Reklama

Święci i błogosławieni

Św. Jakub Starszy

Niedziela Ogólnopolska 27/2006, str. 3

[ TEMATY ]

św. Jakub Apostoł

Aung / pl.wikipedia.org

Jakub Starszy na ścianie zewnętrznej gotyckiego kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Kłodzku

Jakub Starszy na ścianie zewnętrznej gotyckiego kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Kłodzku

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Audiencja generalna, 21 czerwca 2006 r.

Drodzy Bracia i Siostry!

Kontynuujemy cykl portretów Apostołów, wybranych przez samego Jezusa podczas Jego ziemskiego życia. Mówiliśmy o św. Piotrze oraz o jego bracie Andrzeju. Dziś spotykamy postać św. Jakuba. Biblijne spisy Dwunastu wymieniają dwie osoby o tym imieniu: Jakuba - syna Zebedeusza oraz Jakuba - syna Alfeusza (por. Mk 3, 17-18; Mt 10, 2-3), którzy są powszechnie rozróżniani przydomkami Jakub Starszy i Jakub Młodszy. Te określenia nie są, oczywiście, miarą ich świętości, lecz tylko ukazują różne znaczenia, jakie przypisywane są im w tekstach Nowego Testamentu, w szczególności zaś w perspektywie ziemskiego życia Jezusa. Dziś poświęcimy naszą uwagę pierwszej z tych postaci.

Imię Jakub jest tłumaczeniem Iákobos, greckiej formy imienia sławnego patriarchy Jakuba. Apostoł tak nazywany jest bratem Jana i we wspomnianych spisach zajmuje drugie miejsce, zaraz po św. Piotrze, jak mamy to u Ewangelisty Marka (3, 17), albo też trzecie miejsce, po Piotrze i Andrzeju, jak w Ewangelii Mateusza (10, 2) oraz Łukasza (6, 14), podczas gdy w Dziejach Apostolskich jest zaraz po Piotrze i Janie (1, 13). Ten Jakub przynależy, razem z Piotrem i Janem, do grupy trzech uprzywilejowanych uczniów, którzy zostali dopuszczeni przez Jezusa do uczestnictwa w najważniejszych momentach Jego życia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Ponieważ jest bardzo ciepło, dlatego chciałbym skrócić i wymienić tylko dwie z tych sytuacji. Mógł on uczestniczyć, razem z Piotrem i Janem, w chwili agonii Jezusa w ogrodzie Getsemanii oraz w wydarzeniu Przemienienia Jezusa. Mowa tu o sytuacjach bardzo różnych: w jednym przypadku - Jakub z dwoma innymi Apostołami doświadcza chwały Pana, widzi Go podczas rozmowy z Mojżeszem i Eliaszem, widzi blask Bożej chwały Jezusa; w drugim zaś - znajduje się wobec cierpienia i upokorzenia; własnymi oczami widzi, jak Syn Boży doznaje upokorzenia, czyniąc się posłusznym aż po śmierć. Z pewnością drugie doświadczenie stanowi dla niego okazję do dojrzewania w wierze, do skorygowania wcześniejszej jednostronnej, tryumfalistycznej interpretacji tego pierwszego doświadczenia. Musiał on zobaczyć, że Mesjasz, oczekiwany przez lud żydowski jako tryumfator, w rzeczywistości nie był otoczony tylko honorami i chwałą, ale również cierpieniami i słabością. Chwała Chrystusa realizuje się właśnie w Krzyżu, w uczestnictwie w naszych cierpieniach.

To dojrzewanie wiary było doprowadzone do wypełnienia przez Ducha Świętego podczas Jego zstąpienia, tak że Jakub, gdy nadszedł moment najwyższego świadectwa, nie cofnął się przed nim.
Na początku lat 40. pierwszego wieku król Herod Agrypa, wnuk Heroda Wielkiego, jak nas informuje św. Łukasz, „zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana” (Dz 12, 1-2). Lapidarność tej wiadomości, pozbawionej detali, objawia z jednej strony, jak normalne dla chrześcijan było świadczenie o Panu własnym życiem, zaś z drugiej - jaką pozycję miał Jakub w łonie Kościoła w Jerozolimie, również z powodu roli, jaką odgrywał podczas ziemskiego życia Jezusa.

Późniejsza tradycja, sięgająca przynajmniej św. Izydora z Sewilli, opowiada o jego pobycie w Hiszpanii, w celu ewangelizowania tego ważnego regionu imperium rzymskiego. Według innej tradycji, to tylko jego ciało miało być przewiezione do Hiszpanii, do miasta Santiago di Compostela. Jak wiemy, miejsce to stało się przedmiotem wielkiej czci i do dziś jest celem licznych pielgrzymek, nie tylko z Europy, ale z całego świata. W ten też sposób tłumaczy się przedstawienie ikonograficzne św. Jakuba - z kijem pielgrzymim w ręce oraz ze zwojem Ewangelii, które to atrybuty są typowe dla wędrownego Apostoła, oddanego zwiastowaniu Dobrej Nowiny, charakterystyczne dla pielgrzymowania w życiu chrześcijańskim.

Od św. Jakuba możemy zatem nauczyć się wielu rzeczy: gotowości do przyjęcia powołania przez Pana, również wtedy, gdy żąda od nas pozostawienia barki naszych ludzkich pewności; entuzjazmu w naśladowaniu Pana na drogach, które On nam wskaże, co przekracza wszelkie nasze iluzoryczne przekonania; dyspozycyjności do świadczenia o Nim z odwagą, a jeśli konieczne - aż po najwyższą ofiarę z życia. W ten sposób św. Jakub Starszy staje przed nami jako wymowny przykład odważnego przylgnięcia do Chrystusa. On, który początkowo prosił za pośrednictwem swojej matki, aby mógł razem z bratem zasiąść obok Mistrza w Jego królestwie, był właśnie pierwszym, który pił kielich cierpienia i dzielił męczeństwo z Apostołami.
Na koniec, podsumowując wszystko, możemy powiedzieć, że pielgrzymowanie nie tylko zewnętrzne, ale przede wszystkim wewnętrzne, z Góry Przemienienia na górę agonii, symbolizuje całą pielgrzymkę życia chrześcijańskiego, pośród prześladowań świata i pomocy ze strony Boga, jak mówi Sobór Watykański II. Naśladując Jezusa, jak św. Jakub, wiemy, również w trudnościach, że idziemy słuszną drogą.

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach OSPPE

2006-12-31 00:00

Ocena: +5 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

V Jarmark Jakubowy w Szczecinie

Jarmark Jakubowy na trwale znalazł swoje miejsce w kalendarzu ważniejszych wydarzeń religijnych i kulturalnych Szczecina i Pomorza Zachodniego. Towarzyszy on uroczystościom odpustowym ku czci apostoła, św. Jakuba Starszego, który jest patronem bazyliki archikatedralnej. W tym roku jarmark odbywał się w dniach 25-28 lipca. Formuła nawiązuje do średniowiecznych jarmarków, łączy wydarzenia religijne, modlitwę z prezentacją kultury i tradycji, przede wszystkim naszego regionu. Jest także okazją do dobrej zabawy, bo przecież prawdziwie przeżywane chrześcijaństwo jest radosne.
CZYTAJ DALEJ

Przesłanie, które płynie z dzisiejszej Ewangelii mówi, że nie wystarcza sama chęć pomagania

2025-07-10 21:29

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
CZYTAJ DALEJ

Kolejny dzień początku końca

2025-07-12 07:23

[ TEMATY ]

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Samuel Pereira

Minęło sześć tygodni od przegranej obozu rządzącego w wyborach prezydenckich. Sześć tygodni politycznego bezruchu, gorączkowego przeczesywania własnych szeregów i tępego wpatrywania się w sufit w poszukiwaniu „planu B”. Miało być nowe otwarcie. „Jeszcze tylko Pałac” – mówili. A tymczasem Pałac przejęty, prezydent Karol Nawrocki za niecały miesiąc zostanie zaprzysiężony, a Koalicja 13 grudnia stanęła – nie w miejscu, ale w martwym punkcie. Zacięcie, brak pomysłu, brak wizji, brak przyszłości.

Porażka z Nawrockim zaskoczyła ich nie dlatego, że była „niemożliwa”. Zaskoczyła dlatego, że nie przewidzieli żadnego scenariusza poza zwycięstwem. I zamiast zmierzyć się z pytaniem „dlaczego przegraliśmy?”, wpadli w histerię. Najpierw – jak ujawniła Interia – Donald Tusk miał naciskać na marszałka Hołownię, by ten zablokował objęcie urzędu przez nowego prezydenta. De facto zamach stanu: „uśmiechnięty”, wsparty dywizją autorytetów prawniczych i gadających głów w mediach, ale jednak zamach. Gdy Hołownia – na szczęście – odmówił, w zanadrzu pojawił się nowy pomysł, czysto PR-owy: rekonstrukcja rządu. Kolejna zagrywka taktyczna w miejsce strategii. Jakby przesuwanie tych samych figur na tej samej planszy mogło nagle zmienić wynik gry.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję