Wielki Jubileusz Roku 2000 to czas szczególnego przeżywania Tajemnicy Wcielenia i Narodzenia Zbawiciela świata, kiedyś, przed wiekami, i dzisiaj. Tę prawdę ma nam przypominać znak Dzieciątka Jezus.
Bulla Ojca Świętego Jana Pawła II Incarnationis mysterium, ogłaszająca Wielki Jubileusz Dwutysiąclecia Narodzin Zbawiciela, podkreśla Tajemnicę Wcielenia: Wpatrzony w Tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, Kościół ma przekroczyć niebawem próg trzeciego tysiąclecia (...). Narodzenie Jezusa w Betlejem nie jest faktem, który można uznać za zamkniętą przeszłość. Przed Nim staje bowiem cała ludzka historia: Jego obecność oświeca naszą teraźniejszość i przyszłość świata. On jest "żyjącym" (por. Ap 1, 18), Tym, "Który jest, i Który był, i Który przychodzi" (Ap 1, 4) (...) Spotykając Chrystusa, każdy człowiek odkrywa tajemnicę własnego życia (p. 4).
Znamienny jest fakt, że Jubileusz rozpoczyna się w Wigilię Bożego Narodzenia, a kończy w uroczystość Trzech Króli: Postanawiam zatem, że Wielki
Jubileusz Roku 2000 rozpocznie się w noc Bożego Narodzenia 1999 r. (...) Boże Narodzenie 1999 r. niech będzie dla wszystkich uroczystością radosną i pełną blasku, zapowiedzią szczególnie głębokiego doświadczenia łaski i miłosierdzia Bożego, które (...) trwać będzie aż do zamknięcia Roku Jubileuszowego w dniu Objawienia Pana Naszego Jezusa Chrystusa, 6 stycznia 2001 r. (...) Okres Bożego Narodzenia stanie się w ten sposób jakby bijącym sercem Roku Świętego, który wprowadzi w życie Kościoła obfitość darów Ducha, aby służyły nowej ewangelizacji (p. 6).
Zaleca się, aby podczas trwania Roku Świętego (24 grudnia 1999 - 6 stycznia 2001) we wszystkich kościołach parafialnych, rektorskich, w kaplicach zakonnych i prywatnych, bez względu na okres liturgiczny, wyeksponować postać Dzieciątka Jezus. Nad znakiem figury można umieścić stosowny napis, np. Dziś narodził się nam Zbawiciel albo Otwórzcie drzwi Chrystusowi.
Zarówno symbol Jezusa-Zbawiciela w osobie nowo narodzonego Dziecka, jak i umieszczony nad nim napis będą nam uświadamiać, że Bóg-Człowiek wszedł na zawsze w ludzką historię, a Jubileusz nie jest jedynie przypomnieniem tego faktu, lecz ukazaniem żyjącego Jezusa Chrystusa, który, Ten sam wczoraj, dziś i na wieki, nadaje sens naszemu życiu. Postać małego Jezusa, widoczna nieustannie w świątyni, będzie przypominać, że Wielki Jubileusz trwa, a Zbawiciel czeka na naszą odpowiedź.
Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo (Ga 4, 4-5).
Bóg pragnie, aby zbawienie urzeczywistniało się w każdym czasie: w naszym czasie, w naszej świątyni i wspólnocie.
Obecność znaku Jezusa-Dziecka poza okresem Bożego Narodzenia nie jest sprzeczna z dostosowaniem treści duszpasterskich do okresów liturgicznych. Podobnie jak obecność krzyża nie przesłania świętowania okresu Wielkanocnego czy Bożego Narodzenia. Znak Dzieciątka staje się wezwaniem, aby w uroczystość Bożego Narodzenia, która tak bardzo obrosła w nie zawsze teologicznie poprawną obyczajowość, przywrócić to, co najważniejsze w Tajemnicy Wcielenia, uwidocznić przedmiot naszej wiary - Słowo, które stało się ciałem - Człowiekiem (por. J 1, 14). Z Tajemnicy Wcielenia (Mysterium Incarnationis) punkt ciężkości naszego spojrzenia i rozważania przesuwa się na Tajemnicę Odkupienia (Mysterium Redemptionis).
Dziecię Jezus przypomina, jak daleko sięga miłość Boga, który ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej (Flp 2, 7-8). Ukazuje Zbawiciela wszystkich ludzi, gdyż nie ma w żadnym innym zbawienia (Dz 4, 12), Tego, w Którym odnajdujemy miłosierdzie, odpuszczenie grzechów, i w Którym stajemy się dziećmi Bożymi. Pomaga odkryć ponownie Mesjasza - Pomazańca Jahwe, oczekiwanego przez tysiące lat, zapowiadanego ustami proroków i wyglądanego przez synów Izraela. Syna Bożego, którego świat nie poznał, odrzucił i ukrzyżował, a Bóg wywyższył, czyniąc i Panem, i Mesjaszem (Dz 2, 36).
Zmartwychwstały Jezus jest Panem (Rz 10, 9) - to najstarsze wyznanie wiary. Szukamy we wszystkim Jego woli, usiłujemy realizować Boży zamysł we własnym życiu. Jemu powierzamy i zawierzamy nasze losy, w Nim pokładamy nadzieję, gdyż w życiu i śmierci należymy do Pana (por. Rz 14, 8).
Można żywić nadzieję, że symbol Dzieciątka Jezus będzie poruszać sumienia i rodzić nowe pytania: Czy Jezus żyje we mnie? Czy Mu wierzę? Czy Go kocham? Widok Jezusa-Dziecka rozbraja nawet najtwardsze serca, nie budzi lęku ani oporu. Przeciwnie, wyzwala miłość, a co najważniejsze - zaprasza, aby Go przyjąć do swojego życia.
Wystawienie figury Nowo Narodzonego Zbawiciela jest zgodne z założeniami programowymi Jubileuszowego Roku Zbawienia. Rok ten - jak mówi Ojciec Święty w bullii - ma być czasem przemiany życia, pokuty i pojednania, dzieł miłosierdzia oraz czasem zjednoczenia się z Chrystusem żyjącym w Kościele, w Jego Mistycznym Ciele, w Jego członkach, w naszych braciach.
Dobrze byłoby, aby znak Dzieciątka Jezus przez cały rok Wielkiego Jubileuszu znalazł się też w każdym domu, w każdej chrześcijańskiej rodzinie. Będzie on okazją do ożywienia życia religijnego i braterskiego w rodzinach; będzie zachętą do ukazania, zwłaszcza dzieciom, że Jezus żyje, że narodził się 2000 lat temu i nie umiera. Przed tym Jubileuszowym Dzieciątkiem cała rodzina mogłaby każdego dnia klękać do wieczornej modlitwy i wspólnie przeżywać wspólnotę z Bogiem i między sobą.
Niech Jubileusz Narodzin Zbawiciela oraz przyjęcie znaku tych Narodzin w naszych kościołach i rodzinach będzie otwarciem drzwi Chrystusowi, wynagrodzeniem miłującemu Bogu za oziębłość serc ludzkich w ciągu dwu tysięcy lat. Niech będzie drogowskazem powrotu do Boga. Niech się w tym roku okaże polska gościnność dla przychodzącego Chrystusa. Niech się otworzą dla Niego wszystkie drzwi domów, serc i sumień, abyśmy Go przyjęli w Komunii św. i odnajdowali Chrystusa w naszych braciach, w każdym człowieku.

Przewodniczący Krajowego Komitetu Wielkiego Jubileuszu