Wieluńskie getto zostało utworzone wiosną 1941 r. na obszarze obejmującym ulice: Kilińskiego, Targową, Krakowskie Przedmieście i Krakowski Zaułek. Zgromadzono w nim około 4,2 tys. osób pochodzenia żydowskiego, skazując je na nędzę i urągające wszelkim normom warunki sanitarne, co skutkowało epidemią tyfusu plamistego, w wyniku której śmierć poniosło 600 osób.

W sierpniu 1942 r., w czasie likwidacji getta, jego mieszkańców wywieziono do Chełmna nad Nerem. Wielu rozstrzelano na miejscowym kirkucie i na ulicach, wielu w masowych grobach zakopano żywcem.

21 sierpnia, w dzień poprzedzający rocznicę, kwiaty pod obeliskiem postawionym na miejscu dawnej synagogi, miejscu szczególnym dla żydowskich mieszkańców miasta, złożył burmistrz Wielunia Paweł Okrasa i wiceburmistrz Joanna Skotnicka-Fiuk.

22 sierpnia kwiaty pod obeliskiem złożyli członkowie grupy „Szlakiem Wieluńskich Żydów” oraz Piotr Walaszczyk, przedstawiciel mieszkańców. Okolicznościowe przemówienia wygłosili Agnieszka Mysakowska, Radosław Urbaniak z biura burmistrza Wielunia i Piotr Walaszczyk. Agnieszka Mysakowska odczytała Psalm 23, modlitwę za wszystkich pomordowanych i Apel Pamięci.

Ludność żydowska przed 1 września 1939 r. stanowiła 30% mieszkańców wielokulturowego Wielunia. Obok siebie żyli wyznawcy judaizmu, ewangelicy,  i katolicy. Wszyscy czuli się Polakami i wielunianami. Dziś, kiedy świat jest tak okaleczony brutalnością i nienawiścią, trzeba te tragiczne wydarzenia sprzed lat przypominać, by ustrzec nasze dzieci przed tragedią wojny, a stanie się tak, gdy nauczymy ich tolerancji i szacunku dla drugiego człowieka.