W dzisiejszym czytaniu z Księgi Powtórzonego Prawa Mojżesz przypomina narodowi wybranemu, że jedynie Pan jest Bogiem („poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego”), a zarazem zwraca Izraelitom uwagę na to, kim On jest dla nich. Mają oni przypomnieć sobie to wszystko, czego doświadczyli w czasie cudownego wyjścia z Egiptu. To wtedy Bóg okazał się dla nich Wybawicielem („...jak to wszystko, co tobie uczynił Pan, Bóg twój, w Egipcie na twoich oczach?”), to wtedy Pan udowodnił, że jest ich Bogiem, a nie Bogiem dalekim czy obcym, a także że jest zawsze po ich stronie. Bóg wkroczył w ich historię nie po to, by się pochwalić swoją mocą, lecz by okazać Izraelowi swoją pomoc i zbawienie. Według słów Mojżesza, żaden inny bóg nie uczynił tego, co Jahwe wobec Izraela, żaden inny bóg nie okazał swej mocy w obronie narodu, który sobie wybrał. Dlatego tylko On może być nazwany Bogiem, innych przecież nie ma.

W wezwaniu „poznaj” tekst hebrajski używa terminu da`at (wiedza, zrozumienie, mądrość, rozeznanie, umiejętność), by zaznaczyć, że chodzi tu nie tylko o poznanie intelektualne, ale także o miłość do Boga, bojaźń i posłuszeństwo wobec Niego. Brak tej wiedzy prowadzi przecież do bałwochwalstwa, do odejścia i odwrócenia się od Boga. Chodzi tu zatem o osobową i egzystencjalną relację z Bogiem. Jeśli naród wybrany zapomni, co Bóg uczynił dla niego, wówczas osłabi więź z Tym, który aktywnie wszedł w jego historię. Stąd po przypomnieniu, że Pan jest Bogiem, Mojżesz wzywa: „strzeż Jego praw i nakazów”. Użyty w tekście hebrajskim termin szmr – strzec wskazuje na fakt, że przestrzeganie przykazań nie może być jedynie suchym wypełnieniem zobowiązań, ale musi być osobistym zaangażowaniem, ponieważ jest ono niezbędne do tego, by strzec Bożych nakazów. Termin ten bowiem zawiera ideę doglądania czegoś, zwracania bacznej uwagi, by tego nie stracić, bycia czujnym oraz uważnego wypełniania obowiązków. To ma być właściwa odpowiedź człowieka na okazaną Bożą miłość. Do tego, by Izraelici byli wierni Bogu i strzegli Jego przykazań, Mojżesz różnie ich zachęca i motywuje: odwołuje się do doświadczenia historycznego (wyzwolenie z niewoli egipskiej), przypomina błogosławieństwa (powodzenie i długie życie) oraz wskazuje na Boże obietnice (potomstwa i posiadania ziemi). To nic innego jak wezwanie do autentycznej wiary – uznania w Panu jedynego Boga, który stał się nam bliski. Wiara bowiem to nie tylko uznanie, że Bóg jest, ale to przede wszystkim przyznanie, że On jest Kimś ważnym w moim życiu, to doświadczenie bliskości Boga – dlatego św. Tomasz, nazywany przez nas Niewiernym (niedowiarkiem), gdy dotknął ran Zmartwychwstałego, nazwał Go swoim Panem i swoim Bogiem. Mamy doświadczać bliskości Boga i Jego miłości – tak jak Izraelici podczas wyjścia z Egiptu i jak Tomasz, gdy dotykał ran Jezusa. Z kolei, by Bogu odpowiedzieć na Jego wyjątkową miłość, starajmy się zachować Jego przykazania.