1. Słowo wstępu
Jezus używał przypowieści, aby wyrazić coś bardzo głębokiego. Brał przykłady z życia, aby ludzie jak najlepiej zrozumieli sens przypowieści. Jego przypowieści są ponadczasowe i bardzo dziś aktualne.
2. Słowa klucze
“Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie?”
Dla Boga ważny jest każdy człowiek, szczególnie ten który poszedł na manowce, ten który jest daleko. Bóg zostawia 99 osób, które nie potrzebują pomocy, a szuka jednego grzesznika. To nie jest tylko historia sprzed wieków. Ona dzieje się także dziś i to w miejscach, w których żyjemy.
Reklama
“A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: ‘Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”.
Kiedy Bóg znajdzie człowieka to nie karci go, nie wypomina błędów, ale „bierze z radością na ramiona”. W ten sposób wracają do domu. Ten piękny obraz Dobrego Pasterza jest tak przejmujący i piękny, że już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa był malowany w miejscach modlitwy i jest do dziś popularny. Może dlatego, że każdy z nas na pewnym etapie życia odnajduje się w nim.
“Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca.”
To jest właśnie podejście Pana Boga do każdego z nas, które jest przykładem dla każdego z nas. My również powinniśmy szukać choćby jednego człowieka, który się pogubił, „brać go z radością na ramiona” i cieszyć się z jego nawrócenia do Boga.
3. Dziś
Kiedy Pan Bóg mnie znalazł i „wziął z radością na ramiona” i przyniósł do domu? Czy zależy mi na jednym człowieku, czy jest mi wszystko jedno? Co zrobię dziś, aby wyjść i poszukać kogoś kto jest daleko od Boga?
