Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 r. w Ołońcu w Karelii na północy Rosji nad Morzem Białym, w rodzinie ziemiańskiej Juliana i Ludwiki z Osiecimskich. Jego ojciec był rewizorem leśnym w Petersburgu. Witold w latach młodzieńczych działał m.in. w skautingu i Polskiej Organizacji Wojskowej. Ochotniczo walczył w wojnie polsko-bolszewickiej; brał też udział w zajęciu Wilna przez wojska gen. Żeligowskiego. Ponadto odbył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu i służbę w 26. pułku ułanów. Od 1926 r. gospodarował na części rodzinnego majątku Sukurcze koło Lidy na Wileńszczyźnie (posiadał dyplom Wydziału Rolnego Uniwersytetu Poznańskiego). Był inicjatorem wielu działań społecznych, m.in. zorganizował konny oddział paramilitarny Krakusi. W 1939 r. walczył w kampanii wrześniowej; w listopadzie 1939 r. współtworzył Tajną Armię Polską. Jako ochotnik Związku Walki Zbrojnej, we wrześniu 1940 r. oddał się w ręce niemieckie podczas łapanki. Pod zmienionym nazwiskiem Tomasz Serafiński trafił do KL Auschwitz. Tam zorganizował konspirację obozową. Jego meldunki docierały do władz podziemnych i były przekazywane aliantom. W 1943 r. - po 947 dniach pobytu za drutami - zbiegł z obozu. Zawsze podkreślał, że przeżyć Auschwitz pomogła mu wiara. W Warszawie złożył obszerny raport o sytuacji w KL Auschwitz. Wkrótce przydzielono go do Kedywu Komendy Głównej AK i grupy tworzącej organizację NIE. W 1944 r. walczył w powstaniu warszawskim; po kapitulacji trafił do oflagu w Murnau, a po wyzwoleniu znalazł się w 2. Korpusie Polskim we Włoszech. Na rozkaz m.in. gen. Andersa, w grudniu 1945 r. powrócił do kraju, by przekazywać instrukcje władz emigracyjnych o konieczności rozwiązywania oddziałów partyzanckich. W 1947 r. został aresztowany. Proces, w którym sądzono m.in. Witolda Pileckiego odbył się w 1948 r. przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie. Pileckiego oskarżono m.in. o szpiegostwo na rzecz obcego mocarstwa. Został skazany na karę śmierci oraz pozbawienie praw publicznych i obywatelskich na zawsze. Prezydent Bierut odrzucił prośby o ułaskawienie Pileckiego. Zgładzeniem go był zainteresowany także premier Cyrankiewicz, gdyż Rotmistrz posiadał dokument świadczący o jego współpracy z Gestapo w Oświęcimiu. Już po wyroku skazującym Pilecki został poddany drugiemu, brutalnemu śledztwu. 25 maja 1948 r. został rozstrzelany w więzieniu mokotowskim. Ciała nie wydano rodzinie, ale złożono w jednym z miejsc zbiorowych pochówków więźniów mokotowskich, najprawdopodobniej przy ogrodzeniu wojskowego cmentarza powązkowskiego.
Mimo długoletnich starań o rewizję wyroku, dopiero w 1990 r. nastąpiło sądowe „uniewinnienie” rtm. Witolda Pileckiego. W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego, najwyższym odznaczeniem Rzeczypospolitej, w uznaniu zasług w służbie dla Polski Niepodległej.
Pomóż w rozwoju naszego portalu