Osiemnaście spotkań z Niepokalaną

Najświętsza Maryja Panna ukazywała się 14-letniej Bernadecie Soubirous w grocie Massabielskiej 18 razy w okresie od 11 lutego do 16 lipca 1858 r. Uboga wieśniaczka widziała postać kobiecą ubraną w biały welon i suknię przepasaną błękitną szarfą. Na jej stopach leżały dwie żółte róże. Podczas trzeciego spotkania Maryja przemówiła. Poprosiła, aby dziewczynka przychodziła do groty przez piętnaście dni. Powiedziała, że nie obiecuje jej szczęścia na tym świecie, lecz na innym. Kolejne spotkania odbywały się już w obecności kilkuset czy nawet kilku tysięcy świadków. Ludzie nie widzieli Postaci i nie słyszeli jej słów, obserwowali jedynie zachowanie dziewczynki. Matka Boża prosiła za pośrednictwem Bernadety o modlitwę i czyny pokutne w intencji nawrócenia grzeszników. U stóp groty wytrysnęło źródło, z którego wodę nakazała pić i obmywać nią ciało. Do kapłanów zwróciła się z prośbą o przychodzenie na miejsce objawień w procesjach z wiernymi i wybudowanie kaplicy. 25 marca, w święto Zwiastowania Pańskiego, Piękna Pani wyznała Bernadecie swoje imię, mówiąc w miejscowym dialekcie: „Jestem Niepokalane Poczęcie”. 7 kwietnia, we wtorek wielkanocny, świadkowie przedostatniego spotkania Bernadety z Maryją zobaczyli, jak płomień świecy przez dłuższy czas obejmował dłoń dziewczyny nie parząc jej skóry, co natychmiast potwierdził miejscowy lekarz. Po raz ostatni Niepokalana ukazała się 16 lipca, w święto Matki Bożej z Góry Karmel. Była wówczas „piękniejsza niż kiedykolwiek”.

Trudne lata w Nevers

Bernadeta Soubirous po raz pierwszy w życiu opuściła Lourdes w 1866 r., aby wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w odległym Nevers. 30 października 1867 r. złożyła śluby zakonne i przyjęła imię Maria-Bernarda. Przez całe życie w klasztorze znosiła wielkie cierpienia fizyczne z powodu astmy. Tęskniła bardzo za swoim Lourdes: mówiła, że pobyt z dala od niego jest jej największym poświęceniem. Mimo choroby, wykonywała ciężką pracę salowej w zakonnym szpitalu. Nikt nie wierzył w jej spotkania z Matką Bożą. Zmarła, okrutnie cierpiąc, we wtorek wielkanocny 16 kwietnia 1879 r.

Lourdes dzisiaj

Na miejscu objawień w Lourdes powstało sanktuarium, do którego rocznie przybywa 6 milionów pielgrzymów. Każdy z nich przechodzi w modlitewnym milczeniu, dotykając zimnych skał w Grocie Massabielskiej. Źródło bije nadal, dostarcza wody do kranów, z których czerpią pielgrzymi, i do basenów, w których obmywają swoje cierpiące ciała. W kilku bazylikach sprawowane są Ofiary Eucharystyczne. Wieczorami tysięczne rzesze pielgrzymów uczestniczą w procesjach światła z modlitwą różańcową. Na wzgórzu nad Grotą powstała Droga Krzyżowa. Przez teren sanktuarium niezmiennie toczy swoje wody rzeka Gave, niemy świadek 150-letniej historii niezwykłego miejsca, pełnego Bożego pokoju.
Co roku pielgrzymi zgłaszają kilkadziesiąt przypadków cudownego uzdrowienia. Wszystkie badane są przez specjalną komisję lekarzy i duchownych pod przewodnictwem biskupa diecezji Tarbes i Lourdes. Mimo bardzo ostrych kryteriów, Kościół zatwierdził w historii sanktuarium 67 uzdrowień z różnych chorób, które dokonały się w sposób trwały i niewytłumaczalny dla medycyny. Ostatnie z nich ogłoszono w 2005 r., dotyczyło mieszkanki południowych Włoch, cierpiącej na ciężką chorobę krwi.
Uzdrowienia trwają, aktualne jest także wezwanie Niepokalanej o pokutę i modlitwę za grzeszników, którzy utracili łaskę wiary w Boże miłosierdzie.

S. Maria-Bernarda, Bernadeta Soubirous. Jej ciało zachowane od zniszczenia znajduje się w dawnym klasztorze Saint-Gildard w Nevers (obecnie sanktuarium św. Bernadety). Twarz i ręce widoczne przez szybę sarkofagu pokrywa jedynie cienka warstwa wosku. Świętość s. Bernadety Soubirous została proklamowana przez papieża Piusa XI w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 8 grudnia 1933 r.