Pod takim hasłem odbyła się promocja Przewodnika po Gminie Werbkowice i Tomiku poezji Wyznania ciszy. Dzień 2 marca 2002 r. zapisał się dla Werbkowic jako dzień szczególny - dzień spotkania z kulturą, sztuką i wiedzą. Tego dnia bowiem w Werbkowickim Domu Kultury miała miejsce niecodzienna uroczystość. Jej bohaterką była Zofia Dyda - mieszkanka Werbkowic - autorka licznych wierszy inspirowanych życiem, doznaniami, ciężką pracą, zachwytem nad przyrodą, krajobrazem. Poezja wpleciona w nurt przemian społecznych wyrasta wciąż z ludzi i człowiekowi służy, jest czymś niewymiernym, nie można jej wyjaśnić, trzeba ją poznać i pokochać - mówi pani Zofia. Teraz mieliśmy okazję poznać jej drugą - obok poezji - pasję. Otóż Zofia Dyda jest autorką wydanego Przewodnika po Gminie Werbkowice, w którym w układzie alfabetycznym omawia: historię, rolnictwo, zakłady pracy, szkoły, obiekty sakralne, kulturę, sport, rekreację i ludzi z poszczególnych miejscowości. Omawiane zagadnienia są jakby minimonografiami miejsc, jak to określił jeden z recenzentów książki - dr Bogdan Szyszka. Tu historia przenika współczesność, a losy ludzkie splatają się z losami miejscowości, z których pochodzą. Ta właśnie książka Przewodnik po Gminie Werbkowice oraz tomik poezji Wyznania ciszy stały się wyzwaniem sobotniej uroczystości, gdyż była to ich promocja. W odświętnym nastroju zasiadano przy pięknie nakrytych i udekorowanych stolikach. Migocące płomyki świec, nastrojowa dekoracja potęgowały wrażenie. Muzyka dopełniała całości. Promocja zgromadziła wiele osób. Wśród przybyłych gości byli m. in. dziekan ks. Jan Krawczyk - proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tomaszowie Lubelskim, ks. Tomasz Rogowski - proboszcz parafii Werbkowice, członek Rady Regionalnej Franciszkańskiego Zakonu Świeckich w Lublinie - Janina Iwanicka, Kierownik Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Tomaszowie Lubelskim - Jadwiga Skawińska, Władze Gminy i Cukrowni Werbkowice, Władze Powiatu, Klub Literacki Ziemi Hrubieszowskiej, członek Zarządu Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego - Zygmunt Drewnik i zaproszeni mieszkańcy Werbkowic.

Dyrektor Domu Kultury - W. Majewski serdecznie powitał autorkę tej uroczystości - Zofię Dydę oraz zgromadzonych gości, zapraszając wszystkich na ucztę duchową. To była uczta jedyna w swoim rodzaju, gdyż liczne wystąpienia poszczególnych osób przeplatały się z występami dziewięcioosobowej grupy młodzieży szkół średnich z Gozdowa - duet: Anna Zosik i Piotr Spyra oraz chórek dziewcząt: Anna Spyra, Irena Kuźniarska, Ola Kamińska i Kinga Karpiuk oraz recytatorzy: Olga Kamińska, Kinga Karpiuk, Marcin Cichocki, Tomasz Musiał, Kamil Wojturski. Opiekunem wspaniałych młodych wykonawców jest od lat Wanda Góra z Gozdowa.

Piękne wiersze autorstwa pani Zofii w wykonaniu młodych i piosenki tematycznie połączone z recytowaną poezją wprowadziły wszystkich w liryczny nastrój. Wzruszenie widoczne było na twarzach słuchających, gdy ze sceny płynęły słowa wierszy, w których króluje: Bóg, człowiek, przyroda, miłość.

I jakże wzruszający był widok licznie zgromadzonej rodziny autorki - dzieci, wnuków, dziękujących Mamie i Babci nie tylko za książki - i niezapomniany widok Małgosi Marczak - uczennicy ZSO w Tomaszowie Lub., jednej z wnuczek, ubranej w regionalny strój ludowy - z pasją recytującej wiersze Babci.

Wzruszenie obecne było, gdy serdecznie dziękowano pani Zofii, wręczając jej kwiaty. Goście ciepło mówili o wydanym Przewodniku po Gminie Werbkowice, podkreślając jego trafność i potrzebę, zarówno dla środowiska miejscowego, jak i dla pasjonatów oraz regionalistów i studentów w całym kraju.

Zofia Dyda pisała z myślą, by ocalić to, co ginie i ulega zapomnieniu. Pragnęła w ten sposób podkreślić również 600-lecie Werbkowic i innych miejscowości na terenie Gminy. Wiele miejsca poświęciła świątyniom i symbolice religijnej - przydrożnym kapliczkom i krzyżom, a także miejscom pamięci narodowej. Akcentuje patriotyzm pokoleń, które odeszły i współczesnych lokalnych społeczeństw. To dowód wielkości jej małej Ojczyzny, którą pragnie utrwalić w sercach młodego pokolenia, gdyż, jak podkreśla: "Drzewo bez korzeni nie wyda owoców". Jednym słowem - to spłata długu wdzięczności za miłość do ludzi i umiłowania jej ziemi rodzinnej.