– W takiej chwili przypomnieliśmy sobie najpierw prawdę o biblijnym jubileuszu, którego jednym z podstawowych przywilejów była amnestia, czyli przywrócenie żydowskim niewolnikom ich pierwotnej wolności i własności. Na gruncie nowotestamentalnym oznaczał on powrót do pierwotnej godności dzieci Bożych. Ale wielki jubileusz to także zapowiedź ery mesjańskiej. Do tej epoki nawiązał Pan Jezus w nazaretańskiej synagodze: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana”. Oto istotne przesłanie, jakie niesie z sobą każdy rok wielkiego jubileuszu. Gdy zaś idzie o ciebie, czcigodny księże arcybiskupie, to warto w tym momencie przypomnieć zasadnicze etapy twego kapłańskiego życia, które – jak mawiał św. Augustyn – jest "fi est amoris ofcium", czyli urzędem dobrego pasterza, który ofiaruje swoje życie za owce – podkreślił przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski i przybliżył życiorys metropolity krakowskiego.

Abp Marek Jędraszewski święcenia kapłańskie przyjął z rąk abp. Antoniego Baraniaka 24 maja 1973 r. W latach 1973-1975 był wikariuszem w parafii pw. św. Marcina w Odolanowie k. Ostrowa Wlkp. W 1975 r. został skierowany na studia specjalistyczne na Wydział Filozofii Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie, tam też 20 grudnia 1979 obronił pracę doktorską "Le relazioni intersoggettive nella filosofia di Levinas". W latach 1980-1996 był adiunktem na Papieskim Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był cenionym wykładowcą, który charakteryzował się wielką precyzją myślenia i nadzwyczajną pracowitością.

W latach 1980-1987 był prefektem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. W połowie lat 80. prowadził wykłady filozoficzne dla studentów u ojców augustianów w Krakowie. W 1996 objął stanowisko profesora wizytującego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. W latach 1987-1996 był redaktorem, a od roku 1990 roku redaktorem naczelnym „Przewodnika Katolickiego”. W 1991 r. habilitował się na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, na podstawie rozprawy Jean-Paul Sartre i Emmanuel Levinas – w poszukiwaniu nowego humanizmu. Studium analityczno-porównawcze. W 1996 otrzymał nominację na wikariusza biskupiego ds. nauki i kultury w Archidiecezji Poznańskiej oraz na przewodniczącego Wydziału Duszpasterstwa Akademickiego w Kurii Arcybiskupiej w Poznaniu. W 1996 r. został powołany na konsultora Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski.

17 maja 1997 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej. Święcenia biskupie Marek Jędraszewski przyjął dnia 29 czerwca 1997 w archikatedrze poznańskiej, a 2 stycznia 2002 roku otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych. W KEP został członkiem Komisji Wychowania Katolickiego, członkiem Sekcji Nauk Filozoficznych w Komisji Nauki Wiary oraz Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży, delegatem ds. Duszpasterstwa Akademickiego a także członkiem Rady Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej. W 2014 został wybrany zastępcą przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, w 2019 uzyskał reelekcję. W 2018 roku wszedł w skład Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP, a w 2020 został wybrany współprzewodniczącym tejże Komisji. 30 listopada 2013 papież Franciszek mianował go członkiem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, w tym czasie przyszły metropolita krakowski pełnił też funkcję delegata Rady Konferencji Episkopatów Europy ds. Duszpasterstwa Akademickiego. 11 lipca 2012 został mianowany przez papieża Benedykta XVI arcybiskupem metropolitą łódzkim. 8 grudnia 2016 papież Franciszek przeniósł abp Marka Jędraszewskiego na urząd metropolity krakowskiego.

– Księże arcybiskupie Marku, służyłeś Kościołowi za pontyfikatu wielkich papieży: Pawła VI, Jana Pawła I, Jana Pawła II, Benedykta XVI i obecnego Ojca Świętego Franciszka. W tym czasie – przez półwiecze twego kapłańskiego życia – doświadczyłeś, że: „Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas, kapłanów, doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu… ludzkie słowa nie są w stanie udźwignąć ciężaru tajemnicy, jaką kapłaństwo w sobie niesie” (Jan Paweł II, "Dar i tajemnica") – mówił abp Stanisław Gądecki.

– Dzisiaj więc twoje kapłańskie serce sławi Trójcę Przenajświętszą, źródło i początek twojego powołania. Ojca Przedwiecznego, który cię umiłował jeszcze przed stworzeniem świata. Syna, który cię wybrał i powołał do uczestnictwa w Jego jedynym kapłaństwie. Ducha Świętego, który obdarzył cię swoimi darami i konsekrował świętym namaszczeniem. Złoty jubileusz twojego kapłaństwa jest stosowną okazją do wyrażenia – w imieniu Konferencji Episkopatu Polski – naszej wdzięczności za wszystkie osoby, z którymi się spotkałeś na drodze twojego przygotowania do kapłaństwa i kapłańskiego posługiwania. Za twoich szlachetnych rodziców, rodzinę, nauczycieli i wychowawców, moderatorów, profesorów oraz biskupów. Za powierzonych twojej pieczy wiernych świeckich archidiecezji poznańskiej, łódzkiej i krakowskiej, którzy byli dla ciebie wielorakim darem duchowym – zaznaczył przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

– Dzisiaj, razem z tobą, Kościół, który jest w Polsce dziękuje Bogu za plony twojej kapłańskiej pracy. Za oddaną służbę ludziom w różnych miejscach, na różnych placówkach, gdzie zechciała cię postawić Boża Opatrzność. Byłeś uczestnikiem tylu radości i cierpień, tylu zawodów i ludzkich nadziei, pośród których starałeś się ukazywać człowiekowi Boga jako ostateczny cel jego życiowego powołania – dodał.

– O tajemnicza Trójco, najwyższy zdroju światłości, miłości i pokoju, obdarz nas nowymi, licznymi i świętymi powołaniami kapłańskimi, zakonnymi i misyjnymi, aby Kościołowi nigdy nie zabrakło gorliwych kapłanów na służbie Ewangelii. Maryjo, Matko Najwyższego i Wiecznego Kapłana, umacniaj swoją nieustanną opieką naszego jubilata. Wyjednaj u swego Syna, aby nigdy nie zabrakło mu odwagi do dawania świadectwa o Chrystusie, jedynym Zbawicielu Człowieka – zakończył.

- Dzisiaj, kiedy w tej przesławnej Katedrze na Wawelu obchodzę 50. rocznicę święceń kapłańskich, wszystko to brzmi wprost niewiarygodnie. Tym bardziej budzi się we mnie ogromne poczucie pokory, a przede wszystkim trudnej do wyrażenia wielkiej wdzięczności wobec Boga, który w swojej Opatrzności zechciał mnie powołać i wybrać na wyłączną służbę dla Siebie i swego Kościoła – mówił metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski na zakończenie Mszy św.

Arcybiskup podziękował ludziom, którzy kształtowali w nim wiarę w Boga i miłość do Jego Syna Jezusa Chrystusa. Wyraził wdzięczność swoim śp. rodzicom oraz rodzeństwu i rodzinie. Złożył podziękowania księżom, a wśród nich duchownym, którzy opiekowali się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku ministrantami na poznańskich Winogradach oraz wychowawcom i profesorom Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, z jego rektorem ks. prałatem profesorem Ludwikiem Wciórką na czele. Podziękował profesorom Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie, a wśród nich wspomniał o. prof. Simonie Decloux SJ, promotorze jego tezy doktorskiej na temat filozofii Emmanuela Levinasa. Podkreślił, że Bóg na jego drodze życia postawił trzech wielkich świadków wiary, bez których nie sposób pojąć najnowszych dziejów Kościoła w Polsce, a także samych dziejów ojczyzny: ks. abp. Antoniego Baraniaka, bł. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego oraz św. Jana Pawła II Wielkiego. Wspomniał osobistą, wręcz przyjacielską relację kard. Zenonem Grocholewskim, który jest wzorem wewnętrznej prawości myślenia, słowa i czynu, a przy tym żarliwym patriotą.

Abp Jędraszewski wskazał na trzy katedry w swym kapłańskim życiu: poznańską, w której otrzymał wszystkie święcenia, łódzką i krakowską. Z tymi katedrami są związane trzy Kościoły lokalne – Poznański, Łódzki i Krakowski, a zatem ich duchowieństwo i wierni świeccy. – Panu Bogu bardzo dziękuję za wszystkich księży biskupów i prezbiterów, wraz z którymi dane mi było w przeszłości, jak również i dzisiaj, pracować dla dobra Bożego ludu powierzonego przez Chrystusa naszej pasterskiej trosce; dziękuję równie serdecznie Najlepszemu Ojcu za wszystkim wiernych świeckich, których dane mi było spotkać w ciągu tych pięćdziesięciu lat i których wiara i umiłowanie Kościoła częstokroć były dla mnie zarówno zbudowaniem, jak i duchowym umocnieniem – podkreślił arcybiskup.

Wyraził wdzięczność wobec uczestników jubileuszowych uroczystości: Ojcu Świętemu Franciszkowi, który przesłał osobiste błogosławieństwo, kard. Stanisławowi Dziwiszowi, księżom arcybiskupom i biskupom z księdzem abp. Stanisławem Gądeckim, metropolitą poznańskim, przewodniczącym KEP na czele, przedstawicielom władz państwowych i samorządowych, ks. prałatowi Janowi Stanisławowskiemu za wygłoszoną homilię, wszystkim kapłanom, duchownym i osobom konsekrowanym, przedstawicielom korpusu konsularnego w Krakowie, wysokim przedstawicielom służb mundurowych, społeczności akademickiej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II i Politechniki Poznańskiej, wiernym świeckim, członkom „margaretek” oraz uczestnikom transmisji telewizyjnej.