Na zakończenie wiosennej sesji episkopatu Irlandii ogłoszono zwołanie narodowego synodu dla Kościoła w tym kraju. Odbędzie się on w ciągu najbliższych pięciu lat i będzie odpowiedzią wiary na sytuację, w jakiej obecnie jest irlandzkie społeczeństwo i Kościół.
Inspiracja do zwołania synodu pojawiła się w roku 2018 podczas rzymskiego synodu o młodzieży. Przygotowanie do wydarzenia podzielono, w przeciągu pięciu nadchodzących lat, na dwa etapy. Pierwszy, trwający 2 lata, będzie obejmował fazę modlitwy, słuchania, konsultacji i rozeznawania. Zbiegnie się on w czasie z zakończeniem w Rzymie zgromadzenia ogólnego synodu biskupów w roku 2022 i wydaniem adhortacji opublikowanej po tym wydarzeniu. Wówczas nastąpi moment bezpośredniego przygotowywania synodu na każdym szczeblu struktury Kościoła w Irlandii.
Jako powody zwołania synodu biskupi wymieniają m.in.: laicyzację irlandzkiego społeczeństwa, szokujące doniesienia o złu w strukturach kościelnych ujawnione w ostatnich kilkunastu latach, konieczność transparentności w Kościele, konieczność umacniania procesu pokojowego w Irlandii, odkrycie rodziny jako domowego Kościoła, poszukiwanie kontaktu z młodym pokoleniem i docenienie wkładu kobiet w życie Kościoła w Irlandii.
Jako punkt wyjściowy tej drogi biskupi wymieniają trzy dokumenty Papieża Franciszka: Evangelii gaudium, Laudato si oraz Fratelli tuttui.
Niemiecka Konferencja Biskupów zdystansowała się od inicjatywy, by 10 maja w kościołach na terenie całego kraju błogosławić pary zakochanych, w tym homoseksualistów.
W oficjalnym oświadczeniu przewodniczący niemieckiego episkopatu bp Georg Bätzing, odnosząc się do tej inicjatywy, nazwanej „Liebe gewinnt” (Miłość zwycięża), zaznaczył, że „nie uważa akcji publicznych, takich jak te zaplanowane na 10 maja, za użyteczny znak lub drogę naprzód”. Msze święte z błogosławieństwem mają swoją godność teologiczną i znaczenie duszpasterskie. Nie są one odpowiednie jako instrumenty demonstracji polityczno-kościelnych lub akcji protestacyjnych.
Autorstwa Jan Matejko - fragment, Domena publiczna, commons.wikimedia
Św. Jan z Dukli
Święty Jan z Dukli urodził się na galicyjskiej ziemi, na przełęczy Karpackiej, w Dukli w 1414 r. Został dobrze wychowany przez bogobojnych rodziców. Rodzice posłali go do szkół w Krakowie. Jako młodzieniec otrzymał od Boga powołanie kapłańskie i zakonne. Wstąpił do Zakonu Franciszkanów Konwentualnych. Został wyświęcony na kapłana. Pracował w Krośnie i we Lwowie. Pod wpływem św. Jana Kapistrana przeniósł się do franciszkanów obserwantów, czyli bernardynów. I tu zasłynął jako kaznodzieja, wytrwały spowiednik, szerzyciel czci do Męki Pańskiej i Matki Bożej. Pod koniec życia stracił wzrok. Umarł w uroczystość św. Michała Archanioła, w środę 29 września 1484 r. Jan Paweł II kanonizował go 10 czerwca 1997 r. w Krośnie. Relikwie jego spoczywają w Dukli. Św. Jan z Dukli jest patronem diecezji przemyskiej. Co to znaczy, że jest naszym patronem? jakie wnioski z tego wynikają dla nas? Wynikają z tego dwa główne zadania. Po pierwsze, mamy uznać, że św. Jan jest naszym niebieskim opiekunem i orędownikiem. Stąd też winniśmy mu polecać często sprawy naszego życia. Drugie zadanie, jakie mamy wobec naszego patrona w niebie – to naśladować go w życiu. Każdy święty zostawia nam swoje chrześcijańskie życie jako testament do realizowania. Wszyscy jesteśmy zobowiązani ten testament rozpoznać i go wypełniać w kontekście naszego powołania, czyli inaczej mówiąc: jesteśmy zobowiązani do naśladowania naszych świętych. Pytamy się dzisiaj na nowo, jakie przesłanie zostawił nam św. Jan z Dukli, w czym go winniśmy naśladować? By odpowiedzieć na to pytanie, sięgnijmy do modlitwy: „Boże, Ty obdarzyłeś błogosławionego Jana z Dukli, kapłana, cnotami wielkiej pokory i cierpliwości, spraw, abyśmy naśladując jego przykład, otrzymali podobną nagrodę”. Św. Jan z Dukli wyznawał wiarę nie tylko w swoich kazaniach, ale przede wszystkim swoim życiem. Jak wyznajesz wiarę jako ojciec, jako matka, żona, mąż, dziecko, synowa, zięć? Czy Bóg zajmuje w twoim życiu pierwsze miejsce? Jeżeli w życiu Pan Bóg jest naprawdę na pierwszym miejscu, to wszystko się właściwe układa. Wiarę wyznajemy nie tylko w kościele, na modlitwie, ale całym swoim życiem. Dzisiaj, Bogu dzięki, nie prześladują nas za wiarę. Nie idziemy do więzień, nie zwalniają nas z pracy. Nie mamy niepokoju o konsekwencje naszego świadczenia o wierze.
Uczestnicy projektu, ich bliscy, zaproszeni goście i osoby zaangażowane w działania
społeczne na rzecz osób dorosłych i starszych wzięli udział w podsumowaniu
czwartej edycji projektu Ambasadorzy Odnalezionych Nadziei.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
