Umiłowani Diecezjanie!

Na skrzydłach wiary i modlitwy podążamy dzisiaj do Betlejem, miasta Dawidowego, gdzie narodził się Jezus Chrystus, nasz Pan i Zbawiciel. W tym dniu pragniemy otoczyć Go wieńcem naszych serc, aby miłością wynagrodzić ubóstwo stajni i żłobu, a także oziębłość tych, którzy odmówili swoich domów na czas Jego narodzin.
Jezus narodził się w przydrożnej stajni, bo nie było dla Niego miejsca w gospodzie. Przyszedł do swojej własności, lecz swoi Go nie przyjęli. Pytamy: Dlaczego? Trudno to wyjaśnić i jeszcze trudniej osądzić. Jest bowiem wiele odpowiedzi, argumentów i powodów. Nie potrafi ich objąć nasza ludzka świadomość. Możemy tylko z bólem myśleć o tym, jak wiele traci człowiek, który nie przyjmuje Chrystusa do siebie. Jak wiele traci ten, kto nie spotyka się z Nim i w Nim nie zobaczy Ojca. I jak wiele traci wtedy, gdy nie zobaczy w Nim również swego człowieczeństwa. Chrystus bowiem ukazuje człowiekowi jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Jedynie On może objawić człowiekowi samego człowieka.
„Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami” (J 1, 14). Na świat przyszedł Emanuel, Bóg z nami. Jest z nami wszechmocny Bóg, ukryty w słabości Dziecka, narodzonego z Maryi Dziewicy i położonego w żłobie. Co zatem z tymi, którzy Go przyjęli i wciąż wiarą przyjmują do swoich serc, rodzin, domów? Ewangelia odpowiada: „Wszystkim tym, którzy Go przyjęli, dało moc, aby stali się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w Jego imię” (J 1, 12). Jest to moc nowych narodzin dla Boga i życia wiecznego, moc łaski i prawdy, niewysłowiony dar. Ten dar przerasta całe stworzenie. Przerasta też człowieka, a równocześnie go dopełnia, czyniąc w pełni tym, kim winien być od początku jako obraz i podobieństwo Boga.

Siostry i Bracia!

W dniu Bożego Narodzenia życzymy sobie nawzajem mocy samego Boga, który przychodzi do nas w Jezusie Chrystusie. Jakże tej mocy potrzebuje dzisiaj człowiek, pozbawiony często świadomości sensu swego życia i nadziei, zaniepokojony o swoją przyszłość. Chrystus przynosi nam siłę, radość i pokój.
Niech strumień łask narodzonego Zbawiciela napełni serca nasze tym kosztownym nasieniem. Niech z tego nasienia narodzi się nowy człowiek, „stworzony według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości” (Ef 4, 24).
Dla wszystkich i każdego z Was upraszamy błogosławieństwo Wszechmocnego Boga - Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Toruń, Uroczystość Bożego Narodzenia 2006 r.