Reklama

Niedziela Przemyska

50 lat kapłaństwa – 25 lat miłosierdzia

Nowenna ze św. Janem Pawłem II – Patronem Rodzin – przed koronacją „jaśniejącego łaskawością” wizerunku Matki Bożej Śnieżnej Królowej Rodzin w Jarosławskiej Kolegiacie

Niedziela przemyska 27/2014, str. 4

[ TEMATY ]

rocznica

Archiwum Towarzystwa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przemyskie Koło Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta obchodzi w tym roku srebrny jubileusz swej działalności. Otacza opieką kuchnię dla ubogich i świetlicę dla dzieci, prowadzone przez siostry felicjanki, oraz schronisko dla bezdomnych mężczyzn w parafii św. Brata Alberta w Przemyślu. Uroczystości jubileuszowe rozpoczęły się w Wielkim Poście Jerychem różańcowym w schronisku. We wspomnienie Patrona Towarzystwa odbyła się tu uroczystość złotego jubileuszu kapłaństwa księży związanych z Kołem, wśród nich jego założyciela – ks. prał. Bronisława Żołnierczyka. Główne uroczystości jubileuszowe Koła miały miejsce w kościele pw. św. Brata Alberta 8 maja br., w przeddzień 25. rocznicy rejestracji Koła w Urzędzie Wojewódzkim w Przemyślu. Koło przemyskie uważane jest za matecznik dla kilkunastu innych kół, które powstały na Podkarpaciu, a to dlatego że inicjatorem ich założenia był właśnie ks. prał. Żołnierzyk.

W dniu uroczystości jubileuszowych najpierw w świetlicy schroniska, wśród prac graficznych jednej z przyjaciółek Koła – Teresy Paryny, prezes Koła Henryk Hass prowadził spotkanie z włodarzami miasta Przemyśla, przedstawicielami Zarządu Głównego Towarzystwa z Wrocławia oraz licznych kół albertyńskich, nie tylko z Podkarpacia, z członkami, współpracownikami i przyjaciółmi Koła. Osobom szczególnie zasłużonym wręczono statuetki i listy gratulacyjne. Również goście przekazali władzom Koła przemyskiego prezenty i gratulacje. Prezes Zarządu Głównego, prof. Bogdan Aniszczyk, podkreślił, że Koło przemyskie jest jakby matecznikiem Towarzystwa na Podkarpaciu, ponieważ faktycznym założycielem wielu kół jest opiekun duchowy schroniska, ks. prał. Żołnierczyk. W czasie okolicznościowej akademii w schronisku Teresa Paryna odczytała kilka swoich wierszy z nowego tomiku, poświęconego św. Bratu Albertowi. Kulminacyjnym punktem jubileuszowej uroczystości była Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem abp. Józefa Michalika. W homilii ks. prał. Bronisław Żołnierczyk przypomniał, że w czasach, gdy trzeba było ratować ducha narodu polskiego, Pan Bóg posyłał naszemu narodowi geniuszy ducha – wielkich pasterzy: m.in. św. Brata Alberta. Na koniec słowo uznania do twórców Towarzystwa skierował Metropolita Przemyski. Spotkanie zakończyła agapa.

17 czerwca przemyskie Koło Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta obchodziło święto patronalne, a jednocześnie jubileusze kapłaństwa: 65-lecie współzałożyciela Koła ks. prał. Stanisława Zarycha, a także 50-lecie założyciela i opiekuna duchowego Koła ks. prał. Bronisława Żołnierczyka oraz ks. prał. Stanisława Czenczka. Uroczystej Eucharystii w schronisku przewodniczył ks. prał. Zarych, a koncelebrowali pozostali jubilaci oraz neoprezbiterzy: ks. Łukasz Mendyk i ks. Karol Wandas. Zasługi dostojnych Jubilatów, nie tylko wobec Towarzystwa, przypomniał prezes Koła Henryk Hass. W homilii ks. Czenczek przypomniał słowa bł. Bronisława Markiewicza: „Gdy brakuje świętych w narodzie, robi się ciemno w głowach”. „Święci dają nam światło dla naszego życia. I takie światło daje nam również św. Brat Albert: swoją wiarą, swoją miłością bliźniego i miłością do Ojczyzny” – mówił. Ks. Czenczek zakończył homilię wskazaniem dla wszystkich żyjących dzisiaj w naszej Ojczyźnie, a zwłaszcza dla członków Towarzystwa: „By odrodzić naszą Ojczyznę, trzeba walczyć o zwycięstwo miłości w nas samych do Pana Boga i drugiego człowieka”. Na zakończenie Eucharystii neoprezbiterzy udzielili obecnym błogosławieństwa prymicyjnego, a ks. prał. Żołnierczyk dla pokrzepienia serc zacytował wiersz o kapłaństwie Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego: „Prawda, prawda, że żołnierze strzegą naszych granic/lecz któż ich utwierdzi w wierze, jeśli nie kapłani?/Poeta wierszem raduje, muzyk instrumentem,/ale w światłość wznosi obu kapłan sakramentem./Wszyscy możni monarchowie przez pychę daremną/bez kapłana, jakby światła, popaść mogą w ciemność./I dlatego w noc dzisiejszą przed Jezusem, Marią/modlę się, by tłumem młodzież szła do seminariów./O, wysłuchaj modłów moich, Częstochowska Pani!/Bo któż wyrwie świat z ciemności, jeśli nie kapłani?”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2014-07-02 16:29

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przyjmijmy światło płynące z Fatimy

Niedziela szczecińsko-kamieńska 32/2017, str. 2-3

[ TEMATY ]

rocznica

Fatima

Adam Szewczyk

Procesja fatimska ulicami miasta

Procesja fatimska ulicami miasta

Rok 2017 jest Rokiem Maryjnym. W jego trakcie chrześcijanie w sposób szczególny oddają cześć Niepokalanemu Sercu Maryi. Dla wiernych Kościoła katolickiego w Polsce najważniejszymi wydarzeniami są z pewnością: 300-lecie koronacji Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze oraz 140. rocznica objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie. Ponadto w łączności z Kościołem powszechnym dane jest nam w tym roku obchodzić 300-lecie objawień Matki Bożej w Aparecidzie i 100-lecie objawień Matki Bożej w Fatimie

Dnia 13 lipca 2017 r. przypadła 100. rocznica trzeciego objawienia fatimskiego. W szczecińskim sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na os. Słonecznym od maja do października każdego trzynastego dnia miesiąca w sposób szczególnie uroczysty wspomina się tajemnice objawień Matki Najświętszej trojgu pastuszkom z Portugalii. Lipcowym uroczystościom przewodniczył zaproszony przez proboszcza sanktuarium ks. prał. Henryka Silko bp dr Paweł Socha, biskup senior diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

XXXII Festiwal Campo Bosco

2025-05-30 08:30

[ TEMATY ]

festiwal

Mat.prasowy

Campo Bosco to czterodniowy festiwal skierowany do młodzieży od 14. roku życia, organizowany przez salezjanów z Ośrodka Młodzieżowego EMAUS oraz młodych wolontariuszy. To wydarzenie pełne radości, dobrej zabawy, a przede wszystkim głębokich przeżyć duchowych – wspólnej modlitwy, śpiewu i refleksji w duchu św. Jana Bosko.

Słowo campo po włosku oznacza „pole” – to nawiązanie do klimatu festiwalu: proste warunki, namioty, atmosfera pielgrzymkowa, symboliczna „droga”. To przestrzeń, w której każdy uczestnik staje się częścią wspólnoty.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję