Nie godzina - bo to za dużo kwadransa nawet nie trzeba jedna chwila prowadzi do nieba wiosną, latem, jesienią, zimą
(ks. J. Twardowski, „Utwory zebrane”, t. 8. Wiersze z tomów z lat 1991-1995, wyd. „M”, Kraków 2002, s. 100)
Kiedy byłeś dzieckiem, nie myślałeś o czasie. W młodości wydaje się, że tego czasu jest bardzo dużo, bo przecież jeszcze całe życie. Jednak z biegiem lat uświadamiasz sobie, że tak naprawdę czasu masz coraz mniej.
Bez względu na to, ile masz lat, co robisz i jakim jesteś człowiekiem, zawsze jest nadzieja. Ziemskie pielgrzymowanie jest czasem, który dostałeś, bo ktoś ma nadzieję na to, że będzie to czas owocnie przez ciebie wykorzystany. Twoi rodzice mają nadzieję, że wyrośniesz na mądrego i dobrego człowieka. Twoje dzieci mają nadzieję, że jeszcze przez długie lata będą mogli korzystać z twojej wiedzy życiowej i kryć się pod skrzydłami twojej bezwarunkowej miłości rodzicielskiej. Twoi przyjaciele mają nadzieję, że zawsze będą mogli liczyć na twoją pomoc, a ty ufasz, że i oni cię nie opuszczą w trudnościach. Ty sam masz nadzieję, że po prostu będziesz szczęśliwy. Czy zatem owocne jest twoje życie? Czy pamiętasz o kimś jeszcze, kto od zawsze ma nadzieję największą ze wszystkich, najbardziej wytrwałą i najsilniejszą - nadzieję na twój powrót?
Świadcząc dobro drugiemu człowiekowi, niekiedy wcale nie potrzebujesz być kimś wielkim. Jeśli w ziemskim rozumieniu nie masz nic, co mógłbyś dać innym, pamiętaj, że są tacy, którzy czekają na dobre słowo, uśmiech, ciepły uścisk. To jest owoc twojego życia. Jeśli zaś masz pieniądze, znajomości, możliwości, to spróbuj je odłożyć - na to kwadransa nawet nie trzeba. Zamiast dawania komuś kolejnych złotówek, spróbuj z kimś po prostu - po ludzku porozmawiać. Zamiast wysługiwania się innymi, spróbuj się wysilić i tak po ludzku pomóc, zaangażować się w czyjeś sprawy, w czyjeś problemy.
To będzie prawdziwy, dojrzały owoc twojego życia, bo wystarczy jedna chwila, by zrealizować Bożą nadzieję na twoje nawrócenie…
Giovanni Maria Conti della Camera, „Trójca Święta” – fresk z kościoła Świętego Krzyża w Parmie
„Drodzy bracia i siostry, obchodzimy dziś uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Cóż wam mogę powiedzieć o Trójcy? Hm... Jest Ona tajemnicą, wielką tajemnicą wiary. Amen”. To było najkrótsze kazanie, jakie usłyszałem kiedyś w młodości. Wiernych obecnych w kościele to zaskoczyło. Jednych pozytywnie, bo kazanie było wyjątkowo krótkie, inni byli zirytowani, gdyż nie zdążyli się jeszcze wygodnie usadowić w ławce. Wtedy przyszły mi do głowy pytania: Czy o Trójcy Świętej nie możemy nic powiedzieć? Dlaczego więc wyznajemy, że Bóg jest w Trójcy jedyny? Skąd o tym wiemy?
Mówienie o Trójcy nie jest rzeczą łatwą. Wyrażenie trójjedyności jest zawsze trudne do zrozumienia, gdyż według naszego naturalnego sposobu myślenia, trzy nigdy nie równa się jeden, jak i jeden nie równa się trzy. W przypadku nauki o Bogu nie chodzi jednak o matematyczno-logiczny problem, ale o sformułowanie prawdy wiary, której nie sposób zamknąć w granicach ludzkiej logiki. Chrześcijanie wyznają wiarę w jednego Boga w trzech Osobach. Dla wielu jednak to wyznanie nie ma większego znaczenia w życiowej praktyce. W świecie, w którym jest wiele „pomysłów na Boga”, my, chrześcijanie, powinniśmy pamiętać, że to nie my wymyślamy sobie Boga – my Go tylko odkrywamy i poznajemy, gdyż On sam zechciał do nas przyjść i pokazać nam siebie. Uczynił to zwłaszcza przez fakt wcielenia Syna Bożego. To dzięki Niemu wiemy, że Bóg jest wspólnotą trzech Osób, które żyją ze sobą w doskonałej jedności. „Nie wyznajemy trzech bogów – przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego (253) – ale jednego Boga w trzech Osobach: «Trójcę współistotną». Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: «Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury»”. Człowiek wiary nie wymyśla prawdy, lecz ją przyjmuje. Zastanawia się nad nią, podejmując wielowiekowe doświadczenie Kościoła, który wyjaśniał ją zawsze w świetle objawienia.
Zakończenie roku szkolnego to zwykle czas podsumowań i planów na przyszłość. Ale dziś coraz trudniej mówić o przyszłości edukacji z nadzieją. Zmiany, które zachodzą, nie są reformą – są demontażem. A szkoła przestaje być miejscem kształcenia i wychowania, a staje się placówką usług społecznych bez tożsamości.
Czerwiec w szkole zawsze miał w sobie coś z ulgi – zmęczeni nauczyciele odliczają dni do wakacji, uczniowie zerkają w dzienniki z nadzieją, a rodzice pytają: czy to był dobry rok? Ten rok szkolny – 2024/2025 – dobrym nie był. Nie chodzi tylko o prace domowe, które MEN uznało za zbędne. Nie chodzi jedynie o eksperymenty z ocenianiem kształtującym czy chaos wokół edukacji „obywatelskiej”. Chodzi o coś głębszego – o „utraconą misję szkoły", która coraz bardziej traci swój wychowawczy, kulturowy i aksjologiczny fundament.
Rzecznik MSZ Paweł Wroński przekazał PAP w niedzielę, że część Polaków, którzy przebywają w Izraelu, sygnalizuje chęć opuszczenia tego kraju i uzyskania w tym wsparcia. Zaznaczył, że nadal możliwe jest opuszczenie Izraela drogą lądową lub morską, a resort będzie reagował stosownie do okoliczności. MSZ zaleciło też pilne opuszczenie Iranu drogą lądową.
MSZ podkreśla, że sprawa dotyczy ponad 200 osób, które przebywają w Izraelu, zarejestrowanych w systemie Odyseusz, i jest związana z obecną sytuacją na Bliskim Wschodzie. Jak zaznaczył Wroński, część z nich sygnalizuje chęć opuszczenia Izraela i uzyskania w tym wsparcia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
