„Muzyka Bacha i Mendel-ssohna” pod takim tytułem odbywały się tegoroczne II Janowskie Wieczory Organowe w sanktuarium Matki Bożej Łaskawej i Różańcowej w Janowie Lubelskim.
W ub.r. janowskie spotkania przy muzyce organowej cieszyły się dużą frekwencją, co ugruntowało nas w przeświadczeniu, że jest duża grupa osób, która oczekuje takiej propozycji wydarzeń kulturalno-muzycznych. Poza tym janowska barokowa świątynia jest idealnym miejscem, aby propagować chrześcijańskie dziedzictwo kulturalne, jakim jest muzyka organowa. Poprzez koncerty organowe tworzymy okazję, aby chętni posłuchali tej muzyki, poznali jej twórców oraz to, co inspirowało mistrzów do jej komponowania – podkreślał ks. Tomasz Lis, proboszcz parafii.
Tegoroczna edycja janowskich koncertów organowych przebiegała pod hasłem „Muzyka Bacha i Mendelssohna”. To właśnie zdecydowana większość utworów tych kompozytorów została zaprezentowana podczas spotkań z muzyką. W pierwszym koncercie wystąpił na organach Mariusz Ryś, a towarzyszyła mu wspaniała sopranistka Małgorzata Lasota. W drugim koncercie zaprezentował się Stanisław Maryjewski z Lublina. Trzeci koncert był połączeniem muzyki organowej z utworami granymi na trąbce, a przed zgromadzoną w janowskiej świątyni publicznością wystąpili znakomici artyści: prof. Bogdan Narloch, zaś na trąbce prof. Roman Gryń. Uwieńczeniem II Janowskich Wieczorów Organowych był koncert w wykonaniu organistów: Bartłomieja Borkowskiego i Damiana Pawłowskiego.
– Każdy koncert zachwycał pięknem muzyki oraz mistrzowskim wykonaniem artystów. Myślę, że dzięki tym spotkaniom na Janowskich Wieczorach Organowych możemy poznać piękno muzyki poważnej, artyzm jej wykonania oraz bogactwo aranżacji jaką prezentują poszczególni wykonawcy – podkreślała Dorota, która uczestniczyła we wszystkich koncertach.
Janowskie Wieczory Organowe odbywają się dzięki życzliwym mecenasom kultury i sponsorom. Organizację tegorocznych koncertów dofinansowali: Artur Pizoń starosta Janowski, Krzysztof Kołtyś burmistrz Janowa Lubelskiego, Nadleśnictwo Janów Lubelski oraz prywatni sponsorzy. – Dziękuję wszystkim, którzy uczestniczyli w koncertach, a byliśmy zaskoczeni frekwencją, dziękuję mecenasom i sponsorom tego wydarzenia. Dzięki wspólnym wysiłkom nasze miasto może poszczycić się wspaniałą imprezą kulturalną, trafiającą w potrzeby wielu mieszkańców, gości oraz turystów, którzy odwiedzają nasze miasto i region. Mam nadzieję, że to wspólne dzieło parafii i władz samorządowych będzie z sukcesem kontynuowane – podsumował ks. Tomasz Lis, proboszcz parafii.
Z radością przyjęliśmy informację, że Konferencja Episkopatu Polski na 377. Zebraniu Plenarnym w Lublinie przyjęła nową „Instrukcję o muzyce kościelnej”. Poprzedni tego typu dokument został wydany w 1979 r. Wiele od tamtego czasu się zmieniło. Rozwój nowoczesnej technologii, mediów, gwałtowne zmiany w kulturze polskiej, która po 1989 r. otwarła się na wpływy Europy Zachodniej, powstanie nowych ruchów i wspólnot w Kościele, nowa twórczość muzyczna – to tylko niektóre ważniejsze czynniki wywołujące także widoczne zmiany w liturgii świętej i ściśle związanej z nią muzyce liturgicznej. W przeżywanie liturgii, która zawsze pozostaje niezmiennym działaniem Chrystusa, zaangażowany jest także człowiek, który podlega zmianom i rozwojowi. Czynnik ludzki nigdy nie jest doskonały i wolny od błędów, stąd Kościół publikując instrukcje o różnej tematyce, pokazuje dobre i mądre perspektywy, a zarazem stara się korygować to, co jest niewłaściwe. Taki charakter posiada wspomniana „Instrukcja o muzyce kościelnej”. Pewną nowością w jej treści jest zagadnienie liturgii transmitowanej przez media (rozdz. VII) oraz dołączenie kwestii koncertów w kościołach (co od 30 lat szczegółowo reguluje „Instrukcja o koncertach w kościołach” wydana przez Kongregację Kultu Bożego). Instrukcja dość szczegółowo omawia m.in. funkcje muzyczne w liturgii, muzykę w poszczególnych częściach Mszy św. czy problem używania instrumentów muzycznych w liturgii. Zwraca uwagę m.in. na to, by psalm responsoryjny był wykonywany zawsze z ambony przez jedną osobę (p. 19b). Nie należy proklamować słowa Bożego z chóru. Psalm responsoryjny jest bowiem integralną częścią liturgii słowa. Nie wolno też psalmu wykonywać wielogłosowo. Warto zwrócić uwagę na tzw. jedność formy w przypadku prefacji. Dialog, prefacja i Sanctus to jeden „utwór”, stąd może być albo w całości śpiewany, albo w całości recytowany (p. 20b). Biskupi polscy przestrzegają, by nie rozdzielać tych części, śpiewając dialog, a recytując prefację. Podobnie ma się rzecz z modlitwą „Ojcze nasz”, która stanowi jedną formę wraz ze wstępem i embolizmem (p. 20g). Jeśli chodzi o instrumentarium, dopuszczone do użytku w liturgii są, obok organów, te instrumenty, które odpowiadają godności miejsca, nie są zbyt hałaśliwe i nie kojarzą się z muzyką rozrywkową, świecką (por. 37bc). Wyklucza się np. gitarę elektryczną, perkusję, fortepian czy syntezator. Koniecznie trzeba też pamiętać, że liturgia nie jest miejscem dowolnej twórczości poszczególnych wspólnot czy osób duchownych. Jest własnością i niezwykłym skarbem całego Kościoła. Dlatego trzeba respektować obowiązujące przepisy. Nie wolno np. wykonywać pieśni, które nie posiadają aprobaty kompetentnej władzy kościelnej (p. 41). Wykluczone są także piosenki religijne, zwłaszcza te o treści banalnej czy infantylnej oraz w warstwie muzycznej upodobnione do muzyki rozrywkowej. Świętość jest swego rodzaju „innością”, stąd też muzyka liturgiczna (sacrum) musi różnić się od tej, którą wykonujemy czy słuchamy w życiu świeckim (profanum). W czasie liturgii nie wolno odtwarzać muzyki ani używać tzw. automatycznych organistów. W liturgii muzyka musi być żywa.
Nowy administrator będzie pełnił tę funkcję do czasu mianowania przez Stolicę Apostolską nowego biskupa koszalińsko-kołobrzeskiego. Administratorem diecezjalnym został wybrany bp Krzysztof Zadarko.
Zgodnie z obowiązującym prawem wybrało go 5 maja Kolegium Konsultorów. Kim jest administrator diecezjalny? Określają to m.in. kanony 426, 427 i 428 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
W Bazylice św. Dionizego w Argenteuil, niedaleko Paryża, tysiące pielgrzymów oddają cześć tunice, w którą miał być odziany Chrystus w dniu śmierci. Jest przechowywana w Argenteuil od IX wieku, została wystawiona na widok publiczny 18 kwietnia i pozostanie dostępna do 11 maja. Wydarzenie to zbiega się z okresem żałoby po śmierci Papieża Franciszka oraz przygotowaniami do konklawe zaplanowanego na 7 maja.
„Nie mamy absolutnego dowodu na jej pochodzenie, ale nie jest obrazą dla rozumu uklęknąć przed tuniką z Argenteuil” – powiedział ks. Guy-Emmanuel Cariot, rektor bazyliki, w rozmowie z OSV News. Wskazał na obecność plam krwi na tunice, które mają rzadką grupę AB, identyczną z tą stwierdzoną na Całunie Turyńskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1746220708.jpg)
