30 lata temu Jan Paweł II nawiedził kościół św. Stanisława B.M.

Od kiedy chrześcijanie zaczęli pielgrzymować do grobów apostoła Piotra i Pawła, w Rzymie pojawiły się hospicja różnych nacji. Wznosili je głównie władcy europejscy z myślą o swoich poddanych przebywających w centrum chrześcijaństwa “ad limina apostolorum”. Szczególnie dużo było ich przy bazylice św. Piotra. Już we wczesnym średniowieczu powstały tzw. scholae Franków, Anglosaksonów, Fryzów, Longobardów i innych ludów.

Przez wiele wieków Polacy nie mieli swojego domu w Rzymie. Dopiero kard. Stanisław Hozjusz zadbał o powstanie nie tylko hospicjum dla pielgrzymów, ale i kościoła. Hozjusz, urodzony w Krakowie w 1504 r., to jedna z najwybitniejszych postaci polskiego Kościoła. Był biskupem chełmińskim a nstępnie warmińskim. W 1561 r. Pius IV wyniósł go do godności kardynalskiej, a podczas konklawe po śmierci papieża w 1565 r. był jednym z papabili - kandydatów do wyboru na Stolicę Piotrową. Kard. Hozjusz przebywał wiele lat w Rzymie, gdyż Grzegorz XIII mianował go Wielkim Penitencjarzem. I to dzieki jego zabiegom Papież przyznał Polakom mały kościół pod wezwaniem S. Salvatore dei Pensili znajdujący się w samym centrum starożytnego Rzymu. W dniu 13 października 1591 r., już po śmierci kard. Hozjusza, wyremontowaną świątynię mógł konsekrować ówczesny biskup krakowski Jerzy Radziwiłł.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Polacy mieszkający we Włoszech i polscy hierarchowie byli szczególnie związani z tą „polską wyspą” w sercu chrześcijaństwa. Wśród nich był również kard. Karol Wojtyła, który nawiedział kościół w czasie swych częstych pobytów w Rzymie. Natomiast już jako Papież, Jan Paweł II odwiedził kościół św. Stanisława trzy razy: w 1979 r., w 1992 r. oraz w Roku Jubileuszowym 2000.

Reklama

Szczególnie uroczysty charakter miała wizyta Jana Pawła II w 1992 r., która związana była z obchodami 400-lecia konsekracji świątyni. Przed pięknie odnowionym kościołem powitali Papieża kard. Camillo Ruini, papieski wikariusz dla diecezji Rzymu, oraz bp Szczepan Wesoły, delegat Prymasa Polski ds. Duszpasterstwa emigracji. W uroczystej Eucharystii uczestniczyli, oprócz licznie zgromadzonych wiernych: abp Bronisław Dąbrowski, abp Tadeusz Gocłowski, abp Edward Piszcz, abp Marian Przykucki, abp Bolesław Pylak, abp Damian Zimoń, oraz ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej, Henryk Kupiszewski, i ambasador RP we Włoszech Bolesław Michałek.

Ks. prał. Paweł Ptasznik

W czasie Mszy św. Jan Paweł II wygłosił homilię, w której przypomniał postać fundatora kościoła oraz innych benefaktorów i zasłużonych duszpasterzy polonijnych. Ale papieska homilia była też szczególną refleksją o wolności. Warto zacytować papieskie słowa, bo nie staciły ono nic ze swej aktualności:

Reklama

„’Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności’. W perspektywie Krzyża wolność jawi się jako dar i jako powołanie - a dzisiaj często także jako wyzwanie. Spór o ludzką wolność, o jej kształt, nabrał w naszych czasach szczególnie dramatycznego charakteru. Dzisiaj bronić człowieka, znaczy bronić autentycznego rozumienia jego wolności - rozumienia ewangelicznego. Apostoł (Paweł) ostrzega: ‘Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału’ (Gal. 5, 13. Słowa zasługujące na szczególne podkreślenie. Poszerzył się bowiem dzisiaj niezmiernie zakres nadużyć wolności, co prowadzi do nowych form zniewolenia - tym niebezpieczniejszych, że ukrytych pod pozorami wolności. Oto paradoks, oto głęboki dramat naszych czasów: w imię wolności - zniewolenie. Jaka jest więc droga wyjścia? Jak dzisiaj obronić dar wolności? Jak we współczesnym świecie być naprawdę wolnym - ta wolnością, która ofiarował nam Chrystus? ‘Miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie!’. Oto droga do prawdziwej wolności, droga, którą wskazuje Apostoł: postawa służby i miłość wzajemna. Człowiek w pełni odnajduje siebie jako istota wolna tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego dla Boga i dla swego współbrata. (...) Jak bardzo ta Pawłowa lekcja wolności z Listu do Galatów potrzebna jest nam dzisiaj: ‘Miłością ożywieni, służcie sobie wzajemnie’. Jak bardzo ta lekcja wolności potrzebna jest dzisiaj nam Polakom, kiedy Ojczyzna po długim okresie totalitarnego zniewolenia odzyskała wolność. Jawi się bowiem na horyzoncie może widmo ‘złotej wolności’ w zmienionych czasach, w każdym razie wolności, która nie buduje, lecz niszczy. Słowa św. Pawła: ‘A jeśli u was jeden drugiego kasą i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli’ (Gal. 5, 15). Smutne skojarzenia budzą w nas słowa Apostoła w dzisiejszych czasach. Nie tak buduje się prawdziwą wolność! Jest tylko jedna droga: “Miłościa ożywieni, służcie sobie wzajemnie! Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego” (Gal. 5, 13-14). Oto podstawowe prawo wolności. Wolni - aby miłować. Wolni - aby służyć”.

Po Mszy św. Jan Paweł II odsłonił tablicę pamiątkową ku czci kard. Władysława Rubina, duszpasterza Polonii, dawnego rektora kościoła, sekretarza generalnego Synodu Biskupów i Prefekta Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich.

28 czerwca o godz. 18,30 z okazji trzydzistej rocznicy wizyty Jana Pawła II w rzymskim kościele św. Stanisława zostanie odprawiona uroczysta Eucharystia. Będzie Jej przewodniczył abp Józef Guzdek, arcybiskup metropolita białostocki, który jutro w liturgiczne wspomnienie świętych Apostołów Piotra i Pawła otrzyma paliusz z rąk Papieża Franciszka.

Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego: „Jan Paweł II - Papież Rodziny” chyba najlepiej odzwierciedla priorytet jego pontyfikatu. Nie ulega wątpliwości, że był on Papieżem rodzin. To on przyjął zasadę, że rodzina jest drogą Kościoła. Żaden z następców św. Piotra nie poświęcił tak dużej części swego nauczania problematyce rodziny. Zbliżający się Dzień Papieski każe nam przyswajać sobie jego nauczanie o rodzinie oraz za jego wzorem troszczyć się o dobro rodzin. Bł. Jan Paweł II na temat rodziny wypowiadał się bardzo często. Starał się ukazać pełną o niej prawdę. Uczył, że „rodzina bierze początek w miłości, jaką Stwórca ogarnia stworzony świat” („List do rodzin”, nr 2) oraz do miłości jest powołana. Stanowi bowiem komunię osób: „W małżeństwie i rodzinie wytwarza się cały zespół międzyosobowych odniesień: oblubieńczość, ojcostwo-macierzyństwo, synostwo, braterstwo. (…) Pierwszym jej zadaniem jest wierne przeżywanie rzeczywistości komunii na rzecz rozwijania prawdziwej wspólnoty osób. Wewnętrzną zasadą, trwałą mocą i celem ostatecznym tego zadania jest miłość”. Zatem „istota i zadania rodziny są ostatecznie określone przez miłość” (adh. „Familiaris consortio” [FC], nr 15, 18, 17). W społecznym nauczaniu bł. Jana Pawła II rodzina jest traktowana jako pierwsza, naturalna, żywa komórka społeczna, stanowiąca fundament wszystkich społeczeństw i całej ludzkości. Jest ona pierwszym miejscem humanizacji osoby i społeczeństwa. Tworzy naturalne środowisko urzeczywistniania się człowieka jako osoby. Znaczenie rodziny dla prawidłowego rozwoju osobowego jednostki ludzkiej bł. Jan Paweł II docenia do tego stopnia, iż stwierdza, że „człowiek nie ma innej drogi do człowieczeństwa, jak tylko przez rodzinę” (homilia, 12.10.1980). Rodzina również „stanowi kolebkę i najskuteczniejsze narzędzie humanizacji i personalizacji społeczeństwa: współpracuje w pełni w sposób tylko sobie właściwy w budowaniu świata, czyniąc życie naprawdę ludzkim, zwłaszcza przez to, że strzeże, zachowuje i przekazuje cnoty oraz wartości” (FC, nr 43). Rodzina chrześcijańska stanowi też podstawową, trwałą i żywą wspólnotę Kościoła. Jest ona „do tego stopnia wpisana w tajemnicę Kościoła, że staje się, na swój sposób, uczestnikiem zbawczego posłannictwa samego Kościoła” (FC, nr 49). Bł. Jan Paweł II szeroko omawia potrójną funkcję zbawczą rodziny. Jest ona wspólnotą wierzącą i ewangelizującą, gdyż zachowuje i przekazuje wiarę, a zarazem żyje tą wiarą na co dzień. Jest następnie wspólnotą dialogu z Bogiem, ponieważ ze względu na sakramentalny charakter małżeństwa oraz kult, jaki ma miejsce w rodzinie, staje się ona środkiem wzajemnego uświęcania jej członków i ośrodkiem kultu Bożego. Jest wreszcie wspólnotą w służbie człowieka, gdyż stanowi miejsce, w którym człowiek uczy się dostrzegać w bliźnim Boga, i uzdalnia do podejmowania ofiar w służbie bliźniemu (FC, nr 51-64). Bł. Jan Paweł II nie tylko uczył o rodzinie, ale także troszczył się o dobro rodzin. Przestrzegał przed niebezpieczeństwami zagrażającymi rodzinom, wskazując jednocześnie drogi do ich przezwyciężenia. Z własnej inicjatywy utworzył Papieską Radę ds. Rodzin, zwołał synod biskupów poświęcony rodzinie, ogłosił Rok Rodziny, wydał wiele dokumentów o rodzinie, w program swych apostolskich pielgrzymek miał na stałe wpisane spotkania z rodzinami. Warto w związku z tegorocznym Dniem Papieskim zadumać się nad Bożym zamysłem względem każdej rodziny, pochylić się w geście pomocy rodzinom żyjącym w ubóstwie czy zdemoralizowanym, okazać zainteresowanie i serce dzieciom ulicy. Pożądane byłoby również włączanie się w powstające oddolnie ruchy czy stowarzyszenia mające na celu promocję, obronę i pomoc rodzinom. Organizatorzy Dnia Papieskiego w skali ogólnopolskiej i regionalnej zapewne wysuną różne propozycje i przygotują niezbędne materiały. Także Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia” zorganizuje odpowiedni program i zbiórkę pieniężną na stypendia dla zdolnych uczniów z ubogich rodzin. W Dniu Papieskim nie może zabraknąć modlitwy w intencji rodzin, zwłaszcza przeżywających trudności. Obok duszpasterzy parafialnych na taką wspólnotową modlitwę zaprasza także Duszpasterstwo Turystyczne Archidiecezji Przemyskiej, które dla miłośników gór organizuje obchód Dnia Papieskiego w głębi Bieszczad. Będzie to również tradycyjne pożegnanie gór, czyli modlitewne zakończenie letniego sezonu turystycznego. Modlić się będziemy w przepięknej scenerii. Dzień Papieski przypada bowiem na okres zenitu złotej jesieni. Wprawdzie bogactwo bieszczadzkiej przyrody znakomicie prezentują wszystkie pory roku, ale nie da się zaprzeczyć, że w jesieni jest tam najpiękniej. Zapach dojrzałych traw i ziół oraz błyszczące kolorami lasy zachwycą każdego, kto tam się znajdzie. Program Dnia Papieskiego: w niedzielę, 14 października, przyjazd przed godz. 10 do miejscowości Przysłup, oddalonej ok. 8 km na południe od Cisnej. Tam o godz. 10 w kościele filialnym będziemy uczestniczyć we Mszy św., a po jej zakończeniu wyjdziemy na szlak prowadzący na Wielkie Jasło, ewentualnie także na Okrąglik w paśmie granicznym. W czasie wspinaczki na szczyt będziemy odprawiać nabożeństwo Drogi Krzyżowej według tekstu ułożonego przez bł. Jana Pawła II. Na szczycie lub w innym dogodnym miejscu zatrzymamy się dłużej. Będzie modlitwa Anioł Pański, śpiew piosenki „Barka” i innych, ulubionych przez Papieża piosenek. Jeśli pogoda będzie sprzyjająca, posłuchamy także wybranych fragmentów „Listu Jana Pawła II do rodzin”. Ze szczytu wrócimy do Przysłupa, gdzie nastąpi zakończenie spotkania. Duszpasterstwo turystyczne zaprasza na 14 października w Bieszczady wszystkich miłośników gór. Dojazd do Przysłupa i powrót przy większej liczbie zgłoszeń - zbiorowo wynajętym autokarem, a w przypadku niewielu zgłoszeń - indywidualnie. Zgłoszenia na wyjazd zbiorowy będą przyjmowane w kilku ośrodkach miejskich archidiecezji do 8 października br. Tam też zostaną podstawione autokary lub busy (stosownie do liczby zgłoszeń). Zgłoszenia przyjmuje: w Przemyślu ks. Kazimierz Bełch, ul. Zamkowa 5 (Seminarium Duchowne), tel. (16) 678 80 26, tel. kom. 604 269 761; w Jarosławiu ks. Bogdan Czerwiński, pl. Ks. Skargi 2, tel. (16) 621 24 60; w Przeworsku ks. Stanisław Mazur, ul. Kościelna 7, tel. (16) 648 70 54; w Krośnie ks. Wojciech Matwiej, ul. Kard. Wyszyńskiego 30, tel. kom. 600 404 633; w Sanoku ks. Jacek Michno, ul. Zagrody 10, tel. kom. 782 033 042. Turyści przyjeżdżający do Przysłupa powinni wziąć z sobą odpowiednie obuwie i ubiór oraz zabezpieczenie od wiatru i deszczu (w górach może być już zimno). Trzeba też we własnym zakresie zatroszczyć się o wyżywienie i napój.