Słucha, słucha, wstrzymując oddech. Ten głos jest na pewno Jego. To On spojrzał raz na nią, stojącą w tłumie, tak jak nikt nigdy na nią nie spojrzał? Jak nikt nigdy jej nie widział, do niej nie mówił?
Na pewno to Jego ręce wzięły teraz z jej rąk talerz z chlebem, te same, które kładł na umierających i uzdrawiał?
Na pewno ta twarz -?
Człowiek, którego ukrzyżowali za bunt i bluźnierstwo, Człowiek, którego ciało znikło z grobu, Człowiek, o którym mówią, że jakieś kobiety widziały Go żywego? Ci, którzy obcego przyprowadzili, jeszcze nie rozpoznają, z kim siedzą przy stole, ale ona, w kuchni, biorąc dzban z winem, żeby zanieść, czarna służąca, nasłuchująca chciwie, wraca do nich i widzi światło dokoła Niego. I jest pewna.
(Przełożył Czesław Miłosz; Julia Hartwig, Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich, Warszawa 2003, Wydawnictwo Sic!, s. 97-98)
20 czerwca o godz. 12:00 odbyło się wręczenie dekretów neoprezbiterom, administratorom i proboszczom oraz nowemu kanclerzowi kurii.
Spotkanie rozpoczęło się modlitwa Anioł Pański, po czym Biskup Łowicki Wojciech Osial przypomniał mianowanym o ich obowiązkach oraz swojej gotowości do pomocy.
Poprzednie rozważanie uzmysłowiło nam, że właściwą miarą i celem sprawiedliwości jest miłość. To stwierdzenie doprowadziło nas jednak do pytania: Skąd wiedzieć, że rzeczywiście kocham? Jak rozeznać, czy kocham właściwie? Odpowiedź spodziewamy się odnaleźć w kolejnym wezwaniu z czerwcowej litanii: Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne…
Tak jak wczoraj odkrywaliśmy, że ostatecznym punktem odniesienia dla sprawiedliwości jest miłość, tak dziś rozpoznajemy nierozerwalny i kluczowy związek miłości z dobrocią. Uwaga: chodzi o dobroć, nie o dobrotliwość. Nie o altruizm, nie o tak zwany „dobry charakter”, nie o przyjemny sposób bycia. Idzie o dobroć, rozumianą jako fundamentalne ukierunkowanie woli na dobro. O dobroć stanowiącą nie tyle cechę charakteru, ile świadomie przyjętą, konsekwentnie utrzymywaną i stale rozwijaną dyscyplinę myślenia i działania. Nemo est casu bonus – Nikt nie jest dobry przypadkiem, mawiali starożytni. I mieli rację.
Jubileusz 60-lecia święceń kapłańskich obchodziło dziś na Jasnej Górze pięciu kapłanów. Wśród jubilatów biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej Antoni Długosz.
- Kapłaństwo to służba dla Boga i człowieka. Dziś to czas wielkiego dziękczynienia u Maryi jasnogórskiej i prośba byśmy dalej byli potrzebni ludziom i mieli radość z kapłaństwa – mówił biskup Antoni Długosz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
