Reklama

Niedziela Świdnicka

Dk Tadeusz Dubicki pierwszym diakonem stałym w Świdnicy

Biskup Marek Mendyk w poniedziałek 10 sierpnia br. udzielił święceń diakonatu stałego Tadeuszowi Dubickiemu. 

[ TEMATY ]

bp Marek Mendyk

dk Tadeusz Dubicki

diakonat stały

ks. Mirosław Benedyk

Diakon Tadeusz Dubicki (od prawej) wraz z biskupem Markiem Mendykiem i dk. Waldemarem Rozynkowskim

Diakon Tadeusz Dubicki (od prawej) wraz z biskupem Markiem Mendykiem i dk. Waldemarem Rozynkowskim

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Uroczystość święceń poprzedziło nabożeństwo w kaplicy biskupiej, gdzie zgodnie z prawem Kościoła kandydat w obecności Biskupa Świdnickiego wyznał katolicką wiarę, złożył przysięgę wierności i osobistą deklarację o swojej wolności w przyjęciu święceń.

Przykład świętych diakonów

Biskup Mendyk w słowie skierowanym do zebranych w świdnickiej katedrze opisując początki posługi diakonów zawartych na kartach Pisma Świętego podał za przykład św. Szczepana, który nie bał się głosić prawdy za którą został ukamienowany. Homileta przypomniał, że na przestrzeni wieków diakoni wspierali papieży nie tylko w działalności charytatywnej, ale byli ich legatami na soborach czy synodach. Wielu z nich było męczennikami, chociażby św. Wawrzyniec wspominany tego dnia, którego historię biskup przywołał.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pierwszy w Świdnicy

Reklama

- Z różnych powodów stan diakonów stałych zanikł w Kościele zachodnim w końcu pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa. Dopiero postanowienie Soboru Watykańskiego II stało się skuteczne w tej sprawie – nawiązywał do historii Kościoła bp Marek, wspominając papieża Pawła VI, który przywrócił w Kościele diakonat stały. – Od dwóch dekad struktura ta jest także odbudowywana w Kościele w Polsce. Nowo wyświęcony diakon stały – pierwszy w Świdnicy, powiększa to grono, to historyczny moment – mówił hierarcha. W osobistym słowie skierowanym do kandydata biskup powiedział: - Drogi bracie! Przyjmujesz święcenia w trudnym czasie dla Kościoła i świata. Wszyscy zauważamy jak słabnie wiara, chrześcijański styl życia. Jak bardzo próbuje się zmienić dobre obyczaje - mówił biskup świdnicki. Jednocześnie pasterz diecezji przestrzegł diakona stałego. - Proszę Cię byś nie zniechęcił się w chaosie tego świata i nie obrażał na rzeczywistość, na przemiany zachodzące w mentalności i postawach ludzi. Ważne jest, aby w tej właśnie rzeczywistości podjąć i pełnić pracę ewangelizacyjną bez narzekania że kiedyś było lepiej. Pomagaj innym i służ im z miłością - powiedział podczas homilii bp Mendyk. W ten sposób diakon będzie pomagać biskupowi i jego prezbiterium w posłudze słowa, ołtarza i miłości.


Co może diakon w naszej diecezji

Diakon Tadeusz Dubicki na mocy święceń diakonatu został inkardynowany do diecezji świdnickiej i jednocześnie z dniem 1 września br. rozpoczyna posługę duszpasterską w parafii katedralnej. Zgodnie z zarządzeniem biskupa świdnickiego posługa dk. Tadeusza będzie obejmowała m.in. posługiwanie podczas Mszy św., udzielanie komunii chorym, głoszenie homilii lecz tylko w tygodniu, prowadzenie formacji przygotowawczej do małżeństwa, przygotowanie rodziców i chrzestnych do chrztu i udzielanie chrztu św. po za Mszą św., prowadzenie nabożeństw pogrzebowych na cmentarzu, błogosławieństwa przedmiotów itp. Diakon nie będzie posługiwał w kancelarii, ani uczył w szkole, nie może też błogosławić małżeństw bez zgody biskupa.

2020-08-10 15:15

Oceń: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Szukają prawdziwych mężczyzn

[ TEMATY ]

Świdnica

dk Tadeusz Dubicki

dakonia św. Wawrzyńca

ks. Mirosław Benedyk

Odpowiedzialnym za Diakonię św. Wawrzyńca będzie dk. Tadeusz Dubicki – pierwszy diakon stały w naszej diecezji

Odpowiedzialnym za Diakonię św. Wawrzyńca będzie dk. Tadeusz Dubicki – pierwszy diakon stały w naszej diecezji

W świdnickiej parafii katedralnej rozpoczyna działalność diakonia św. Wawrzyńca, skupiająca się na formacji dojrzałych mężczyzn.

Z błogosławieństwem bp. Marka Mendyka i przy wsparciu ks. prał. Piotra Śliwki – proboszcza katedry, rozpoczyna swoją działalność Diakonia św. Wawrzyńca, skupiająca przy par. Św. Stanisława i św. Wacława mężczyzn pragnących zaangażować się w formację duchową i ogólnoludzką oraz pełnić posługę w świdnickiej katedrze. Celem Diakoni jest formacja dojrzałych mężczyzn w sferze duchowej, intelektualnej, fizycznej i emocjonalnej zgodnie z ewangelizacyjną misją osób świeckich w Kościele.
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Watykan: 4 października zaprzysiężenie nowych członków Gwardii Szwajcarskiej

2025-05-30 18:24

[ TEMATY ]

przysięga

Papieska Gwardia Szwajcarska

Włodzimierz Rędzioch

Zaprzysiężenie nowych gwardzistów

Zaprzysiężenie nowych gwardzistów

Tradycyjna ceremonia zaprzysiężenia nowych członków Gwardii Szwajcarskiej w Watykanie odbędzie się 4 października 2025 roku. W sposób symboliczny ta data pokrywa się z liturgicznym wspomnieniem św. Franciszka z Asyżu, poinformowała 30 maja gwardia papieska. Po śmierci papieża Franciszka 21 kwietnia zaprzysiężenie, które zwykle ma miejsce 6 maja, zostało przełożone początkowo na czas nieokreślony.

„W tych dniach żałoby i refleksji, po śmierci naszego ukochanego Ojca Świętego, papieża Franciszka, Papieska Gwardia Szwajcarska jest w pełni skupiona na swojej misji i jednoczy się w modlitwie o jego wieczny odpoczynek” - stwierdzono wówczas. W związku z ceremoniami pogrzebowymi Franciszka, Gwardia miała wiele dodatkowych zadań, w tym przy trumnie zmarłego papieża i przy jego pogrzebie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję