Serwis Przemyski

Bądź na bieżąco!

20 września. W auli Państwowej Szkoły Muzycznej w Krośnie, z udziałem mieszkańców i władz miasta odbyła się uroczystość nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Krosna Ryszardowi Kaczorowskiemu, prezydentowi RP na uchodźstwie. Po południu, w domu parafialnym przy krośnieńskiej farze, prezydenta Kaczorowskiego przyjął abp senior Ignacy Tokarczuk. Ksiądz Arcybiskup przewodniczył także wieczornej Mszy św. i wygłosił okolicznościowe kazanie. Po zakończonej Eucharystii, na ścianie domu przy ul. Portiusa abp Ignacy poświęcił tablicę ku czci pomordowanych przez reżim komunistyczny.

21 września. W Domu Rekolekcyjnym "Nadzieja" w Dubiecku-Wybrzeżu odbyło się spotkanie formacyjne dla księży, którzy w tym i w ubiegłym roku otrzymali nominacje proboszczowskie. W ramach formacyjnej drogi księża podjęli duszpasterską dyskusję na temat Parafia jaką zastałem - moje plany i nadzieje, a ks. dr Henryk Hazik ze Skołoszowa przedstawił konferencję pt. Kancelaria parafialna miejscem duszpasterstwa. Podjęto również problematykę związaną z Nawiedzeniem parafii przez Matkę Bożą w znaku Jasnogórskiej Ikony. W rekolekcyjnym skupieniu uczestniczył abp Józef Michalik, a spotkanie zorganizował i prowadził ks. Marek Pieńkowski, odpowiedzialny za permanentną formację kapłanów.

29 września. W żurawickiej parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, podczas Mszy św. na zakończenie Nawiedzenia Matki Bożej w znaku Jasnogórskiej Ikony, odbył się obrzęd konsekracji ołtarza. Uroczystej Eucharystii przewodniczył ordynariusz kielecki bp Kazimierz Ryczan, żurawicki rodak, w asyście abp. Józefa Michalika.

30 września - 1 października. W kościele pw. Świętych Piotra i Jana z Dukli w Krośnie abp Józef Michalik celebrował Eucharystię na rozpoczęcie roku akademickiego w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Krośnie. 1 października Metropolita Przemyski przewodniczył Mszy św. w bazylice archikatedralnej inaugurującej nowy rok akademicki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Przemyślu.

5 października. Wielkie rzesze wiernych zebrały się na Nabożeństwie Fatimskim w Miejscu Piastowym. Modlitwie pielgrzymów przewodniczył abp senior Ignacy Tokarczuk. Uczestnicy nabożeństwa złożyli Księdzu Arcybiskupowi życzenia i dar modlitwy z okazji 60. rocznicy święceń kapłańskich.

6 października. Parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski w Jarosławiu świętowała 25-lecie istnienia. Z tej okazji wspólnotę parafialną odwiedził abp Józef Michalik, który przewodniczył jubileuszowej Mszy św. i wygłosił okolicznościowe kazanie. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Marian Rajchel, aktualnie dyrektor studia radiowego "Ave Maria" w Jarosławiu. Od 1997 r. obowiązki proboszcza pełni ks. dr Edward Chmura.

7 października. W sali posiedzeń Domu Biskupiego w Przemyślu odbyła się narada Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej z udziałem księży biskupów na czele z abp. Józefem Michalikiem. W posiedzeniu wzięli udział moderatorzy poszczególnych duszpasterstw diecezjalnych. Podjęto tematykę związaną z wypracowaniem nowego programu duszpasterskiego na kolejny rok formacyjny, w kontekście Nawiedzenia archidiecezji przemyskiej przez Matkę Bożą w znaku Jasnogórskiej Ikony i w nawiązaniu do ogólnopolskiego programu duszpasterskiego pt. Umiłować Chrystusa przez życie sakramentalne, świętowanie Dnia Pańskiego i nową wyobraźnię miłosierdzia.

13 października. Bp Stefan Moskwa celebrował Eucharystię w kościele pw. Matki Bożej Królowej Polski w Jarosławiu, inaugurującą nowy rok akademicki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Jarosławiu i z okazji nadania uczelni imienia Ks. Bronisława Markiewicza, wychowawcy dzieci i młodzieży. Odsłonięto także tablicę ku czci Patrona Szkoły. Podczas uroczystości inauguracyjnych, siedmiu pracowników naukowych otrzymało nominacje profesorskie. Wśród nich znaleźli się m.in. ks. dr Witold Jedynak z Przemyśla i ks. dr Andrzej Chmura z Jarosławia. Uroczystości w jarosławskiej uczelni uświetnił Archidiecezjalny Chór "Magnificat" z Przemyśla pod dyrekcją ks. Mieczysława Gniadego.

18-20 października. W Domu Rekolekcyjnym "Nadzieja" w Dubiecku odbyła się trzecia seria rekolekcji zamkniętych dla katechetów świeckich. Mottem ewangelicznej refleksji było hasło: Maryja Gwiazda Nowej Ewangelizacji. Duchowe ćwiczenia prowadził ks. Mirosław Grendus, nauczyciel doradca w Podkarpackim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli - Oddział w Sanoku. Pierwszą serię rekolekcji ks. Mirosław prowadził w Zboiskach w dniach 6-8 września, a drugą w ośrodku KSM-u "Nadzieja" w Dubiecku - 13-15 września. W rekolekcjach, które zorganizował Wydział Nauki Katolickiej Kurii Metropolitalnej, uczestniczyło 140 świeckich katechetów pracujących w archidiecezji przemyskiej.

Oprac. ks. Tadeusz Biały

Z życia seminarium duchownego

12 października. Diakoni - alumni roku VI wraz ze swoim wychowawcą ks. Januszem Trojnarem i ojcem duchownym ks. Markiem Pieńkowskim odwiedzili Bieszczady. Wycieczka dała im możliwość wspólnej modlitwy, radości bycia we wspólnocie, a także podziwiania malowniczych zakątków archidiecezji przemyskiej.

12 października. W uroczystościach inaugurujących nowy rok akademicki Wyższego Seminarium Duchownego i Wydziału Teologicznego w Sandomierzu uczestniczył przedstawiciel Seminarium przemyskiego ks. Norbert Podchorecki.

13 października. Alumni włączyli się w obchody Dnia Papieskiego Jan Paweł II - Świadek Nadziei. Swoją pamięć o Ojcu Świętym wyrazili łącząc się z nim duchowo przez udział w liturgii i wspólnej modlitwie, jak również składając ofiarę w ogólnopolskiej zbiórce na fundusz stypendialny Fundacji "Dzieło Nowego Tysiąclecia". Chętni mieli możliwość obejrzenia m. in. filmu Krzysztofa Żurawskiego o ostatniej pielgrzymce Jana Pawła II do Polski oraz transmisji koncertu z Teatru Narodowego w Warszawie poświęconego osobie Ojca Świętego.

13-20 października. Wspólnota seminaryjna przeżywała jesienne rekolekcje święte. Jest to specyficzny i szczególny czas - trwanie na osobności dla pogłębienia życia wewnętrznego przez rozważanie Słowa Bożego i inne praktyki religijne. Ażeby rekolekcje mogły swój cel osiągnąć, muszą odpowiadać pewnym warunkom, m. in. całkowitemu milczeniu rekolektantów. Trudu przewodniczenia ćwiczeniom rekolekcyjnym podjął się ks. Walerian Poźniak MIC, pełniący funkcję ojca duchownego w Seminarium Zgromadzenia Księży Marianów w Lublinie. Ostatnią noc rekolekcyjną wspólnota alumnów trwała na modlitewnym czuwaniu - adoracji Najświętszego Sakramentu, zawierzając Bogu owoce świętych ćwiczeń.

15 października. W uroczystościach inaugurujących nowy rok pracy Duszpasterstwa Akademickiego, Instytutu Teologiczno-Pastoralnego oraz Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie uczestniczył rektor Seminarium przemyskiego ks. Marian Rojek.

20 października. Na zakończenie rekolekcji uroczystej koncelebrowanej Mszy św. w kaplicy seminaryjnej przewodniczył bp Adam Szal. Udzielił on posługi akolitatu dwom alumnom roku piątego oraz posługi lektoratu jednemu alumnowi roku IV.

Oprac. ks. Kazimierz Gadzała

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Reklama

Wybrane dla Ciebie

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

ANNA MARIA MARTINELLI

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Powiedzieć Bogu „tak”

2024-04-29 09:09

Katarzyna Krawcewicz

piesza pielgrzymka powołaniowa

Katarzyna Krawcewicz

W pielgrzymce szło ponad 200 osób

27 kwietnia z Paradyża wyruszyła kolejna piesza pielgrzymka powołaniowa do Rokitna – w tym roku pod hasłem „Powołanie – łaska i misja”. Szlakiem wędrowało ponad 200 osób.

Pielgrzymi przybyli do Paradyża w sobotni poranek z kilku punktów diecezji. Na drogę pobłogosławił ich bp Tadeusz Lityński, który przez kilka godzin towarzyszył pątnikom w wędrówce. – Chcemy dziś Panu Bogu podziękować za wszelki dar, za każde powołanie do kapłaństwa, do życia konsekrowanego. Ale także chcemy prosić. Papież Franciszek 21 stycznia po zakończeniu modlitwy Anioł Pański ogłosił Rok Modlitwy, prosząc, aby modlitwa została zintensyfikowana, zarówno ta prywatna, osobista, jak też i wspólnotowa, w świecie. Aby bardziej stanąć w obecności Boga, bardziej stanąć w obecności naszego Pana – mówił pasterz diecezji. - Myślę, że pielgrzymka jest takim czasem naszej bardzo intensywnej modlitwy. Chciałbym, żebyśmy oprócz tych wszystkich walorów poznawczych, turystycznych, które są wpisane w pielgrzymowanie, mieli również na uwadze życie modlitwy.

CZYTAJ DALEJ

Redaktor naczelny „Niedzieli”: wiara wymaga od nas odwagi

2024-04-29 15:54

Maciej Orman

Ks. Jarosław Grabowski

B.M. Sztajner/Niedziela

– Wiara obejmuje zmianę zachowania, a nie tylko powielanie pobożnych praktyk – powiedział ks. Jarosław Grabowski. Redaktor naczelny Tygodnika Katolickiego „Niedziela” poprowadził 28 kwietnia rozważanie podczas Apelu Jasnogórskiego.

– Maryja uczy nas, że wiara to nie tylko ufność, to nie tylko zaufanie Bogu, to nie tylko prosta prośba: Jezu, Ty się tym zajmij. Wiara ogarnia całe życie, by móc je przemienić. To postawa, sposób myślenia i oceniania. Wiara angażuje w sprawy Jezusa i Kościoła – podkreślił ks. Grabowski.

CZYTAJ DALEJ

Reklama