Reklama

Świat

Nie mamy nic. Pebas walczy z pandemią

„Prewencja i modlitwa to nasza broń na koronawirusa” – mówi ks. Paweł Sprusiński, misjonarz w Peru. Dziś również w Amazonii wirus wywraca życie do góry nogami. Były piękne misyjne plany, dziś jest walka o każdy następny tydzień. Brakuje wszystkiego.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pebas to miejscowość w północno-wschodnim Peru, która ma 5 tys. mieszkańców. Położona jest na specyficznym terenie początkowego odcinka Amazonki, czyli w kompletnej dziczy. Próba wyznaczenia trasy dojazdu z Pebas do jakiegokolwiek miejsca w Peru kończy się fiaskiem. Tam nie ma dojazdu, można jedynie dopłynąć, i jest to charakterystyczna cecha wszystkich miejscowości w tym rejonie – nawet oddalonego o 140 km Iquitos, które jest siedzibą wikariatu apostolskiego.

Plany przed pandemią

Ksiądz Paweł Sprusiński z diecezji płockiej stoi na czele parafii, do której należą 54 wioski i która w Polsce objęłaby swoim zasięgiem prawie całe województwo świętokrzyskie. Jest z nim kilka sióstr zakonnych i misjonarzy świeckich. Plany pomocy tej placówce jeszcze przed pandemią COVID-19 mieli członkowie wolontariatu misyjnego z Duszpasterstwa Akademickiego „Piątka” w Łodzi. – Po konsultacji z ks. Pawłem chcieliśmy zabrać ze sobą nie tyle jakieś środki materialne, ile wiedzę. Planowaliśmy kurs ratownictwa medycznego, profilaktyki uzależnień, warsztaty językowe i komputerowe – mówi Sylwia Mańczuk. Organizatorom zbiórki zależało nie na tym, by prowadzić w Pebas wykłady, ale by przekazywać miejscowym umiejętności, które dałyby im nowy sposób myślenia i poszerzyły perspektywy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Niestety, częstym sposobem zarobku jest tam tzw. seksturystyka. – Wiele kobiet stara się w taki sposób poprawić swój byt, a nawet celowo zajść z kimś bogatszym z zewnątrz w ciążę, by wyjechać lub mieć stały dochód na miejscu. Tym bardziej zależało nam na tym, by pomóc miejscowej ludności w dostrzeżeniu, że można inaczej, że poszanowanie swojego ciała ma wielką wartość – opowiada Sylwia.

Wirus zdecydował

Obecnie jednak wolontariusze byliby w Pebas obciążeniem. Pandemia również w Peru wywróciła wszystko do góry nogami. – Granice są zamknięte, na ulicach jest wojsko. Nastawienie do białych jest raczej nieprzyjazne, bo Peruwiańczycy uważają, że to właśnie biali przynieśli im koronawirusa – mówi s. Justyna Rosińska, pasjonistka, która miała już okazję pracować w Pebas. – Naszym celem było i jest 10 tys. zł. Myśleliśmy o zakupie materiałów do pracy wolontariackiej, ale dziś wiemy, że ilekolwiek uda się zebrać, w całości zostanie to przelane na konto misji w Pebas – dodaje.

Reklama

Zbiórkę członków łódzkiego wolontariatu misyjnego można znaleźć pod linkiem: www.zrzutka.pl/vuxktg lub wpisując w wyszukiwarce: „Misja w Peru – Pebas”. Oczywiście, nie jest to jedyna możliwość wsparcia misji w środku peruwiańskiej dżungli. Dla całego wikariatu apostolskiego Iquitos trwa obecnie duża zbiórka na sprzęt medyczny pod hasłem „COVID-19 dusi dżunglę” w serwisie: Pomagam.pl .

– Opiekę medyczną w parafii Pebas obecnie sprawują jeden lekarz i szesnaście pielęgniarek. Pieniądze, które są zbierane, uratują wiele istnień ludzkich. U nas trudno zrozumieć takie przełożenie, bo mamy większą odporność na COVID-19 niż Latynosi i warunki do tego, by koronawirus nie był przenoszony. Trzeba sobie uświadomić, że oni mieszkają w strasznym ścisku, po pięć-sześć osób w jednym pomieszczeniu. Może się wydawać, że takie Pebas na końcu świata nie powinno się obawiać, ale wystarczyło, że rodzina z sąsiedniej wioski, niczego nieświadoma, przywiozła koronawirusa, uciekając przed tą chorobą. Tak się zaczęło – opowiada s. Justyna.

Sytuacja „od środka”

Ksiądz Paweł Sprusiński, z którym rozmawiałem 29 maja, relacjonuje, że w szpitaliku w Pebas nie ma nic, co pomagałoby w zwalczaniu skutków koronawirusa. Pierwsze przypadki w Pebas były stwierdzone 9 maja. Na dzień, w którym rozmawiałem z misjonarzem, jeden z pacjentów był wspomagany przez aparat tlenowy. Bez tego by nie przeżył. Pomoc państwa okazywała się tylko deklaratywna. Mimo czterdziestu osób chorych na COVID-19 nie przekazano żadnego obiecanego wsparcia. – Żyjemy dzięki Opatrzności Bożej, z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień. Najpilniejszą potrzebą są lekarstwa i aparaty tlenowe – urządzenia, które kosztują prawie 2 tys. dol. Nie potrzeba przy nich butli z tlenem. Jest to najlepsze rozwiązanie dla miejscowości położonych w głębi Amazonii, oddalonych od miast – bez szpitali i respiratorów.

Reklama

Jeden komplet stroju ochronnego to 20 dol. Koszty najpilniejszych lekarstw wynoszą od 29 dol. za zastrzyk przeciwzakrzepowy do aż 176 dol. za 100 tabletek antybiotyku. – Wiążę w tym kontekście duże nadzieje ze zbiórką „COVID-19 dusi dżunglę”. Ta akcja i plan zakupów są duże i ambitne i dotyczą pomocy dla wszystkich szesnastu misji znajdujących się na terenie Wikariatu Apostolskiego św. Józefa w Puszczy Amazońskiej – mówi ks. Sprusiński.

Za cud uważa się fakt, że nikt z misjonarzy dotychczas się nie zaraził, choć czterdzieścioro z nich (w tym ks. Paweł) było w marcu na spotkaniu z miejscowym biskupem José Javierem Travieso Martínem, u którego tydzień później wykryto koronawirusa. Każdy przeszedł kwarantannę, a testy zrobione niektórym na szczęście dały wynik negatywny.

Broń na koronawirusa

Misjonarz nie zapomina w tym wszystkim o duchowym wymiarze pandemii. – Od 9 do 10 rano i od 6.30 do 8 wieczorem jesteśmy niedostępni. Mamy spotkanie z Jezusem i Jego Mamą. Dzięki tym spotkaniom widzimy, jak Bóg się o nas troszczy i błogosławi naszym działaniom – mówi kapłan. Od początku ogólnokrajowej kwarantanny odprawia Msze św. tylko w gronie współpracowników. Codzienną Eucharystię i Różaniec transmitują przez głośniki umieszczone na wieży kościelnej. W maju łączyli się telefonicznie z rodzinami i wspólnie modlili Różańcem w ich intencjach. Rano przez głośniki prowadzona jest też półgodzinna katecheza dla różnych grup wiekowych. – Prewencja i modlitwa to nasza broń na koronawirusa. Tłumaczę ludziom, że wszystko jest łaską, nawet kwarantanna. Bóg wzywa nas do nawrócenia i przewartościowania naszego życia, do tego, by rodziny wzmocniły więzi, stały się miejscem modlitwy. Przepięknym doświadczeniem są dla mnie procesje z Najświętszym Sakramentem ulicami Pebas (były już trzy, m.in. w Wielkanoc). W obstawie dwóch żołnierzy poszedłem z Jezusem, aby pobłogosławić rodziny, które czekały w oknach i progach swoich domów. Gdy wychodzę z kościoła po wieczornej Mszy św., czasami podchodzą żołnierze i proszą o błogosławieństwo, zanim ruszą na nocny patrol ulicami miasteczka. Przez pandemię widoczne jest większe zainteresowanie Biblią i modlitwą. Najbardziej sugestywnym przykładem jest dla mnie miejscowy dziennikarz Felisandro, który oświadczył publicznie, że był ateistą, ale uwierzył dzięki pandemii. Dziś na antenie jedynego dostępnego tu radia cytuje Biblię i żegna słuchaczy słowami: „Niech Bóg was błogosławi” – opowiada ks. Paweł.

Oto cuda, które już się dzieją. Teraz czas na nas i nasze wsparcie modlitewne i materialne, by Pebas sobie poradziło.

2020-06-17 11:08

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tam pieniądz i czas się nie liczą

Tam czasu się nie liczy, tak jakby doba trwała 50 godzin – opowiada swoje wrażenia z Kenii s. Agnieszka Mruga, pochodząca z Przemyśla felicjanka, na co dzień pracująca w Rzymie. Wystawę jej fotografii, ukazującą życie na Czarnym Lądzie można oglądać na Zamku Kazimierzowskim w Przemyślu

Siostra Agnieszka Mruga w Kenii przebywała krótko, bo tylko miesiąc. W listopadzie 2013 r. towarzyszyła podczas wizytacji s. Wirginii Nowak, przełożonej prowincjalnej z Warszawy. – Jestem zdumiona otwartością Kenijczyków i tym, że w tamtym miejscu pieniądz absolutnie się nie liczy, dlatego, że go po prostu tam nie ma. Nikt się nie skupia na wartościach materialnych, natomiast największym bogactwem jest obecność ofiarowywana drugiej osobie. To uderza – mówi s. Agnieszka.

CZYTAJ DALEJ

Dziś jest tylko jeden plan: krzyż

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Didgeman/pixabay.com

Rozważania do Ewangelii J 18, 1 – 19, 42.

Wielki Piątek, 29 marca

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję