Reklama

Światło w ciemności

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Boże, Twój Syn przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze spełnił Twoje odwieczne postanowienie, a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, aby nam udzielić obiecanych darów, których, czuwając, z ufnością oczekujemy.

Jeszcze nie tak dawno pełna życia przyroda dziś drzemie leniwie, czeka na swoją kolejną metamorfozę. We wsiach, których życie zdeterminowane jest rytmem przyrody, też cisza. Ostatnie prace zakończone i nawet spóźnialskim nie wypada wychodzić w pole, by - jak niegdyś mówiono - nie niepokoić ziemi. Nawet w miastach żyje się jakby trochę wolniej. W taki czas nadchodzi Adwent, od wieków przynoszący ziemi ciszę, spokój, zadumę i nadzieję. Cztery tygodnie tęsknego oczekiwania niezwykłych narodzin. Adwent jest oczekiwaniem... W swej bogatej, Mesjańskiej wymowie, oczekuje spełnienia.

Na początku akcentowano w tym czasie czterotygodniowego oczekiwania aspekt postu, później zaś zaczęto zwracać uwagę, że jest to okres pełen nadziei na przyjście zapowiadanego Mesjasza. Dlatego podczas Adwentu liturgia ukazuje nam szczególnie dwie postacie: Izajasza i Jana Chrzciciela. Pierwszy żyjąc w VIII-VII w. przed Chrystusem, został nazwany przez potomnych "księciem proroków", ponieważ w jego księdze jest najwięcej zapowiedzi przyjścia Jezusa na ziemię. Drugi nie tyle przepowiada, co "wskazuje palcem" na Chrystusa i zachęca do nawrócenia, mówiąc: "Przygotujcie drogę Panu" (Mk 1, 3, por. Iz 40, 3).

W liturgii kościelnej istnieje podział Adwentu na dwa podokresy. Pierwszy - do 16 grudnia - mówi o ciągłej gotowości, o powtórnym przyjściu Chrystusa w dniu Sądu Ostatecznego. Pieśni tego okresu są pełne oczekiwania, tęsknoty i prośby o przyjście, nawiązują do Adwentu sprzed dwóch tysięcy lat.

Drugi podokres przygotowuje do narodzin Jezusa w Betlejem. Pieśni śpiewane w tym czasie są związane z czuwaniem, ze Zwiastowaniem, są pełne wdzięczności, radości. Gwiazdą Adwentu jest Niepokalana Dziewica Maryja, w koronie z gwiazd dwunastu, obleczona w słońce z księżycem, symbolem przemijania u stóp. W liturgii adwentowej współbrzmią z sobą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość chrześcijańskiego zbawienia, tzn. Bóg jako ten, "Który był i Który jest, i Który przychodzi" ( Ap 4, 8).

Adwentowy czas to również skupienie rekolekcyjne oraz różnego rodzaju postanowienia. Są one nie po to, aby człowieka pognębić, ale oż3ywić miłość bliźniego. W jednym z wierszy czytamy:



Jakże trudna to sprawa, nie ma wiele co mówić,

Jakże ciężko jest sobie czegoś w życiu odmówić.

Ponieważ to czas Adwentu, więc najwyższa pora,

Chwilowo wzrok swój odwrócić od telewizora. (...)

Niech pomyślą dziś rodzice, nie tracąc ni chwili,

By ich dzieci owych zasad od nich się uczyli,

A na pewno swych rodziców będą szanowali,

Co uczyli, jak żyć trzeba, i przykład im dali.

(Kazimierz M. Lipka)



Adwent to czas refleksji, zadumy i pokuty, co nie znaczy, że mamy chodzić ze spuszczoną głową i się smucić. Ojciec Święty Jan Paweł II zwraca uwagę, że w Ewangelii na określenie pokuty występuje termin "metanoia", co oznacza wewnętrzną przemianę serca pod wpływem Słowa Bożego, która wyraża się przez czyny pokuty (por. Reconcilatio et paenitentia 4). Papież Paweł VI stwierdza, że podstawowy uczynek pokutny to wytrwałe wypełnianie swoich obowiązków oraz cierpliwe znoszenie własnego losu. Dlatego też te uczynki są szczególnie wartościowe, bo ujawniają pragnienie pełnienia woli Bożej w codziennym życiu, również w przeciwnościach, cierpieniu czy chorobie. Co do praktyk ascetycznych, szczególnie postów, zaleca się umiarkowanie podyktowane roztropnością.

Adwent kojarzy nam się również z Roratami. W Polsce wprowadził je prawdopodobnie książę Przemysław (zm. w 1267 r.). Tym mianem określano Mszę św. celebrowaną wczesnym rankiem, podczas której zapalano przystrojoną świecę - symbol Maryi przynoszącej "światło na oświecenie pogan". Nazwa "Roraty" pochodzi od hymnu śpiewanego najczęściej na rozpoczęcie Eucharystii: Rorate coeli... - Niebiosa spuśćcie. Odpowiednik i wolne tłumaczenie tego hymnu odnajdujemy w pieśni: Spuście nam na ziemskie niwy Zbawcę z niebios, obłoki!

Pieśni adwentowe pouczają i zachęcają do usuwania przeszkód na naszej drodze do Boga. Są pełne oczekiwania, zadumy, tęsknoty i skupienia. "Błogosławiony jest człowiek, którego Pan przychodzący zastaje czuwającym i przygotowanym w sercu".

Spraw, Panie, abyśmy uklękli z radości przy żłóbku narodzenia Bożej Dzieciny i przez miłość Maryi i błogosławioną ciszę św. Józefa weszli z zapaloną pochodnią w szczęśliwą wieczność.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Jan z Dukli wzorem pokory i cierpliwości

Niedziela świdnicka 28/2016, str. 5

[ TEMATY ]

św. Jan z Dukli

Autorstwa Jan Matejko - fragment, Domena publiczna, commons.wikimedia

Św. Jan z Dukli

Św. Jan z Dukli
Święty Jan z Dukli urodził się na galicyjskiej ziemi, na przełęczy Karpackiej, w Dukli w 1414 r. Został dobrze wychowany przez bogobojnych rodziców. Rodzice posłali go do szkół w Krakowie. Jako młodzieniec otrzymał od Boga powołanie kapłańskie i zakonne. Wstąpił do Zakonu Franciszkanów Konwentualnych. Został wyświęcony na kapłana. Pracował w Krośnie i we Lwowie. Pod wpływem św. Jana Kapistrana przeniósł się do franciszkanów obserwantów, czyli bernardynów. I tu zasłynął jako kaznodzieja, wytrwały spowiednik, szerzyciel czci do Męki Pańskiej i Matki Bożej. Pod koniec życia stracił wzrok. Umarł w uroczystość św. Michała Archanioła, w środę 29 września 1484 r. Jan Paweł II kanonizował go 10 czerwca 1997 r. w Krośnie. Relikwie jego spoczywają w Dukli. Św. Jan z Dukli jest patronem diecezji przemyskiej. Co to znaczy, że jest naszym patronem? jakie wnioski z tego wynikają dla nas? Wynikają z tego dwa główne zadania. Po pierwsze, mamy uznać, że św. Jan jest naszym niebieskim opiekunem i orędownikiem. Stąd też winniśmy mu polecać często sprawy naszego życia. Drugie zadanie, jakie mamy wobec naszego patrona w niebie – to naśladować go w życiu. Każdy święty zostawia nam swoje chrześcijańskie życie jako testament do realizowania. Wszyscy jesteśmy zobowiązani ten testament rozpoznać i go wypełniać w kontekście naszego powołania, czyli inaczej mówiąc: jesteśmy zobowiązani do naśladowania naszych świętych. Pytamy się dzisiaj na nowo, jakie przesłanie zostawił nam św. Jan z Dukli, w czym go winniśmy naśladować? By odpowiedzieć na to pytanie, sięgnijmy do modlitwy: „Boże, Ty obdarzyłeś błogosławionego Jana z Dukli, kapłana, cnotami wielkiej pokory i cierpliwości, spraw, abyśmy naśladując jego przykład, otrzymali podobną nagrodę”. Św. Jan z Dukli wyznawał wiarę nie tylko w swoich kazaniach, ale przede wszystkim swoim życiem. Jak wyznajesz wiarę jako ojciec, jako matka, żona, mąż, dziecko, synowa, zięć? Czy Bóg zajmuje w twoim życiu pierwsze miejsce? Jeżeli w życiu Pan Bóg jest naprawdę na pierwszym miejscu, to wszystko się właściwe układa. Wiarę wyznajemy nie tylko w kościele, na modlitwie, ale całym swoim życiem. Dzisiaj, Bogu dzięki, nie prześladują nas za wiarę. Nie idziemy do więzień, nie zwalniają nas z pracy. Nie mamy niepokoju o konsekwencje naszego świadczenia o wierze.
CZYTAJ DALEJ

Siemoniak straszy: Policja i Straż Graniczna mają wytyczne, żeby w sprawie patroli obywatelskich działać twardo

2025-07-07 20:12

[ TEMATY ]

straż graniczna

PAP/Albert Zawada

Tomasz Siemoniak

Tomasz Siemoniak

Od poniedziałku przejścia graniczne stały się obiektami infrastruktury krytycznej, gdzie osoby postronne nie mają dostępu - poinformował w rozmowie z redakcjami PAP, DPA, AFP i BNS szef MSWiA Tomasz Siemoniak. Policja i SG mają wytyczne, żeby w sprawie tzw. patroli obywatelskich działać twardo - dodał.

W nocy z niedzieli na poniedziałek ruszyły tymczasowe kontrole na granicach z Niemcami i Litwą. Mają powstrzymać niekontrolowany przepływ migrantów. W ostatnich dniach na niektórych odcinkach granicy polsko-niemieckiej pojawiły się osoby związane z Ruchem Obrony Granic (ROG), które deklarują, że „pilnują granicy przed osobami próbującymi ją nielegalnie przekroczyć”.
CZYTAJ DALEJ

Oman otwiera się na katolików, powstało centrum duszpasterskie

2025-07-08 12:47

[ TEMATY ]

Oman

Vatican Media

Biskup Paolo Martinell

Biskup Paolo Martinell

Zdaniem wielu, to wydarzenie historyczne – w Omanie uroczyście otwarto nowe centrum duszpasterskie dla katolików. To miejsce, położone przy parafii Ducha Świętego w Ghala, części stolicy kraju – Maskatu - ma służyć formacji chrześcijańskiej, katechezie oraz jako dom dla kapłanów. Inicjatywa ta została zrealizowana dzięki zaangażowaniu lokalnej wspólnoty i duchowieństwa z Wikariatu Apostolskiego Arabii Południowej.

„Otwarcie tego centrum to wydarzenie historyczne, które rozpoczyna nowy rozdział – powiedział biskup Paolo Martinelli, wikariusz apostolski Arabii Południowej, franciszkanin kapucyn. Jak zaznaczył, budowa była tego miejsca, przy kościele Ducha Świętego, była odpowiedzią na długo wyczekiwane pragnienie wiernych z Ghala i całego wikariatu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję