Sojusz Lewicy Demokratycznej poszedł za ciosem i podpisał kolejne porozumienie samorządowe. Ponieważ o większości tych ugrupowań nikt nigdy nie słyszał, odnotujemy, że siła rażenia wyborczego postkomunistów zwiększyła się o jedenaście linijek w gazecie - tyle miejsca zajęła wyliczanka sojuszniczych związków i stowarzyszeń (Gazeta Wyborcza, 14 września). Jakie koszty? Parę zmarnowanych drzew. Na papier.
Malkontent
Bomba! Ryszard Kalisz twardo rzekł, że SLD jest skazane na sukces. To prawda, że sporo kumpli Kalisza i działaczy SLD już skazano, paru czeka w kolejce na skazanie, ale żeby mieć takie złe zdanie o całej, i to swojej, partii...
Na własne uszy słyszeliśmy, jak Waldemar Pawlak, szef PSL, bronił w radiu Leszka Balcerowicza. Wygląda więc na to, że ludowcy zmienili front o jakieś 175 stopni, bo wcześniej, co pamiętają nie tylko najstarsi górale, Balcerowicz nie był bohaterem ich bajki. Jaka pointa? Batalistyczno-socjologiczna. Czegóż to się nie robi, gdy „pistolet wyborczy” jest przy skroni, a sondaże oscylują wokół błędu statystycznego!
Matka odkryć
Jeszcze lepszy numer miał miejsce w Białymstoku. Tam działacze PSL i PO odkryli wspólnotę programową. W związku z tym oznajmili, że pójdą razem do wyborów samorządowych (Nasz Dziennik, 14 września). Jak to mówią - potrzeba jest matką odkryć i wynalazków.
Wzorzec
Andrzej Jagiełło, były poseł SLD, który wsławił się rozpętaniem afery starachowickiej, sprawuje się w więzieniu na medal. Miło to było czytać. Wzorowo się zachowuje. Był nawet za swoją postawę nagradzany (Nasz Dziennik, 13 września). W jednym zdaniu można powiedzieć, że więzienie mu służy. Aż żal będzie go wypuszczać.
Podchody
U postkomunistów afera goni aferę. Właśnie wyszło, że w 2003 r. gryźli się nawzajem, a gra szła o głowę Leszka Millera. Chciano się go pozbyć i przygotowano całkiem fajną prowokację. Opierała się ona na rozsiewaniu plotki, że syn Millera jest korumpowany. Później, gdy sprawa wyszła na jaw, zamieciono ją pod dywan, licząc, że nigdy nie ujrzy światła dziennego (Dziennik, 11 września).
Tak często myśląc o Bogu czujemy stres i strach. Odległy Stwórca Wszechrzeczy karzący ludzi za ich potknięcia - wielu z nas taki właśnie obraz Boga nosi w sercu. A jaki naprawdę jest Bóg? Jakie jest Jego serce?
Czerwiec to w Kościele miesiąc szczególnie poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Nabożeństwa z litanią, zwane potocznie czerwcowymi, mają za cel zbliżyć nas do serca Boga. Ukazać Jego miłość do nas.
Giovanni Maria Conti della Camera, „Trójca Święta” – fresk z kościoła Świętego Krzyża w Parmie
„Drodzy bracia i siostry, obchodzimy dziś uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Cóż wam mogę powiedzieć o Trójcy? Hm... Jest Ona tajemnicą, wielką tajemnicą wiary. Amen”. To było najkrótsze kazanie, jakie usłyszałem kiedyś w młodości. Wiernych obecnych w kościele to zaskoczyło. Jednych pozytywnie, bo kazanie było wyjątkowo krótkie, inni byli zirytowani, gdyż nie zdążyli się jeszcze wygodnie usadowić w ławce. Wtedy przyszły mi do głowy pytania: Czy o Trójcy Świętej nie możemy nic powiedzieć? Dlaczego więc wyznajemy, że Bóg jest w Trójcy jedyny? Skąd o tym wiemy?
Mówienie o Trójcy nie jest rzeczą łatwą. Wyrażenie trójjedyności jest zawsze trudne do zrozumienia, gdyż według naszego naturalnego sposobu myślenia, trzy nigdy nie równa się jeden, jak i jeden nie równa się trzy. W przypadku nauki o Bogu nie chodzi jednak o matematyczno-logiczny problem, ale o sformułowanie prawdy wiary, której nie sposób zamknąć w granicach ludzkiej logiki. Chrześcijanie wyznają wiarę w jednego Boga w trzech Osobach. Dla wielu jednak to wyznanie nie ma większego znaczenia w życiowej praktyce. W świecie, w którym jest wiele „pomysłów na Boga”, my, chrześcijanie, powinniśmy pamiętać, że to nie my wymyślamy sobie Boga – my Go tylko odkrywamy i poznajemy, gdyż On sam zechciał do nas przyjść i pokazać nam siebie. Uczynił to zwłaszcza przez fakt wcielenia Syna Bożego. To dzięki Niemu wiemy, że Bóg jest wspólnotą trzech Osób, które żyją ze sobą w doskonałej jedności. „Nie wyznajemy trzech bogów – przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego (253) – ale jednego Boga w trzech Osobach: «Trójcę współistotną». Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: «Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury»”. Człowiek wiary nie wymyśla prawdy, lecz ją przyjmuje. Zastanawia się nad nią, podejmując wielowiekowe doświadczenie Kościoła, który wyjaśniał ją zawsze w świetle objawienia.
Już po raz ósmy dzieci pierwszokomunijne z całej diecezji świdnickiej, wraz z rodzicami i duszpasterzami, pielgrzymowały do Diecezjalnego Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Polanicy-Zdroju, by dziękować za dar Eucharystii.
Spotkanie miało miejsce 14 czerwca i rozpoczęło się Mszą św. polową, której przewodniczył sercanin biały o. Zdzisław Świniarski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
