Ze wszystkich pouczeń Mistrza z Nazaretu -
nauka o pokorze, o której czytamy w liturgii słowa
dwudziestej drugiej niedzieli zwykłej w roku C,
ma szczególne znaczenie i wymowę.
Oto w «domu pewnego przywódcy faryzeuszów» (Łk 14,1)
odbywa się szabasowy posiłek.
Są na nim jego goście, znajomi i przyjaciele,
przyszedł także Jezus na zaproszenie gospodarza.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Uczeni w Piśmie i faryzeusze - obecni na uczcie -
przypatrywali się Jezusowi, gdyż na ten moment
«zjawił się przed Nim pewien człowiek
chory na wodną puchlinę» (Łk 14,2).
Jezus - zdjęty litością nad chorym -
pyta obecnych na uczcie
mędrców i prawodawców tego świata:
«Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?» (Łk 14,3).
Zapadło wokół głuche milczenie
i wyczekiwanie na reakcję Mistrza.
«On zaś - niewiele myśląc -
dotknął go, uzdrowił i odprawił« (Łk 14,4).
W takiej chwili, gdy w grę wchodzi
zdrowie i życie drugiego człowieka,
nieważne są konwenanse,
ludzkie zakazy i przepisy.
Liczy się przede wszystkim człowiek,
bo dla niego jest szabat, a nie odwrotnie,
stąd konkluzja Mistrza: «Któż z was,
jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni,
nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?» (Łk 14,5).
Widząc zaś, jak się przepychali przy stole
zajmując pierwsze jego miejsca,
powiedział im przypowieść
o zaproszonych na ucztę.
Wykłada w niej zasady «Savoir-vivre’u» -
sztuki życia w towarzystwie,
ucząc ich pokory i skromności
w ocenie własnej osoby.
«Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę,
nie zajmuj pierwszego miejsca,
by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie
nie był zaproszony przez niego» (Łk 14,8).
Takie postępowanie jest powodem wstydu
dla tego, kto mniemając o swoje wielkości
zajmie pierwsze miejsce przy stole,
a później ustąpi je godniejszemu od siebie (por. Łk 14,9).
Reklama
Inaczej jest, «gdy będąc zaproszonym,
usiądziesz na ostatnim miejscu…,
gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci:
„Przyjacielu, przesiądź się wyżej!” (Łk 14,10).
Wtedy «spotka cię zaszczyt
wobec wszystkich współbiesiadników.
Każdy bowiem, kto się wywyższa,
będzie poniżony, a kto się uniża - wywyższony (Łk 14,11).
Stąd także rada dla gospodarza,
aby na przygotowaną przez siebie ucztę zaprosił:
«ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych»,
gdyż w zamian nie będą mogli mu się odwdzięczyć (por. Łk 14,13-14).
«Odpłatę otrzyma przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych»
jako nagrodę za skromne i pokorne życie
pośród tych, którym służy ofiarnie
nie oczekując nic w zamian (por. Łk 14,14).
Takie są zalecenia Mistrza z Nazaretu
dla wszystkich «Synów Bożych»,
którzy w swoim życiu wybrali
miłość Boga i bliźniego nade wszystko.
