W Święto Miłosierdzia w stacyjnym kościele i sanktuarium z Bramą Miłosierdzia w Zawierciu-Blanowicach wierni podczas uroczystej Sumy odpustowej uczcili Boże Miłosierdzie. Pod przewodnictwem twórcy tego sanktuarium, niestrudzonego pielgrzyma i przyjaciela, abp. seniora Stanisława Nowaka uczestniczyli we Mszy św., procesji wokół kościoła z Najświętszym Sakramentem, a potem w Godzinie Łaski w Koronce do Bożego Miłosierdzia i Drodze Krzyżowej na Kalwarii Miłosierdzia. Cieszył liczny udział miejscowych wiernych i gości
Tegoroczny odpust miał szczególny wymiar i znaczenie, bo przeżywany był w wyjątkowym dla naszego Kościoła i narodu czasie Roku Świętego Miłosierdzia, oczekiwania na następcę św. Piotra papieża Franciszka w Krakowie i w Częstochowie oraz podczas jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski.
Choć długoletni metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak bywał w tutejszej wspólnocie niejednokrotnie podczas swojej posługi Kościołowi częstochowskiemu i był z tutejszymi parafianami od utworzenia tej wspólnoty aż do poświęcenia kościoła i podniesienia go do rangi sanktuarium wraz z utworzeniem Kalwarii Miłosierdzia, to aż dziwne, że nie był tu nigdy w to najważniejsze święto. – Tym większa jest nasza radość goszczenia u nas tego, który zapisał złotymi zgłoskami całą historię naszej parafii, którego dzieła, nawet te ziemskie, sięgają nieba i wiążą nasze życie doczesne z nadprzyrodzonym – tymi słowami parafianie powitali Księdza Arcybiskupa.
Sam Arcypasterz nieraz podkreślał, że nie da się wytłumaczyć zaistnienia tej pięknej świątyni w maleńkich Blanowicach bez miłości do Matki Bożej i Jej Syna, bez ufności w Boże Miłosierdzie. A jednak to wszystko stało się rzeczywistością, cudem, który dział się na oczach parafian. A góra, na której powstało sanktuarium, jest Górą Miłosierdzia dla całego miasta i regionu. Jakby na potwierdzenie tych słów abp Nowak zaznaczył w homilii: – Jesteśmy na górze, która należy do miasta Zawiercia. Chciałbym wam dzisiaj zdradzić taki osobisty sekret. Dlaczego to miejsce jest miejscem miłosierdzia Bożego, dlaczego takie właśnie wezwanie? Otóż, w XVII wieku w Krakowie wybudowano kościół Miłosierdzia Bożego. Rajcy miejscy Krakowa postanowili ofiarować plac, na którym stanąłby kościół pod takim wezwaniem po to, aby królewskie miasto oprzeć na miłosierdziu Boga. Gdy zostałem biskupem częstochowskim, postanowiłem wszystkie miasta archidiecezji zbudować na miłosierdziu Bożym. Z upływem lat powstawały świątynie ku czci miłosierdzia Bożego. Jakimś cudem i kościół, i sanktuarium Miłosierdzia zaistniały także w tej niewielkiej wspólnocie w Blanowicach. To sanktuarium na blanowskim wzgórzu to ognisko Bożego Miłosierdzia, z którego sypią się iskry Bożej miłości na całą parafię i wszystkie wspólnoty miasta, na całą okolicę i jej mieszkańców. Tu, w Blanowicach, płonie żywy ogień miłosierdzia i miłości Bożej.
Wierni wrócili do swoich domów z przekonaniem, że uczcili Jezusowe miłosierdzie, ucząc się dawać miłosierdzie bliźnim w tych znanych i dobrze, że rozpowszechnianych uczynkach względem ciała i duszy. A od ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa, z Jego oceanu miłosierdzia, zaczerpnęli tego dnia wielki ogień Bożej miłości z darem odpustu zupełnego.
Z okazji dobiegającego końca Nadzwyczajnego Jubileuszowego Roku Miłosierdzia w murach Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II przedstawiciele świata nauki z ośrodków w Polsce, we Włoszech oraz na Ukrainie dyskutowali nad kanoniczno-ekumenicznymi aspektami miłosierdzia
Tradycją poprzednich lat Instytut Prawa Kanonicznego KUL zorganizował międzynarodową konferencję naukową, której obrady dotyczyły miłosierdzia jako świadectwa i działania na zewnątrz poprzez różne uczynki wobec bliźniego. Jak zaznaczył ks. prof. Ambroży Skorupa, dyrektor instytutu, „prawo ma bardzo dużo do zaoferowania w dziełach miłosierdzia”. Do udziału w dyskusji pod hasłem „Misericordia et ius. Kanoniczno-ekumeniczne aspekty miłosierdzia”, organizatorzy zaprosili przedstawicieli wielu dziedzin z zakresu prawa kanonicznego, których zadaniem było wyeksponowanie miłosierdzia na różnych płaszczyznach jego realizacji. Wśród prelegentów gościł m.in. ks. prof. Krzysztof Bieliński CSsR, który wygłosił referat dotyczący aspektów miłosierdzia w Piśmie Świętym. Powołując się na posynodalną adhortację apostolską „Amoris laetitia”, przypomniał, iż „miłosierdzie nie wyklucza sprawiedliwości i prawdy”. Prelegent wyjaśnił znaczenie Kazania na Górze, które w jego opinii nie jest pocieszeniem eschatologicznym, ale jest teraźniejszym wezwaniem. Zaznaczył, że „miłosierdzie jest ukoronowaniem prawa; miłosierdzia nie sposób przemilczeć”. Przywołując przypowieść o synu marnotrawnym, biblista przybliżył fundamentalny aspekt, w którym miłosierdzie styka się z przebaczeniem. Podkreślał, że „Jezus zrealizował dzieło miłosierdzia, płacąc za nie własną krwią na krzyżu”.
Klasztor Świętej Katarzyny znajdujący się u stóp Góry Świętej Katarzyny i góry Synaj, na półwyspie Syna.
Po 15 wiekach niezależnego istnienia prawosławny klasztor św. Katarzyny na półwyspie Synaj, mający status autonomicznego Kościoła prawosławnego, staje się własnością państwa egipskiego. Taką decyzję wydał 28 maja sąd w Ismailiji, co oznacza w istocie skonfiskowanie przez władze państwowe ogromnego bogactwa materialnego i duchowego tego obiektu: prastarych ikon, rękopisów, starodruków, bibliotek i innych dóbr, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Klasztor św. Katarzyny powstał około 530 roku na rozkaz cesarza bizantyjskiego Justyniana I, choć pierwszą kaplicę wzniesiono tam na początku IV wieku na polecenie cesarzowej Heleny (zmarłej około 328-330 roku) i jest najstarszym, działającym do dzisiaj. monasterem chrześcijańskim na świecie. Znajduje się w wąskiej dolinie Wadi al-Dajr na południu Synaju w miejscu, w którym tradycja biblijna umiejscowiła krzak gorejący, z którego Bóg przemawiał do Mojżesza (Wj 3, 1-6), a w pobliżu wznosi się góra Synaj, zwana też Górą Mojżesza, gdzie miał on otrzymać od Boga tablice Dekalogu. Obiekt, otoczony wysokim na 12-15 metrów i grubym na ponad półtora metra murem obronnym, jest położony na wysokości 1570 m npm.
O tym, że nie trzeba być dorosłym, żeby zorganizować pielgrzymkę na Jasną Górę, przekonał wszystkich 9-letni Wojtek Małozięć z Łęk Górnych w diec. tarnowskiej. Kiedyś był tu z rodzicami, zakochał się w Jasnej Górze, zwłaszcza, gdy jeden z paulinów pokazał mu organy i jak twierdzi chłopiec, chciałby tu w przyszłości grać Matce Bożej.
Wojtek przyjechał na Jasną Górę z rodzicami, kiedy odbywała się pielgrzymka rolników. Były tłumy pielgrzymów. Kiedy weszli na górną część przybudówki, chłopiec mógł obserwować kaplicę z góry. Jeden z paulinów pokazał chłopcu chór i organy. - Poczułem, że to jest moje miejsce i chcę tutaj zostać. I nawet namawiałem rodziców, żeby przedłużyli urlop, aby dłużej pozostać na Jasnej Górze. Pomyślałem, że jeżeli wszystko dobrze pójdzie, to zostanę organistą i będę tutaj grał - opowiadał chłopiec. To była tak wielka inspiracja, że od września Wojtek rozpocznie naukę w szkole muzycznej. Wielkie wrażenie też zrobił na nim Apel Jasnogórski, czyli wieczorne nabożeństwo na cześć Matki Bożej, na które gromadzi się wielu ludzi. Teraz chłopiec prawie codziennie śledzi transmisje z Jasnej Góry i powoli staje się prawdziwym znawcą tego miejsca.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
