14 czerwca 1999 diecezja sosnowiecka została uhonorowana najwyższym zaszczytem, kiedy na placu przy ul. Gwiezdnej pojawił się Jan Paweł II. Każdego roku w rocznicę tego wydarzenia wierni diecezji gromadzą się, aby uczcić pamięć Papieża Polaka.
W tym roku, 14 czerwca, wierni diecezji sosnowieckiej modlili się o rychłą beatyfikację sługi Bożego Jana Pawła II. Miejsce, które od początku było nazywane przez mieszkańców Zagłębia placem Papieskim, było także świadkiem naszego pożegnania z Ojcem Świętym, 2 kwietnia 2005 r. i przez następne dni. Plac ten zapełnia się wiernymi nie tylko w rocznicę wizyty Papieża Polaka w stolicy Zagłębia, ale w każdą rocznicę jego śmierci.
W naszej diecezji jeszcze za życia Ojca Świętego obierały go za swego patrona szkoły, szpitale, place. Z kolei na ulicach miast i przed kościołami, jak grzyby po deszczu zaczęły wyrastać papieskie pomniki. Szczególnym „żywym pomnikiem” Jana Pawła II jest akcja przyznawania stypendiów zdolnej, ubogiej młodzieży, prowadzona przez Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Pomysł zrodził się po pielgrzymce Ojca Świętego do Ojczyzny w 1999 r. Osobną kategorię pamiątek papieskich stanowią elementy wystroju miejsc, w których odbywały się spotkania Jana Pawła II z wiernymi, oraz dary, które Ojciec Święty ofiarował lokalnym wspólnotom. W tym miejscu należy wskazać Muzeum Diecezjalne przy ul. Korczaka 5, w zbiorach którego znajduje się wiele papieskich pamiątek, m.in. dokumenty kościelne podpisane przez Papieża Polaka. W wielu polskich domach można znaleźć nie tylko portrety Jana Pawła II, umieszczone na honorowym miejscu zdjęcia upamiętniające wizyty w Watykanie, papieskie błogosławieństwa, ale także rozmaite przedmioty związane z obecnością Ojca Świętego w Ojczyźnie. Jedną z najczęstszych pamiątek są przechowywane z wielką pieczołowitością w archiwach rodzinnych bilety-wejściówki na miejsca spotkań z Papieżem. Niektórzy przechowują również okolicznościowe znaczki, koszulki, czapeczki, baloniki, chorągiewki rozdawane i sprzedawane podczas kolejnych papieskich wizyt w Polsce.
Jak najpiękniej upamiętnić Papieża Polaka? Budujmy spiżowe pomniki, które dla przyszłych pokoleń będą znakiem i świadectwem, ale budujmy też pomniki o wiele ważniejsze i pewnie jeszcze trwalsze od spiżowych, bo budowane modlitwą, czynem i sercem. Jan Paweł II zostawił nam zadanie budowy nowej cywilizacji miłości. Najwspanialszym pomnikiem wystawionym Ojcu Świętemu jest modlitwa, zgłębianie jego nauki i dzieła pomocy potrzebującym.
Nie ustaje przemoc wymierzona w księży katolickich w Kenii. W ubiegłym tygodniu na zachodzie kraju został zastrzelony ks. Alloyce Cheruiot Bett. Siedem dni wcześniej w wyniku ran po ciężkim pobiciu zmarł inny kapłan, ks. John Ndegwa Maina – podaje agencja Fides.
22 maja ks. Bett został zaatakowany przez uzbrojonych napastników w rejonie Tot, w dolinie Kerio. Według świadków, napastnicy otworzyli ogień chwilę po zakończeniu Mszy Świętej w małej wspólnocie chrześcijańskiej w wiosce Kakbiken. Padły cztery strzały – trzy nie trafiły celu, ale czwarty pocisk ugodził księdza w szyję, powodując jego natychmiastową śmierć. W chwili ataku towarzyszyła mu jeszcze jedna osoba, która nie odniosła obrażeń.
Po dwóch tygodniach dyskusji francuskie Zgromadzenie Narodowe przyjęło w pierwszym czytaniu dwie ustawy: o opiece paliatywnej i prawie do pomocy w umieraniu, która oznacza legalizację wspomaganego samobójstwa i eutanazji. Pierwszy projekt uchwalono jednogłośnie, drugi stosunkiem głosów 305 za do 199 przeciw.
Katoliccy biskupi tego kraju od pewnego czasu wzywali do wyrażania sprzeciwu wobec tej drugiej propozycji. Jeszcze dziś biskupi regionu paryskiego (Ile-de-France) zwrócili się do parlamentarzystów z listem, w którym wskazali, że przyjęcie ustawy o pomocy w samobójstwie i eutanazji stanowiłoby „zbrodnię przeciwko godności, zbrodnię przeciwko braterstwu, zbrodnią przeciwko życiu”. Wskazali na konieczność rozróżnienia między śmiercią naturalną a świadomym spowodowaniem czyjejś śmierci. Wyrazili obawę, że prawo to mogłoby zostać w przyszłości wykorzystane wobec osób małoletnich, czy dotkniętych chorobą Alzheimera. Zaprosili parlamentarzystów do wsłuchania się w głos lekarzy, którzy mówią, że zadanie śmierci nie jest leczeniem, i w głos prawników, którzy przekonują, że ustawa taka naruszałaby równowagę prawną dotychczas obowiązujących przepisów.
Kulturkampf, czyli „walka o kulturę”, to polityka Otto von Bismarcka prowadzona w Cesarstwie Niemieckim w latach 1871–1878, kiedy to kanclerz chciał ograniczyć wpływy Kościoła katolickiego w państwie. W Cesarstwie Niemieckim protestantyzm pełnił nieformalnie rolę religii państwowej, a Królestwo Prus – państwo protestanckie – odgrywało w nim dominującą rolę.
Włączenie do Cesarstwa południowoniemieckich państw katolickich na czele z Bawarią sprawiło, że 36% ludności Niemiec stanowili katolicy. Bismarck postrzegał to jako źródło destabilizacji społeczeństwa, gdyż katolikom, którzy mieli podlegać zewnętrznej władzy, tzn. władzy papieża, zarzucano brak patriotyzmu niemieckiego. W ramach Kulturkampfu wprowadzano wiele ustaw wymierzonych przede wszystkim w Kościół katolicki, których celem miało być jego upaństwawianie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
