Reklama

Wakacje - bez pracy i bez wypoczynku?

Czytelnicy „Niedzieli” dobrze wiedzą, że wakacje nie dla każdego oznaczają wypoczynek. I nie mam na myśli tych, którzy nie mogą sobie pozwolić na wczasy ze względu na brak funduszy lub urlopu. Nie chodzi tutaj też o rolników zbierających plony. Jest jeszcze jedna grupa, dla której słowo „wakacje” praktycznie nie istnieje. Mowa tu o absolwentach szkół wyższych. Przeprowadziliśmy sondę wśród magistrantów Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, aby dowiedzieć się, jak wygląda czas tuż po zakończeniu przez nich studiów. Dla porównania zapytaliśmy zarówno tych, którzy zakończyli studia kilka tygodni temu, jak i tych, którzy doświadczyli tej sytuacji życiowej rok i dwa lata wcześniej. Warto przyjrzeć się ich wypowiedziom, aby móc lepiej zrozumieć tych, przed którymi otwiera się właśnie życie na własny rachunek...

Niedziela małopolska 29/2011

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zacząłem pracować już na studiach. Mój promotor, który zawsze obdarzał mnie dużym zaufaniem, zapytał kiedyś, czy chciałbym podjąć z nim stałą współpracę. W pierwszej chwili podejrzewałem, że zaproponuje mi pisanie u niego pracy doktorskiej po zakończeniu studiów magisterskich. Okazało się jednak, że pełni on ważne funkcje także poza uczelnią i po prostu zatrudnił swoich najlepszych studentów w miejscu, w którym można użyć wiedzy nabytej na studiach, a nie jest to łatwe w przypadku studiów humanistycznych. Pozwoliło mi to nie myśleć na finiszu studiów o tym, czy będę miał co jeść, tylko zająć się poważnie pracą, którą pisałem. Jestem za to promotorowi bardzo wdzięczny, choć wiem, że przez moich kolegów ze studiów zostało to odebrane jako „załatwienie” pracy znajomemu. Dlatego też nie podam, jaki kierunek skończyłem, aby nikt mojego promotora nie ścigał.
Tomek, 27 lat

Reklama

Nigdy nie myślałem o swoich studiach jako o sposobie na zdobycie zawodu. Wybrałem historię Kościoła, bo po prostu lubię historię. Dla mnie każda uczciwa praca, jaką podejmę, i za którą otrzymam godziwe wynagrodzenie, będzie mnie satysfakcjonowała. Ale mimo takiego podejścia, kończąc studia i tak się stresowałem. Aby móc pisać pracę magisterską nie mogłem, pracować, bo w godzinach pracy musiałem siedzieć w czytelni. Wakacje po obronie pracy faktycznie były dla mnie trudnym czasem, bo zamiast myśleć o wyjazdach w góry czy na koncerty, musiałem szukać nowej pracy. Zajęło mi to 2 miesiące.
Piotrek, 28 lat

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Obroniłam się w końcu maja i nigdy nie miałam takiej depresji jak teraz. Mam wrażenie, że całe moje studia są na nic. Ukończyłam teologię i przez okres studiów słyszałam od władz uczelni, jakim my, studenci uczelni katolickiej, jesteśmy darem dla Kościoła i Polski. Teraz okazuje się, że mnie i moich znajomych ze studiów nikt nie chce zatrudnić. Jako katechetka w mojej rodzinnej miejscowości nie mam szans, bo jest tam już ustalone status quo. Wysłałam CV do wielu instytucji i wydawnictw katolickich i na większość z nich nawet nikt nie odpisał. Spotykam się z ciągłymi pytaniami o doświadczenienie i nie mogę nic odpowiedzieć, bo na studiach tylko się uczyłam. Nie wiem, jak to będzie, ale zapowiadają się najgorsze wakacje w moim życiu.
Anna, 25 lat

Obroniłam pracę poświęconą rodzinie i w wakacje myślę przede wszystkim o ślubie, który mnie czeka w sierpniu. W wolnym czasie będę rozglądała się za stałym zajęciem. Na razie szukam tylko tego, co nie wymaga wiązania się długą umową, bo jeszcze nie wiem, gdzie będziemy mieszkać po ślubie. Jestem dobrej myśli, jeśli chodzi o stałe zatrudnienie, bo wykonywałam różne zlecone prace przez ponad połowę studiów. Obiecałam sobie tylko jedno: chcę pracować w tej dziedzinie, którą studiowałam i chyba Pan Bóg mi błogosławi, bo mam wiele propozycji!
Karolina, 24 lata

Już na trzecim roku dziennikarstwa stwierdziłem, że studia czysto humanistyczne dla większości studentów muszą skończyć się zawodową tragedią. Dlatego rozpocząłem drugi kierunek. Mówiąc ogólnie - przyrodniczy. Dzięki temu już rok później dostrzeżono mnie podczas praktyk dziennikarskich, bo zaimponowałem szerszym horyzontem. Dostałem dzięki temu stałą pracę. Teraz, kiedy obroniłem jedną pracę magisterską, drugą mogę obronić już tylko dla sportu (śmiech), a w wakacje, za zaoszczędzone pieniądze, wyjeżdżamy z żoną na długie wczasy. Raz nad morze i raz w góry.
Kuba, 26 lat

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Stań na nogi! Reaguj na hejt

2025-06-06 10:41

[ TEMATY ]

ks. Marek Studenski

Diecezja Bielsko-Żywiecka

„Stań na nogi. Duch odwagi na trudne czasy”. Trzy historie – każda z nich jak lustro, w którym przegląda się nasza współczesność. To opowieść o znaku krzyża, który kosztował 150 tysięcy marek. O pisarzu, który chciał się przypodobać tyranowi, ale skończył publicznie wyśmiany. I o Prymasie Tysiąclecia, który nawet podczas aresztowania potrafił opatrywać rany prześladowców.

Duch Święty nie jest po to, by nas unosić nad ziemią. On nas stawia na nogi. Daje męstwo mówienia prawdy, nawet gdy jest to niewygodne.
CZYTAJ DALEJ

Nowenna do Św. Brata Alberta

[ TEMATY ]

nowenna

św. Brat Albert

św. Brat Albert Chmielowski

Archiwum autora

Nowenna do odmawiania przed wspomnieniem św. Brata Alberta Chmielowskiego lub w dowolnym terminie.

W. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.
CZYTAJ DALEJ

Z pamiętnika pielgrzyma - Dzień 2

2025-06-08 18:28

ks. Łukasz Romańczuk

Drugi dzień pielgrzymowania zawsze bywa trudny. Po trudach dnia poprzedniego należy mocno się zdyscyplinować, aby nie pozwolić sobie na chwilę rozluźnienia. Zbyt późne wyjście na drogę może sprawić, że na trasie, w największy upał zabraknie sił. Tym razem jednak było inaczej.

Dzień drugi drogi przebiegł nader spokojnie. Zaskakujące były dwa momenty. Pierwszy, gdy ścieżka przechodziła pomiędzy leszczynami. A drugim był las przed Sutri, którego ścieżki wiodły przez bardzo dzikie, ale zarazem piękne miejsca. To była droga, która wymagała skupienia, aby po prostu się nie potknąć oraz, aby się nie zgubić. Dziś oznaczenia były dobre, ale nie takie szczegółowe jak dzień wcześniej. Dziś opuściliśmy gościnne siostry benedyktynki, a swoją drogę zakończyliśmy w Sutri, które kiedyś było samodzielną diecezją, a dziś połączona została z inną, dlatego też Eucharystię będziemy sprawować w miejscowej konkatedrze. Co do samej Sutri opisuje ją Francesco Petrarca, włoski pisarz i filozof żyjący w XIV wieku. Piszę on tak: Ze wszystkich stron kraj otaczają wzgórza, niezliczone, ani zbyt wysokie, ani zbyt trudne, ani o trudnej wspinaczce, ani nie przeszkadzające w roztaczaniu widoku, między którymi po wypukłych bokach otwierają się cieniste i chłodne jaskinie, a las wznosi się liściasto, aby osłonić ciepło słońca ze wszystkich stron, gdzie kopiec niższy od innych w otwartej dolinie rozwija się, przygotowując kwieciste mieszkanie dla pszczół. Tu szmer najsłodszych wód w płytkich wodach, tu jelenie, tamy i całe dzikie stado lasów błąkające się po otwartych wzgórzach, i nieskończony wachlarz ptaków, które opływają fale lub skaczą po gałęziach.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję