Reklama

Otwórzmy serca dla powodzian

Blisko 13 tysięcy zalanych bądź podtopionych domów, 147 gmin poszkodowanych przez żywioł, ponad 500 miejscowości, które zaatakowała wielka woda to bardzo wstępny bilans tegorocznej powodzi na Podkarpaciu. Dramatu ludzi nie można zamknąć w liczbach. Często stracili dorobek całego życia i nadzieję. Potrzebują realnej pomocy i duchowego wsparcia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kiedy ten koszmar się skończy?

Jasło, Dębica, Gorzyce, Mielec, Ropczyce, Sędziszów Małopolski, Strzyżów, Tarnobrzeg, Rzeszów i wiele, wiele innych większych lub mniejszych miejscowości. Wszystkie określone są mianem popowodziowych. „Woda przyszła nagle, podobnie jak i informacja o ewakuacji. Nie było czasu na zastanawianie się, co ze sobą zabrać”. Wiele z nich powódź dotknęła dwa razy. „Jeszcze nie zdążyliśmy wrócić do normalnego życia, a przyszła druga fala. Kiedy woda opadnie, okaże się, czy będzie co ratować i do czego wracać”. Wielu ludzi nie ma już siły i nadziei, by walczyć. „Nie bardzo już wierzymy, że to wszystko się kiedyś zakończy i będziemy normalnie żyć. Nie wiemy, co z nami będzie” - mówią zrozpaczeni mieszkańcy podwójnie zalanych terenów. O rozmiarach szkód decyduje czynnik czasu. I to na każdym etapie. Po tygodniu w metrze sześciennym muru może być nawet 200 litrów wody…

Takiej powodzi w Jaśle nie było od ponad 100 lat

Trzcinica, Przysiek, Skołyszyn. W Jaśle i okolicach w ciągu kilku minut woda sięgała po klatkę piersiową. Kilkanaście minut później widać było tylko dachy domów. Wojsko helikopterami ewakuowało z dachów ludzi, którzy nie zdążyli uciec z domów. Ropa, Wisłoka i Jasiołka - wszystkie trzy rzeki, które przepływają przez Jasło, przekroczyły stany alarmowe i poczyniły niewyobrażalne straty w mieście.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Woda tutaj? - Niemożliwe!

Kiedy w noc uroczystości Bożego Ciała na metr kwadratowy spadło ponad 70 litrów wody, zalane zostały miejsca, które dotychczas nie doświadczały podtopień. Najstarsi mieszkańcy rzeszowskiego Staromieścia nie pamiętają sytuacji, by rzeka płynęła ulicami tej dzielnicy. Wiele domów zostało podtopionych. Zalana została między innymi ulica Lubicz. Zaskoczeni mieszkańcy walczyli z wodą, usypując podobnie jak tysiące ludzi w innych miejscowościach - wał z worków z piaskiem. Dziwny widok w miejscu, gdzie daleko do rzeki.

Do tych domów już nikt nie wróci

Ponad 60 domów zabrały osuwiska tylko w gminie Czudec. Podobnie jest w innych gminach. Domy nadają się do rozbiórki. Setki osób pozostało bez dachu nad głową. Ewakuowano też mieszkańców z budynków zagrożonych. „Do urzędu gminy codziennie napływają nowe zgłoszenia o pękających budynkach i osuwającej się ziemi. Ludzie, którzy mieszkali na osuwiskach, nie mają gdzie wracać” - mówi Stanisław Gierlak, wójt gminy Czudec. „Codziennie patrzę na łzy ludzi, często w bardzo podeszłym wieku. Nie rozumieją, co się dzieje, ze strachem w oczach pytają, co dalej? Powinienem powiedzieć, że tam nie wrócą. To trudne słowa i trudne decyzje. Część osób schroniła się u rodziny czy sąsiadów. Innym, jako gmina staramy się zapewnić dach nad głową. Są to domy kultury, remizy strażackie itp. To rozwiązanie tymczasowe. Co dalej? Na razie nie wiadomo. Rodzinom, które dotknął kataklizm, została udzielona pomoc. Najszybciej zadziałała Caritas Diecezji Rzeszowskiej. Władze powiatu zabiegają o to, by poszkodowani otrzymali taką samą pomoc jak powodzianie.

Reklama

Widzieliśmy dramat ludzi

„Widzieliśmy to na własne oczy - dramat ludzi, którzy w powodzi stracili dorobek życia” - mówi Tadeusz Pięta z Towarzystwa Miłośników Ziemi Bratkowickiej, którzy zebrali ponad cztery tony darów i zawieźli je w okolice dotkniętych klęską Gorzyc. Mimo że woda nie ominęła naszej gminy, to dramat między innymi mieszkańców okolic Gorzyc, którzy zostali zalani po raz drugi, jest naprawdę ogromny. Nie sposób opisać słowami tego, co zobaczyliśmy na miejscu. Nie oddają tego żadne relacje. Rozpacz ludzi jest uzasadniona. Dlatego nie przestajemy organizować kolejnych zbiórek” - dodaje Tadeusz Pięta.

Psycholog dla powodzian

Skutki powodzi odcisną swoje piętno w sferze gospodarczej i ekonomicznej, ale także odbiją się na zdrowiu osób poszkodowanych. Osoby dotknięte klęską żywiołową, nawet takie, które uniknęły większych strat, są otoczone opieką psychologiczną. „Dziś często funkcjonują pod naporem silnego stresu i emocji, które pozwalają wytrwać w trudnych warunkach. Kiedy jednak sytuacja ustabilizuje się i nadejdzie czas odbudowy, wielu osobom może zabraknąć sił, także tych psychicznych” - przekonują psychologowie, którzy spotkali się z mieszkańcami Ropczyc.

Jak pomóc?

W związku z powodzią, która dotknęła wielu mieszkańców naszego regionu, Caritas Diecezji Rzeszowskiej udostępnia swoje konto, na które można przekazywać ofiary na wsparcie dla poszkodowanych: 96 1020 4391 0000 6902 0002 2616 z dopiskiem: Powódź. Organizowana jest też zbiórka darów. Najbardziej potrzebne są: koce, łóżka polowe, materace, trwała żywność i woda, narzędzia i materiały budowlane, środki czystości, środki dezynfekcyjne, wiadra, łopaty, rękawice gumowe, kalosze, peleryny, kurtki p/deszczowe, ubrania robocze, odzież nieużywana, koce, śpiwory, materace, miotły różne, ręczniki, pościel, worki na śmieci, pampersy, odżywki i środki pielęgnacyjne dla dzieci, żywność o przedłużonej trwałości (np.: dżemy, konserwy, cukier, herbata, itp.) i woda pitna niegazowana.
Trwa wypompowywanie wody z rozlewisk i domów, sprzątanie, szacowanie strat. Dramat powodzian otwiera serca tysięcy ludzi. Powodzianie potrzebują naszego poczucia, że nie są sami, że świat się nie skończył. Potrzebują nadziei, którą my możemy im dać. Pokażmy solidarność, aby nie stracili nadziei i wiary nie tylko w Boga, ale też w nas ludzi.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Upamiętnienie Melchiora Teschnera

2024-04-28 20:58

[ TEMATY ]

koncert

Zielona Góra

Wschowa

Przyczyna Górna

Teschner

Krystyna Pruchniewska

koncert Cantus

koncert Cantus

Koncert odbył się w świątyni, w której przez ponad 20 lat pełnił posługę jako pastor Melchior Teschner, urodzony we Wschowie kompozytor i kaznodzieja.

Koncert poprzedziła wspólna modlitwa ekumeniczna. Wydarzenie zostało zorganizowane przez Muzeum Ziemi Wschowskiej we współpracy z Parafią Rzymskokatolicką pw. św. Jadwigi Królowej. W kościele pw. św. Jerzego w Przyczynie Górnej należącym do parafii pw. św. Jadwigi Królowej we Wschowie można było wysłuchać utworów skomponowanych przez Melchiora Teschnera.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Meksyk: 18 pielgrzymów zginęło w wypadku autobusu

2024-04-29 11:17

[ TEMATY ]

Meksyk

Adobe Stock

Co najmniej 18 osób zginęło , a 12 zostało rannych w wypadku autobusu 28 kwietnia w Meksyku. Według lokalnych mediów większość ofiar, to pielgrzymi z Guanajuato, którzy udawali się na pielgrzymkę do sanktuarium w Chalma.

Po bazylice Matki Bożej z Guadalupe w Mieście Meksyk, Chalma jest najczęściej odwiedzanym miejscem pielgrzymkowym w kraju. Każdego roku pielgrzymuje tam ok. dwóch milionów ludzi, aby oddać cześć ukrzyżowanemu "Czarnemu Chrystusowi".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję