ISKK oraz 12 razy w roku CBOS. Z kolei Paweł Gierech z Centrum Myśli Jana Pawła II poruszył temat „Polskiej pamięci o dziedzictwie Jana Pawła II”. Jego zdaniem, w dziedzinie pamięci mamy jako wspólnota zarówno sukcesy, jak i zaniedbania. W odniesieniu do postaci Jana Pawła II, pamięć kulturowa, przyszła zbyt wcześnie (np. ogólnonarodowe obchody rocznic, pomniki i inne formy upamiętnienia, które pojawiały się już za życia Jana Pawła II i pojawiają się do dzisiaj). Równolegle jest tzw. pamięć komunikatywna, udokumentowana wynikami badań CMJP2 i innych ośrodków badawczych. Ok. 90 proc. Polaków uważa Jana Pawła II za autorytet, ok. 70 proc. stara się kierować jego wskazaniami. Daty „papieskie” – 2 kwietnia i 16 października należą obok Święta Niepodległości – 11 listopada – do triady rocznic uważanych za najważniejsze w historii nowożytnej Polski. Zdaniem Gierecha, w przypadku Jana Pawła II pamięć komunikatywna zaczęła współwystępować z kulturową, inaczej niż to przewiduje teoria Jana Assmana. Socjolog z CMJP2 wskazał też na ogromną siłę mediów, które – jak się wyraził – coraz silniej decydują o tym, jakie treści wiążemy z przekazem pamięci Polaków, w tym pamięcią o pontyfikacie Jana Pawła II. – Dlatego nieobojętnym jest czy np. książka „Pamięć i tożsamość” pozostanie szkolną lekturą, czy też zniknie z kanonu, gdyż ma to konswekwencje dla kształtu pamięci naszej wspólnoty, podobnie jak to, czy zamiast przypomnienia słów pobudzających nas do krytycznej refleksji nad najważniejszymi papieskimi wezwaniami, zobaczymy po raz setny „papieskie kremówki” bez wspólnotowego kontekstu wadowickiej homilii – mówił. Zdaniem Gierecha, w dyskusji o dziedzictwie Jana Pawła II nie powinno chodzić o wybór, czy stawiać pomniki czy czytać encykliki. Pamięć kulturowa wymaga materialnych nośników, również pomników. Same jednak nośniki nie przemówią. - Kiedy przyprowadzimy pod pomnik nowe pokolenie musimy sami wiedzieć, o czym mówić, co uznajemy w tej spuściźnie za szczególnie ważne – zaznaczył. Podczas sympozjum socjologicznego w Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie poinformowano, że wczesną jesienią ukaże się książka pt. „Wiara bez konsekwencji? Polska po Janie Pawle II – studium socjologiczne".