Uczniowie Jezusa otrzymali obietnicę, w której zawarta jest zapowiedź niezwykłego owocowania już w życiu doczesnym. Wybór Jezusa jako Pana swojego życia nie jest celem samym w sobie, lecz oznacza wejście na chrześcijańską drogę, w czasie której dzieje się wiele dzieł Bożych. Już świadome powiedzenie: „Panem jest Jezus” – jawi się jako wymowny znak działania Ducha Świętego. Święty Paweł Apostoł napisał bowiem: „Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»” (1 Kor 12, 3). Przyjąć Jezusa do swojego życia i chodzić Jego drogami oznacza zarazem żyć Jego Duchem i chodzić w Duchu Świętym. Kiedy uczeń Chrystusa przyjmuje taki sposób życia, działanie Ducha Świętego staje się nie tylko odczuwalne wewnętrznie, ale też na różne sposoby się uzewnętrznia – owocuje.

Ważnym dla nas tekstem biblijnym jest fragment Listu św. Pawła do Galatów. Apostoł omawia w nim problem napięcia między „duchem” a „ciałem”. Wylicza uczynki rodzące się z ciała i owoce ducha. W tym fragmencie przeciwstawia je sobie: „Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne” (Ga 5, 19-21). Dalej natomiast pisze: „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5, 22-23).

Święty Paweł wymienił dziewięć owoców Ducha Świętego. W taki sposób owocuje ten chrześcijanin, który, należąc do Chrystusa przez chrzest i bierzmowanie, ukrzyżował niejako swoje ciało z jego namiętnościami i pożądaniami. Teraz chodzi o życie, które pochodzi od Ducha Świętego, o życie w Duchu, który jest Duchem Jezusa Chrystusa. Bez życia w Duchu Świętym nie ma naśladowania Jezusa. Święty Paweł, pisząc o owocach Ducha Świętego, miał też na uwadze to, że jest Żydem, i miał zapewne na względzie sposób myślenia wielu Żydów, którzy poszli za Chrystusem. Chodzi o to, że określenie „owoce Ducha” wskazuje na to, iż wymienione w Liście cechy nie mogą być skutkiem przestrzegania zasad Prawa ani też być wynikiem jakiegoś treningu poprawiającego powierzchowność, nie mogą być też efektem żadnego kłamstwa czy też udawania, lecz można je przypisać tylko mocy Ducha Świętego.

Lista owoców Ducha Świętego nie jest zamknięta. Choć św. Paweł wymienia ich dziewięć, to Kościół wciąż rozeznaje, że Duch Święty owocuje we wspólnocie uczniów Chrystusa na różne sposoby. W Katechizmie Kościoła Katolickiego podaje się dwanaście owoców Ducha Świętego, do wymienionych już przez św. Pawła dodane zostały: wspaniałomyślność, łaskawość, skromność, wstrzemięźliwość, czystość. Katechizm definiuje owoce Ducha jako doskonałości, które kształtuje w nas Duch Święty jako pierwociny wiecznej chwały (por. KKK 1832).

Po owocach zatem człowiek poznaje, że Duch jest obecny w jego życiu, aby go przemieniać na podobieństwo Chrystusa. Owoce Ducha wzbogacają życie Kościoła i wszystkich, którzy tworzą tę wspólnotę.