Piosenka ta powstała na ostatnią pielgrzymkę papieża Jana Pawła II do Ojczyzny i zarazem na jego 25-lecie pontyfikatu - wspomina 32-letni Łukasz Golec. - Hymn ten nagrywaliśmy wraz z chórem prawosławnym. Chcieliśmy nawet wraz z naszymi prawosławnymi braćmi ten utwór zaśpiewać Papieżowi na lotnisku w Balicach, ale oni wtedy musieli pojechać do Moskwy i wystąpić przed swoim patriarchą”.
Słynni bliźniacy przyjechali do Brzeska, by uczestniczyć w nadaniu imienia Wielkiego Papieża miejscowej szkole podstawowej i tam wspólnie wraz z licznie zebraną młodzieżą i wiernymi dekanatu pyrzyckiego zaśpiewać hymn „Leć muzyczko”. Przedtem uczestniczyli we Mszy św. celebrowanej przez bp. Jana Gałeckiego.
Golcowie są bardzo skromnymi, wręcz nieśmiałymi artystami, ale gdy znajdują się na scenie, ujawnia się w nich góralska dusza. Ich piosenki pełne życia i chrześcijańskiej radości porywają wszystkie pokolenia.

Bogdan Nowak: - Jak to się zaczęło?

Paweł Golec: - Naszą edukację muzyczną rozpoczęliśmy w trzeciej klasie szkoły podstawowej, kiedy to Łukasz uczył się grać na trąbce, a ja na perkusji w szkole muzycznej I stopnia w Żywcu. Po trzech latach takiej edukacji zdaliśmy egzaminy do Szkoły Muzycznej II stopnia w Bielsku-Białej, gdzie Łukasz kontynuował grę na trąbce, a ja rozpocząłem na puzonie. Braliśmy też udział w warsztatach jazzowych w Chodzieży oraz w Puławach, na których mój brat uzyskał stypendium Berklee College of Music w Bostonie. W Polsce mamy kilkaset szkół noszących imię sługi Bożego Jana Pawła II. Kilka z nich poprosiło Łukasza i Pawła Golców o wyrażenie zgody, by ich piosenka „Leć muzyczko” stała się hymnem tych szkół. Jest to ewenement, bo nie każdy zespół muzyczny ma w swoim repertuarze hymn.
Braliśmy też udział w rozmaitych konkursach instrumentów dętych blaszanych, zajmując zawsze czołowe miejsca. W tym czasie założyliśmy też z kolegami pierwszy zespół jazzowy „Straight Ahead”. Potem ukończyliśmy Wydział Jazzu i Muzyki Rozrywkowej na katowickiej Akademii Muzycznej.

- Podobno lubiliście grać na imprezach towarzyskich?

Łukasz Golec: - Oczywiście. Chętnie braliśmy udział w balach góralskich, karnawałowych czy ostatkach, jeżdżąc do Koniakowa, Jaworzynki czy Istebnej. Nie byliśmy tam sami, bo przyjeżdżały tam różne kapele góralskie, cygańskie, a nawet słowackie. Pomyśleliśmy o stworzeniu własnego zespołu, dlatego po trzech latach intensywnego grania, pożyczyliśmy od Pawła Kukiza sprzęt do nagrywania. W ten sposób nagraliśmy trzy piosenki demo, a nagranie rozesłaliśmy do znajomych i sąsiednich gmin. W roku 1999 udało się nam wydać pierwszą płytę i mieliśmy udany występ na Babiogórskiej Jesieni w Zawoi. Często też graliśmy w naszej rodzinnej Milówce. Później - wskutek nacisków naszych słuchaczy - wydaliśmy własnym sumptem kolejną płytę.

- Wasz zespół ma skład wybitnie rodzinny…

Paweł Golec: - Trzon zespołu jest taki sam: ja i Łukasz. Ponadto w sekcji góralskiej gra na altówce Edyta, czyli moja bratowa. Jest jeszcze sześciu mężczyzn; łącznie „Golec Orkiestra” liczy dziewięć osób.

- Gracie nie tylko w Polsce, ale również za granicą. Które występy najmilej wspominacie?

Łukasz Golec: - Niewątpliwie wszystkie spotkania przed Janem Pawłem II. W Watykanie graliśmy w październiku 2004 r., a więc na pół roku przed odejściem Największego z Polaków do wieczności. Byliśmy wówczas z naszymi dziećmi. Ojciec Święty trzymał je za rączki, głaskał, przytulał… Było to dla nas niezwykłe przeżycie. Przed naszym Papieżem występowaliśmy też na spotkaniu młodzieży w Częstochowie, w Rzymie z Orkiestrą Dętej Śrubiarni oraz podczas jego pielgrzymek do Gliwic i Żywca. Ponadto w Wadowicach graliśmy z okazji jego urodzin. Bardzo dobrze też wspominamy nasze koncerty w Wilnie, USA, Kanadzie, Grecji, Wielkiej Brytanii i Czechach. Tam nas wszędzie bardzo mile przyjmowała Polonia.

- Wasza rodzinna Milówka słynie z utalentowanej muzycznie młodzieży…

Golcowie: - Właśnie w trosce o nią założyliśmy Fundację Braci Golec. Kupiliśmy prawie 80 instrumentów muzycznych. Sześciu nauczycieli prowadzi zajęcia darmowe dla uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum dwa razy w tygodniu. Uczą się gry na instrumencie i śpiewu oraz są też lekcje z kształcenia słuchu. Celem tej muzycznej edukacji jest kultywowanie rodzinnej muzyki. Cztery lata temu zainicjowaliśmy z gronem przyjaciół powstanie Ogniska Twórczości Artystycznej. Obecnie uczy się grać i śpiewać 80 dzieci, niektóre z nich są już uczniami szkół muzycznych. Cieszy nas, że w ten sposób możemy przyczyniać się do uwrażliwienia i poszerzania muzycznych pasji najmłodszego pokolenia. Muzyka i śpiew czyni człowieka lepszym, a także przybliża do Boga.

- Czy Wasze dzieci też lubią muzykować?

Łukasz Golec: - Ja mam synka i córeczkę, a brat jest ojcem córeczki. Ważne, że mają słuch i poczucie rytmu. Na razie towarzyszą nam w muzykanckim żywocie, ale trudno powiedzieć, jaka w przyszłości przypadnie im droga życia.