Biskup przewodniczył Mszy św. i wygłosił homilię, zaś na początku liturgii dokonał poświęcenia nowej Drogi Krzyżowej umieszczonej na ścianach świątyni w formie mozaiki.
- To wejście w Wielki Post 2021 roku również tą modlitwą błogosławieństwa i także modlitwą wdzięczności za to, że te stacje mogą tutaj prowadzić nas, wiernych tej parafii czy wszystkich nawiedzających tę świątynię na drogę naśladowania naszego Pana, bo tym jest chrześcijaństwo - naśladowaniem naszego Pana Jezusa Chrystusa, który w posłuszeństwie Ojcu oddał swoje życie, nie wzbraniając się przez bólem i cierpieniem, przed ofiarą, ale to wszystko ofiarował za zbawienie każdego człowieka, aby każdy człowiek odzyskiwał godność dziecka Bożego - powiedział pasterz diecezji.
Po zakończeniu homilii pasterz diecezji dokonał obrzędu posypania głów wiernych popiołem na znak rozpoczęcia 40 dni nawrócenia, postu i pokuty.
- Wielki Post jest czasem, w którym mamy pozwolić Bogu, by znów na nowo nas otworzył, ulepił, dał życie - mówił w homilii pasterz diecezji. Dodał, że celem wielkopostnych praktyk jest wzrastanie w miłości.
- Wielki Post jest przede wszystkim po to, aby zobaczyć jak bardzo jesteśmy przez Boga ukochani. Bóg nie kocha grzechu, ale na szczęście kocha grzesznika. Dlatego Swojego Syna, Tego Który jest Święty uczynił grzechem, abyśmy mogli zobaczyć, że razem z Nim zostało na drzewie krzyża zabite wszystko co nas od Bożej miłości oddala. Został zabity grzech i do tego zwycięstwa Kościół przez 40 dni chce nas przygotować, by uwierzyć, że z tej łaski, z tego zwycięstwa możemy bardzo realnie czerpać - kontynuował biskup.
Biskup 17 lutego pobłogosławił nową Drogę Krzyżową w kościele Miłosierdzia Bożego w Żarach
Bp Tadeusz Lityński przewodniczył Liturgii Środy Popielcowej w parafii Miłosierdzia Bożego w Żarach, gdzie dokonał poświęcenia nowej Drogi Krzyżowej.
To, jak powiedział proboszcz ks. Tadeusz Masłowski, ostatni etap wystroju świątyni parafialnej. Nowa Droga Krzyżowa została zaprojektowana przez Ewę Pasoń z Bydgoszczy, a inspirowana była projektem Drogi Krzyżowej, która znajduje się w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdańsku-Wrzeszczu. Stacje Drogi Krzyżowej zostały wykonane dzięki ofiarności parafian, zaś poszczególne jej stacje były sponsorowane przez konkretne rodziny. Stacje otwiera mozaika przedstawiająca Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, a zamyka mozaika przedstawiająca Całun Turyński.
2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Bardzo pięknie o tym święcie pisze Anselm Grün - mnich benedyktyński: "Święto Ofiarowania
Pańskiego zaprasza nas, by przyjąć Chrystusa do wewnętrznej świątyni naszego serca. Wesele między Bogiem i człowiekiem odbywa się wtedy, gdy pozwalamy wejść Chrystusowi do wewnętrznej świątyni zamku naszej
duszy. Znajduje to swój wyraz podczas święta w procesji ze świecami. Na rozpoczęcie Eucharystii wspólnota zbiera się w ciemnym przedsionku kościoła. Kapłan święci świece i zapala je. Następnie wszyscy
wchodzą z płonącymi świecami do kościoła. Jest to obraz tego, że do świątyni naszej duszy wchodzi światło Jezusa Chrystusa i rozświetla wszystko, co jest tam jeszcze ciemne i jeszcze nie wyzwolone".
Nazwy tego święta są dość zróżnicowane. Lekcjonarz armeński podaje, że obchodzono je w "czterdziestym dniu od narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa". W V w. pojawiły się w brzmieniu greckim określenia
hypapante, tzn. święto spotkania i heorte ton kataroion - święto oczyszczenia. Te dwa określenia rozpowszechniły się w Kościele zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie. W liturgii bizantyjskiej do dziś
nosi ono nazwę hypapante. Nazwę tę spotykamy także w Sakramentarzu gregoriańskim w tradycji rzymskiej. Określeniem "oczyszczenia" posłużył się Mszał z 1570 r. Mszał Pawła VI opowiedział się za In presentatione
Domini - Ofiarowanie Pańskie.
Różna była data obchodzenia tego święta. Wschód liczył 40 dni od Objawienia Pańskiego, natomiast Zachód od 25 grudnia, które było i jest świętem Narodzenia Pańskiego. Stąd Kościoły wschodnie świętowały
Ofiarowanie Pańskie 14 lutego, zaś liturgia rzymska - 2 lutego. Mszał papieża Pawła VI przewiduje na ten dzień oddzielną prefację, która sławi Boga za to, że Maryja przyniosła do świątyni Jezusa, przedwiecznego
Syna Bożego, że Duch Święty ogłosił Go chwałą ludu Bożego i światłem dla narodów. Motyw ten leży u podstaw tego święta, pojawia się w modlitwach i w Ewangelii: "Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia
według Prawa Mojżeszowego, Maryja i Józef przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć
w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego" (Łk 2, 22-23).
Motyw światła jest charakterystyczny do tego stopnia, że w niektórych krajach Msza św. 2 lutego nosi nazwę Mszy światła. W tym dniu w jakiejś mierze dominuje procesja ze świecami podczas śpiewania
antyfony: "Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela".
Wiele osób nie wie, gdzie ten kraj jest na mapie. Mieszka tam ponad 90% muzułmanów, a wspólnota katolicka liczy ok. 100 osób. W Turkmenistanie jest tylko dwóch kapłanów katolickich: Andrzej Madej i Paweł Kubiak, Oblaci Maryi Niepokalanej.
Turkmenistan powstał jako niezależne państwo w 1991 roku, po rozpadzie Związku Radzieckiego. - Dlatego też wiara w Boga i w tym regionie świata jest bardzo osłabiona. Zamknięte były cerkwie, kościół i kilka kaplic katolickich. Pozostało dużo ateistów. Po upadku ZSRR w całym kraju było tylko kilka meczetów. Ich liczba w ostatnich 30 latach wzrosła do pół tysiąca. Widać większe zainteresowanie religią, rośnie potrzeba wyznawania wiary -podkreśla o. Andrzej i dodaje:- Nasza katolicka wspólnota liczy w całym kraju trochę więcej niż 100 wiernych. Codziennie odprawiamy Mszę świętą w wynajętym domu, a z dużej kuchni zrobiliśmy kaplicę Przemienienia Pańskiego. Jesteśmy w Aszchabadzie, też jako dyplomatyczni przedstawiciele Stolicy Świętej. Posługę rozpocząłem tam wraz z ojcem Zmitrowiczem, dzisiaj biskupem na Ukrainie. Historia ta jest niesamowita: w 1996 roku papież Jan Paweł II otrzymał list od małej wspólnoty katolickiej, pochodzenia niemieckiego z Turkmenistanu, z prośbą o kapłana. Zatroskany o ich los, święty Papież, poprosił nuncjusza apostolskiego abpa Mariana Olesia z Almaty, by znalazł misjonarzy i wysłał ich na misję nad brzeg pustyni Karakum. Nasz ówczesny przełożony generalny Oblatów Maryi Niepokalanej, zgodził się byśmy podjęli się tam założenia Kościoła. Ewangelizowałem już od paru lat w Kijowie i byłem trochę zorientowany w sytuacji katolików na Wschodzie. Prosił mnie bym udał się do Turkmenistanu. Jak mogłem nie przyjąć tego wezwania skoro jako zakonnik ślubuje posłuszeństwo? Dopiero później zacząłem się zastanawiać, co to będzie czy damy radę? Zaufaliśmy Panu Bogu i On nam dopomógł postawić pierwsze kroki na tej misji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
