Proponowane przez nas wiersze są autorstwa Klaudii Jeznach - nauczyciela języka polskiego i doktorantki z zakresu literaturoznawstwa na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym w Częstochowie.

„Łza”

Po policzku płynie łza

jak rwąca rzeka

- nurt ciągnie ją w dół

do stóp.

A ona figlarna zostawia

dwie małe krople

na dłoniach

rozproszone w sękatych szczelinach

pełnych ran.

I nagle te łzy wirują

w natchnieniu

jak pędzle malarza.

By dalej być kroplą

tej samej łzy

zmienionej

w barwę rubinu.

*

„Psalm codzienności”

Chwal duszo moja Pana

jak bajeczne żurawie szybujące po niebie

jak mozaika kwiatów wypuszczająca swe pąki

jak ptak co czuszyka na znak połączenia

jak pszczoła z okruchem nektaru w swym koszyczku

Chwał duszo moja Pana

bez zbędnych słów

całym swym jestestwem

w ciszy zadumania

nad życiodajnym chlebem

*

„Szukam”

Odsłonięte zasłony nieba

przesunęły obraz promieni

Z ciemności wyłoniła się Cisza

wołając – choć przyjacielu!

Ty nie bacząc na mrok

schodzisz głęboko w dół

podążasz za głosem

melodyjnie wygrywanym na lirze.

Na pierwszym piętrze – PRZYSTAŃ

Myślisz, że dotarłeś do celu

lecz twoja dusza radosna

przybiera postać bieli.

I znowu ten głos doniosły

brzmi jak crescendo – mój przyjacielu!

Drżącymi stopami stawiasz

kolejne kroki.

Upadasz – raniony.

Kolejne piętro

odbija się blaskiem

w twych zielonych oczach.

Już wiesz, że czas iść dalej

Ktoś podarował czerwoną różę,

mówiąc o życiu w otwartości

Serce jak łódź brodzić zaczyna

epileptycznymi skokami wygrywa

psalm rozłączenia

…z rozumiem…

Dostrzegasz namiot

na drugim brzegu.

Podróżnik

za daleko jest i za blisko

A pochylony nad taflą wody

zauważasz Promienie Słoneczne.

Falują, migoczą, promieniują Ojcostwem

załamując się w ciemnej głębi.

Moment spotkania

jest powiewem wiatru

łoskotem lśniących przestrzeni

Miejsce opoką

gajem oliwnym

kartką o czystym papierze…

*

„Spotkanie”

Szept porannego pacierza

unosi się w powietrzu jak kurz

Dokąd wzlatuje?

Za tęczowym mostem

Kawałek nieba

Przypomina ciepło domowego ogniska

zapach parzonej kawy

i szum mikro strumienia

Wirująca droga oplata strome góry

Śnieżnobiałe baranki uśmiechają się

bijącym ciepłem

Zza kulis słów i niezrozumienia

przebija się pasmo dźwięków

Pater noster

Anielska melodia

odbija się duszy dreszczem

Bezcielesna wędrówka na wyspy szczęścia

Opromienia twoje codzienne słabości

Czuły dotyk Oblubieńca

Zalewa cię źródłem Miłości

Migotliwe spojrzenia

osnute srebrzystą mgłą

Zacierają granicę

na perły złoty szczyt

Sześciopiętrowa drabina

zamyka swe drzwi

W onirycznym wspomnieniu

zarzuca cię w dół

Bezwiednie opadając jak postrzelony ptak

widzisz wysublimowany ciała kształt

Wiesz, że ta, na której narodził się czas

jest podnóżkiem dla stóp Najpiękniejszej z Gwiazd

Z letargu obudzony

przez słowiczy śpiew

czujesz jak twój pacierz

opromienia cię

AMEN wybrzmiewa tysiącem nut

tworzących trójbarwny sklepienia łuk

trzech cnót