Kilkanaście dni wcześniej, 25 grudnia ub.r., zmarł inny latynista watykański, amerykański zakonnik Reginald Foster. Obaj pracowali przez wiele lat w tym samym czasie w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej, w którym w latach 1996-2001 o. Pavanetto był kierownikiem biura w sekcji spraw ogólnych.

Anacleto Pavanetto urodził się 20 grudnia 1931 w Padwie w północnych Włoszech. Do zakonu salezjanów wstąpił w 1948, a święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1958. Do 2009 był wykładowcą i profesorem klasycznego języka greckiego i literatury starogreckiej w Papieskim Instytucie Wyższych Studiów Łacińskich (Pontificium Institutum Altioris Latinitatis), będącym Wydziałem Literatury Chrześcijańskiej i Klasycznej na uniwersytecie salezjańskim w Rzymie. Przez wiele lat stał na czele fundacji Latinitas, utworzonej 30 czerwca 1976 przez Pawła VI i zawieszonej przez Benedykta XVI w 2012 oraz dyrektorem wydawanego przez nią przeglądu „Latinitas”.

Ks. Pavanetto, podpisujący się zlatynizowaną formą swego imienia „Cletus”, ogłosił wiele dzieł, głównie po łacinie (tylko kilka napisał po włosku), poświęconych w większości klasycznej i starochrześcijańskiej literaturze łacińskiej i greckiej oraz podręczników, z których jako ostatnia ukazała się w 2015 książka „Romanorum litterae et opera aetatis nostrae gentes erudiunt”. Duża część tych podręczników była wielokrotnie wznawiana. Do historii przeszły jego wykłady nt. klasycznej literatury greckiej, głoszone w latach dziewięćdziesiątych po łacinie.

Już będąc na emeryturze nadal zajmował się popularyzacją kultury klasycznej, m.in. udzielając bezpłatnie lekcji i korepetycji z łaciny i greki. Był przekonany, że łacina, będąc językiem ścisłym i zwięzłym, uniemożliwiającym błędy w rozumieniu, jest nieodzowną drogą do poznania kultury zarówno starożytnej, jak i średniowiecznej i renesansowej oraz służy odtwarzaniu dziejów Kościoła. Od czerwca 2019 do marca 2020 ks. Pavanetto był znakomitym gawędziarzem i propagatorem audycji “Anima Latina” w Radiu Watykańskim. Powiedział kiedyś, że “również «fanatycy» języka angielskiego będą musieli się zdać sobie sprawę z faktu, że słowa oznaczające narzędzia cyfrowe są pochodzenia łacińskiego”.